Door de voormalig president is zowel tijdens zijn presidentschap, tijdens de campagnes als erna steeds herhaald dat hij zelf persoonlijk met enkele mensen op weekbasis of op maandbasis bezig was om te schuiven met allerlei middelen. Wat hij daarmee bedoelt is dat middelen worden afgeroomd op plekken waar ze aangemerkt worden als een besparing of een overschot en besteed worden op plekken waar er tekorten of verliezen worden gerealiseerd. Dat betekent dus dat systemen waar er winsten of overschotten worden gerealiseerd, dus goed draaien, moeten opdraven en inkomen voor de systemen die niet goed presteren, wanpresteren en verliezen en tekorten noteren. Wat het betekent is dus dat productieve systemen zorgen voor de luie en niet-productieve sectoren. Het betekent dus een systeem waarbij de ijverige mensen zorgen voor de luie mensen. De problemen worden niet structureel opgelost, de brandjes worden geblust. Het betekent dus dat steeds middelen worden besteed voor doelen waarvoor ze niet zijn besteed. Er is dus sprake besteed van structurele wanbestedingen, dus dat de bestedingen de toets van rechtmatigheid en doelmatigheid niet zouden kunnen doorstaan. De Rekenkamer had moeten ingrijpen, maar heeft dat niet kunnen of willen doen. Skoify, skoify of schuivy, schuivy zoals het vorige week klonk, is toegeven dat de financiële huishouding de afgelopen jaren niet goed is gepland. Skoify skoify doe je niet eens in een gezin, laat staan in een vereniging of een gemeente en men is hoogst onverantwoordelijk als men het doet in een heuse staat als regering. Er is alleen maar geleefd op dagbasis en men heeft steeds geïmproviseerd om grootcalamiteit op de de korte termijn te voorkomen. Het gevolg is dan het veroorzaken van een immense calamiteit op middenlang termijn en daarin zitten we nu. De kredietwaardigheid van de Staat Suriname is in onze jonge geschiedenis nog nooit zo miserabel geweest en dat is een erfenis van ’op dagbasis leven’ en al het geld ‘bossen’. Het is het gevolg van de njang, dringi nanga prisiri filosofie van de vorige regering. En het meest ernstige is het feit dat de de hoogste leiders van de NDP het niet doorhebben dat je niet structureel skoify skoify kan doen…en dat er niemand in het wetenschappelijk bureau van de partij is die dat aan de voormalige president en de voorzitter heeft kunnen vertellen. Of…men heeft het hem voorgehouden maar hij was er niet ontvankelijk voor op dat moment. Het beleid van een president is net als van een aanvoerder van een voetbalteam. Hij voetbalt mee, hij bewaart de harmonie in het team en hij coacht op het veld zodanig dat spelers in de formatie blijven spelen en het plan van de coach uitvoeren. En dat men niet aankijkt tegen een rode kaart. De president moet een breed beeld hebben van het overheidsbeleid, hij moet het fundamenteel en op grote lijnen duidelijk aansturen en hij moet zowel van het beleid over de productieministeries, als de sociale ministeries als de faciliterende ministeries beheersen. Hij moet kunnen corrigeren zodat het beleid weer spoort. Zeer zeker moet een president, zeker wanneer de middelen schaars zijn, op dag- en weekbasis op de hoogte zijn van de lopende middelen, inkomsten en de uitgaven en als r bottlenecks of meevallers zijn in de schattingen. Maar dat hij zijn mouwen opstroopt om actief de middelen uit te geven geeft aan dat de president zijn taak en zijn rol en ook zijn waardigheid niet heeft begrepen. Wanneer er structureel sprake is van ‘skoify, skoify’ dan is er sprake geweest van ‘piki piki pley’, wedstrijden spelen zonder ooit te trainen, zonder een trainer, zonder een aanvoerder, zonder de posities goed af te spreken. Er is vaak gezegd dat aan de borreltafel de taart steeds werd aangesneden en verdeeld, en dat wordt nu bevestigd. Het land is dus op zeer fundamentele punten gepland als een trip van tieners. Er is niet zorgvuldig nagedacht over de duurzaamheid van de acties. Men heeft zogenaamd het volk willen behoeden van armoede, maar men heeft juist structurele armoede gecreëerd. De situatie van hey skoify skoify dus chaosbeleid is dat alle loontrekkers zeker 50% minder verdienen. De handel heeft nog steeds de vrije hand en maakt op vele fronten nu woekerwinsten. Voor de verkiezingen in mei 2020 waren veel bedrijven al ertoe overgegaan om de prijs van hun goederen en diensten te bepalen op basis van een dollarkoers van 20. De koers was officieel nog 7.52, de straatkoers was iets over de 15. De nieuwe regering heeft de SRD ontwaard met 100% en is de unificatiekoers geïntroduceerd van 15. De straatkoers liet zich nog steeds niet unificeren en bleef op afstand voortbestaan in de buurt van 18. De handel die al voor de verkiezing 20 als koers heeft gehanteerd, doet nu alsof ze de koers van 7.52 hebben gehanteerd en nu met de unificatie die SRD prijzen moeten aanpassen. De handelaren maken dus nu misbruik van de unificatie van de wisselkoers. De regering (lees: EZ) heeft geen structuren, lijnen en het netwerk om met de handel in conclaaf en dialoog te treden. Men gaat verder met wat men wil doen, maar de lonen zijn niet aangepast. De slappen houding van de regering (lees: EZ) culmineert zich nu in een discontent naar de huidige regering toe binnen 6 maanden. De politiek zal daarvan misbruik maken, zoals altijd voor persoonlijke motieven.
