De zucht naar geld heeft de wereld al heel lang in zijn greep. De kredietcrisis en de misstanden in de bancaire sector hebben de laatste tijd menigeen de uitspraak ontlokt dat geld de wortel van alle kwaad is. Betrouwbare instanties zoals banken en de politie waarin we ons vertrouwen leggen en die ons moeten beschermen, komen steeds vaker in het nieuws met schandalen. Banken laten zich verleiden tot witwaspraktijken (recent nog Russisch geld witgewassen door de ING-bank) en de politie laat zich voor geld door criminelen omkopen door gevoelige informatie aan ze door te spelen. Ook Suriname kreeg zijn portie van deze miserekoek. De mensen verloren onder de vorige regering het vertrouwen in de banken. Het veilige gevoel dat je rustig een bank kon binnenstappen om geld te halen of brengen, was weg. Het was vernederend om de bank te moeten smeken om aan je eigen geld te komen. Die onzekerheid en dat onveilige gevoel over hun geld was duidelijk merkbaar onder de mensen. Kortom het draaide allemaal om geld. Leven in zo’n wereld is beangstigend. Niets is nog veilig en geloofwaardig meer. De zucht naar geld is overal merkbaar. Daarom wordt er vaak gezegd dat geld de wortel is van alle kwaad. Voor de herkomst van de uitspraak ‘Geld is de wortel van alle kwaad’ wordt vaak verwezen naar de Bijbel. Wanneer we daarin gaan zoeken vinden we inderdaad een uitspraak die er veel op lijkt, maar toch fundamenteel iets anders zegt: ‘Geldzucht is de wortel van alle kwaad.’ Geld’ is fundamenteel iets anders dan ‘geldzucht’. Geld is het middel dat de uitwisseling van goederen en diensten in het commerciële verkeer mogelijk maakt. Geld maakt als het ware commerciële gemeenschap mogelijk. Geldzucht daarentegen wijst op een verslaafde afhankelijkheid van dit middel. Het wijst op een vertrouwen op of een toewijding aan dit middel waardoor het afgodische trekken krijgt. In de geldzucht is het geld van middel tot doel geworden. Geld is op zichzelf geen kwaad. Integendeel, het wordt beschouwd als een goed, maar zoals ieder goed kan het veranderd worden in zijn nadeel, wanneer het van middel tot doel wordt. Geld is met andere woorden een goede dienaar maar een slechte meester. De wereld is in de kille greep van geldzucht gekomen. De afgod Mammon is grijpgraag en voor je het weet ben je in zijn greep. Alle mooie voornemens ten spijt, is in het uur van de verleiding, het vlees zwak. De mens schijnt weerloos te zijn tegen de grijpgrage klauwen van de geldduivel. Het lijkt alsof de zucht naar geld een verslaving is geworden en dat de mens van nu moet afkicken tegen die geldverslaving. Hebzuchtige mensen hebben de neiging om fatsoen en goede principes aan de kant te schuiven om te krijgen wat ze willen. Hard werken en op een eerlijke manier je geld verdienen, is er niet meer bij. We zien steeds meer mensen die vastbesloten zijn om snel rijk te worden en dan vallen ze ten prooi aan verleiding en zwichten voor veel dwaze en schadelijke verlangens. Wie snel rijk wil worden blijft niet onschuldig. Mensen laten zich voor geld verleiden tot het plegen van een misdrijf, zoals chantage, afpersing, fraude, ontvoering of moord. Ze verliezen hun morele waarden en normen en ook hun zelfrespect. Het fenomeen geldzucht woekert al heel lang in de wereld en de mensen gaan gebukt onder de gevolgen. Ook Suriname blijft er niet van verschoond. Er gebeuren de laatste jaren dingen in Suriname die vroeger ondenkbaar waren. Zoals fraude bij de verkiezingen, mensen op allerlei manieren omkopen om stemmen te winnen, de verkiezingsuitslag in twijfel trekken en een hertelling eisen, corruptief gedrag. Van al dit kwaad, is geld de wortel.
Het recentste voorbeeld zijn de berichten die de laatste tijd in de media de ronde doen. Ik hoor en lees de laatste tijd steeds meer dat vertrouwelijke stukken (rapporten en notulen) zijn uitgelekt. Ik kan niet anders dan concluderen dat er overal verraad zit. Mensen zijn omkoopbaar voor het juiste bedrag. Je werkt en leeft in een omgeving waarbij jij je continu moet afvragen wie is betrouwbaar en wie de verrader. Het vertrouwen is weg. In zo’n sfeer te moeten leven en werken is eng en beangstigend. Eerlijk gezegd was ik er eerst op tegen dat de president zijn vrouw de vertrouwensfunctie in het kabinet had gegeven. Ik heb er nu begrip voor en moet zelfs ronduit toegeven dat dit een zeer verstandige zet van hem is geweest. Het is een feit dat er letterlijk overal verraad zit. Wie kan je dan beter vertrouwen dan je vrouw. Door een vreemde in deze functie te plaatsen, zou hij nooit rustig kunnen slapen. Nog een recent punt uit de media is de uitspraak van de VP over de zaak Adhin. Ook hier vroeg ik me af of dit weer een poging tot omkoping was, want omkoping is de specialiteit van de NDP. De VP ging voor een kort moment op de stoel van de PG zitten en zonder de feiten of het rapport te kennen, zei hij dat de hr Adhin geen straf verdient en dat terugbetaling van de schade voldoende moest zijn, notabene in de media. We weten niet of de hr Adhin met opzet de spullen heeft vernield en met welk doel. Was het kwaadaardige opzet of wilde hij bewijzen verdoezelen? Hierover kan alleen de rechter beslissen en niet een VP. Automatisch vraag ik me dan af of dit weer een kwestie is van omkoping, is hier weer een bepaald geldbedrag mee gemoeid? Dit gedrag van de VP keur ik ten zeerste af. De president heeft keer op keer gezegd dat strafzaken alleen door het OM zullen worden behandeld. Het parlement mag geen bemoeienis hierin hebben. De VP moet hierover dus zwijgen en geen suggesties doen in de media. Bovendien slechts hij die kan opbouwen, mag vernielen. Bracht Adhin opbouw of vernieling? Nog een uitspraak, gedaan door de vp, die ik afkeur, is het plaatsen van de ex- vp boven de gewone man. Er mag absoluut geen verschil zijn in de behandeling van strafzaken tussen de ex-vp en de gewone burger. De persoon en zijn positie mogen hierin geen rol spelen. Misdaad is misdaad en iedereen wordt op dezelfde manier berecht. In geciviliseerde landen zou deze parlementariër zijn functie direct moeten neerleggen. Alleen in Suriname kan dit gebeuren dat de vp het voor hem opneemt. Dit kan alleen omdat hij zelf niet clean is. Iemand met een smet op zijn naam, zal altijd een excuus zoeken voor misdaad. Daarom ben ik altijd een voorstander geweest van alleen integere mensen met geen smet op de naam aan de top te plaatsen.
Tenslotte, de paden der oneerlijkheid zijn talrijk, maar is oneerlijkheid, stelen, frauderen of omkoping, de niet eerlijk verdiende dollar najagen, ooit gerechtvaardigd? Dit is een vraag waar niet ik of een ander u het antwoord op moet geven maar elk mens moet deze vraag voor zichzelf beantwoorden.
“De waarheid schaadt nooit een zaak die rechtvaardig is.”
Josta Vaseur
