In de periode juli 2020 tot augustus 2020 werd ik in het Wanica ziekenhuis verpleegd vanwege een opgelopen besmetting met het Covid-19 virus. Ik deel deze informatie namens een vijftal ex-Covid-patiënten die genezen zijn verklaard na een periode van hospitalisatie, maar thans nog te kampen hebben met mentale en fysieke verschijnselen die vermoedelijk een direct gevolg zijn van de Covid besmetting of een mogelijke bijwerking van de medicatie die werd toegediend. De tijd doorgebracht in het verpleeghuis verschilt per patiënt en ligt tussen drie en zes weken. De zorg in het Wanica ziekenhuis was goed. De werkstress waarmee het verplegend personeel zat was duidelijk zichtbaar op de gezichten. Daarom uit ik mijn bijzondere dank aan het totaal verplegend personeel en overige medici landelijk voor hun dagelijkse inzet. Een glimlach is een noodzakelijk onderdeel van de medische zorg.
Het doel van dit artikel is om bijzondere aandacht te vragen van de medici, in het bijzonder de huisartsen en medische specialisten, voor de lang termijneffecten van covid-19 op het leven van ex-Covid patiënten. En daarbij met alle ernst ook die cases bestuderen wanneer die zich aanmelden. Het is goed dat er thans aandacht wordt besteed aan de statistieken van het aantal besmettingen en de reproductie factor. Maar we moeten er ernstig voor waken dat op termijn delen van onze gemeenschap langer gebukt gaan onder de mentale stress vanwege de Covid besmetting, na te zijn genezen verklaard. Nadat de artsen mij genezen hebben verklaard mocht ik na enkele weken in het ziekenhuis eindelijk naar huis. Mijn ademhaling werd in het ziekenhuis regelmatig gecontroleerd en de toediening van zuurstof en de medicijn dexamethason waren een week eerder gestopt. Naast dexamethason kreeg ik ook bloedverdunners. Twee weken na ontslag uit het ziekenhuis werd ik plotseling geconfronteerd met zware hartkloppingen en werd kortademig. Ik bezocht de huisarts en die stelde als prognose vast dat het mogelijk een reactie is van mijn lichaam op de “enge Covid ervaring”. En dat het waarschijnlijk te maken heeft met verandering van emoties. De hartkloppingen bleven aanhouden en ondertussen bleken mijn hersenen dagelijks onder een enorme druk te zijn. Ik was niet tevreden met de verklaring van de huisarts en heb kort onderzoek gedaan op internet en contact opgezocht met ex-Covid patiënten hier te lande. In september was al duidelijk dat deze verschijnselen zoals hartkloppingen, vermoeidheid, paniekstoornissen, gevoelens van angst, constante druk op de borst, constante hoge bloeddruk (ca. 170/110), vreemde druk op de hersenen en verlies van concentratie bij meer ex-patiënten voorkwam. De ervaring is dat de huisarts kalmeringsmiddelen voorschreef zoals diazepam en in sommige gevallen zonder een duidelijke uitleg over het gebruik en de mogelijke bijwerkingen. Het gebruik van deze middelen is van korte duur en in ons geval tijdelijk effectief, want de verschijnselen zijn intussen na drie maanden nog actief aanwezig en heeft negatieve gevolgen binnen het gezin en ook op de werkplek. Op internet kwam ik diverse rapporten en video getuigenissen tegen van ex-covid patiënten in het buitenland die elk dringende aandacht vragen van hun medische autoriteiten. Deze groep noemt men de zogenaamde “long haulers of Covid 19”. Diverse onderzoeken uitgevoerd door patiëntengroepen geven aan dat 50% tot 80% van de patiënten drie maanden na het begin van covid-19 vervelende symptomen blijven hebben – zelfs nadat tests geen virus in hun lichaam meer heeft gedetecteerd. De meest voorkomende symptomen zijn vermoeidheid, hartkloppingen, pijn in het lichaam, kortademigheid, druk in de hersenen (zgn. “brain fog”), concentratiestoornissen, niet kunnen sporten, hoofdpijn en slaapproblemen. Aangezien covid-19 een nieuwe ziekte is die begon met een uitbraak in China in december 2019, is er nog geen heldere informatie over het herstelproces en blijft de vraag in hoeverre deze verschijnselen een direct gevolg zijn van gebruik van het middel dexamethason in relatie tot covidzorg of een direct impact van het virus op ons cardiovasculair systeem. Ik spreek de hoop uit dat wij in Suriname niet zullen wachten op het resultaat van buitenlandse studies, maar ernaar zullen streven effectief onderzoek te doen om ook een deugdelijke wetenschappelijke bijdrage te leveren aan de oplossingen voor het covid gebeuren wereldwijd. Wij willen wel een bijdrage leveren aan dit streven, maar liever als levende persoon in plaats van als lijk.
Nancy de Bruyn
Andere bronnen:
- Onderzoeksdata: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7392393/
- https://www.health.harvard.edu/blog/the-tragedy-of-the-post-covid-long-haulers-2020101521173
