In de DNA is ook aan de orde gekomen de stand van zaken bij het bacovebedrijf de FAI. De aandelen van dit bedrijf zijn opgekocht door de Staat en zullen binnen kort de exporten naar het Caribisch gebied en Europa aanvangen. Daarmee zijn de banen bij dit bedrijf gered en kan de regering ook rekenen op dividend en belastinginkomsten. Er is gesteld dat de hoge vertegenwoordigers van het bedrijf, Belgen, dus een Belgisch bedrijf dat de aandelen in idt bedrijf bezat ‘met de stille trom’ zijn vertrokken. Ze hebben de werknemers en het bedrijf in de kou gelaten en zijn gewoon op het vliegtuig gestapt om nooit meer terug te keren. Het enige wat men doet naar verluidt is het beantwoorden van mails en waarschijnlijk worden ook telefoontjes nog beantwoord. Maar men is vertrokken en de lonen van de werknemers, die burgers en ingezetenen zijn van Suriname, zijn betaald door de Surinaamse overheid. Het bedrijf had een behoorlijke schuld (naar verluidt van ca 15 miljoen USD) opgebouwd en was voor een symbolisch bedrag van USD 1 over te nemen, inclusief de schulden. De regering heeft uiteindelijk de schulden genomen en als we luisteren naar de minister van LVV dan is het bedrijf veel meer waard dan de schulden van USD 15 miljoen. Dus de regering zou hebben voorkomen dat speculanten, die alleen de schuld wilden overnemen bij de koop en verkoop van het bedrijf, de zaak konden overnemen. De vraag nu die bij ons rijst of het mogelijk is dat een bedrijf uit de EU gewoon zich hier aanmeldt, een zaak runt en dan op een cruciaal moment op laffe wijze vertrekt en alles en iedereen laat voor wat ze zijn. We dachten dat het niet kan. Het gaat hier om het Belgisch bedrijf The Fruit Farm Group (FFG), dat in Suriname onder de naam Food and Agriculture Industries NV heeft gefunctioneerd. In februari 2020 kwam in het nieuws dat het bedrijf, althans zijn Belgische managers, uit Suriname waren vertrokken vanwege de ‘politieke, financiële en economische toestand’ in Suriname. Dit zou door het bedrijf aan de toenmalige minister van LVV zijn geschreven. Die toestand was niet van dien aard dat het bedrijf zijn verantwoordelijkheden naar werknemers en de overheid toe moest laten om weg te vluchten.
Kris Onghena zou de financieel directeur van de The Fruit Farm Group zijn en die zou in de media over de overname van het bedrijf door de regering hebben gesproken. FFG zou eigendom zijn van de Belgisch Heinz Deprez. Univeg zou aan de basis hebben gestaan van de oprichting van FFG. Door de namen van de personen en de grote ‘nette’ bedrijven is het niet onmogelijk om deze personen en bedrijven eerst bij de Belgische regering aan te klagen: om te beginnen via de diplomatieke kanalen en daarna juridisch. En dan subsidiair dienen deze personen en bedrijven ook aangeklaagd te worden bij de OESO, waar Belgie lid van is en waar de Belgische ondernemingen en ondernemers gebonden zijn aan de OESO mvo-normen. Alle Belgische bedrijven, ook die welke in het buitenland actief zijn, zijn onderworpen aan de corporate social responsibility (maatschappelijk verantwoord ondernemen: mvo) regels van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling; Engels: OECD). De OESO-richtlijnen voor Multinationale Ondernemingen zijn MVO-normen voor ondernemers die actief zijn over de grens. De richtlijnen raken meerdere thema’s waaronder: Transparantie en verslaglegging, Mensenrechten, Arbeidsomstandigheden, Milieu, Corruptie, Consumentenbelangen, Wetenschap en technologie en Mededinging en belastingen. Met betrekking tot de arbeidsomstandigheden wijst de mvo-richtlijnen erop dat de ondernemer ervan bewust moet zijn dat nationale wetten (van ontwikkelingslanden) soms niet zover gaan als de moderne standaarden van de. Het is dan extra belangrijk voor de bedrijven om de ILO-normen in het oog te houden. Die basisnormen verbieden werkgevers om met de stille trom te vertrekken. Maar ook de Surinaamse wetgeving, die op dut stuk niet achterloopt, geeft geen mogelijkheid aan werkgevers om bij verliezen, de boel in de steek te laten en de werknemers niet te betalen. Het risico om lonen te betalen blijft ook bij verlies rusten op de werkgevers. De Belgen (FFG en Heinz Deprez en ook de Europese Univeg) hebben de ILO-normen maar ook de duidelijke Surinaamse arbeidswetgeving aan hun laars gelapt en zijn hun verantwoordelijkheden ontvlucht door letterlijk te vluchten en nu blijkt vooralsnog ongestraft. Nergens is het in de ILO-normen toegestaan dat ondernemingen bij verliezen kunnen kiezen om het loon niet te betalen. Dit zou bijvoorbeeld staan in een verdrag betreffende de bescherming van lonen van werknemers dat op 22 april 1970 door de Belgische overheid is geratificeerd, maar ook door Suriname op 15 juni 1976. De Belgische regering moet erop toezien dat haar ondernemingen zich houden aan de verdragen die door België zijn geratificeerd. Tegen Belgie kan dus een klacht worden ingediend als de overheid nalaat om haar burgers aan te spreken.
De Belgische ondernemers en bedrijven zijn ook gebonden aan de OECD Due Diligence Guidance for Responsible Business Conduct. Dit document is een praktische handleiding voor bedrijven om de OESO-richtlijnen in hun bedrijfsvoering toe te passen. Doel van due diligence is in de eerste plaats te voorkomen dat er negatieve gevolgen ontstaan (vanwege de bedrijven) voor ‘mensen’, het milieu en ‘de maatschappij’ of dat daaraan wordt bijgedragen. Onder de mensen wordt primair begrepen de werknemers. Elke onderneming wordt in deze richtlijn opgeroepen haar eigen verantwoordelijkheid te nemen voor negatieve gevolgen. Wanneer de gevolgen rechtstreeks verband houden met de activiteiten, producten of diensten van een onderneming, moet deze onderneming, voor zover mogelijk en met alles wat binnen haar macht ligt, proberen daar individueel of in samenwerking met anderen verandering in te brengen. FFG zou ‘farms’ hebben in Brazilië, Zuid-Afrika, Turkije en Uruguay. Op de website van FFG staat wel dat ze door Univeg zijn opgericht, maar er staat niets over de ethische normen waaraan ze gebonden zijn. Op de website staat dat ze in 7 landen actief zijn, maar er worden slechts 4 genoemd. Namen van personen die verantwoordelijk gesteld kunnen worden, worden op de website niet genoemd. Googlen levert een Nederlands adres te Ridderkerk op, geen Belgische. Het bedrijf Univeg, vaan oorsprong Belgisch, beweert zelf zich meer te committeren aan de ethische codes. Dat bedrijf heeft wel een Belgisch adres te Sint-Katelijne-Waver. De Europese media melden het vluchten en in de steek laten van de werknemers door Heins Deprez’s bedrijf maar zijn zeer mild tegenover hem. Dat laten ze over aan de Surinamers en hun regering.
