Waspar geeft geen openheid van zaken over verwerking ziekenhuisafval

De Stichting Wasserij Particuliere Ziekenhuizen (Waspar), gevestigd aan de Drambrandersgracht in Paramaribo, is een organisatie waar men terecht kan voor wasdiensten en het vernietigen en verwerken van ziekenhuisafval. Waspar is op 11 november 1978 opgericht door het Diakonessenhuis en het St. Vincentius Ziekenhuis. Het doel van Waspar was het verzorgen van wasdiensten voor de oprichters. In 2002 kreeg de stichting een verbrandingsoven, waardoor er een aanvang kon worden gemaakt met het verwerken van medisch afval en archiefstukken. Sindsdien heeft het bedrijf een aantal keren te kampen gehad met defecte ovens.

Dagblad Suriname heeft Waspar benaderd met slechts vijf concrete vragen om te vernemen hoe het de stichting vergaat in deze Covid-tijd, maar de stichting heeft in een korte reactie laten weten ‘geen behoefte te hebben’ om te reageren. Op de vraag waarom niet, volgde geen reactie. Van enige transparantie lijkt geen sprake te zijn. Dagblad Suriname wilde onder andere graag weten of Waspar nog beschikt over drie werkende verbrandingsovens, of zij afval ontvangt van alle ziekenhuizen, hoeveel afval er dagelijks of wekelijks wordt verwerkt/verbrand, of zij radioactief afval van ziekenhuizen ontvangt en zo ja, wat daarmee gebeurt. Maar, antwoorden blijven dus uit.

In oktober vorig jaar maakte toenmalige minister van Volksgezondheid, Antoine Elias, een derde verbrandingsoven bij Waspar operationeel. Bij die handeling liet de stichting weten dat met die derde oven ‘medisch afval op een verantwoorde wijze kan worden verwerkt’. Enkele medewerkers van Waspar werden speciaal getraind om met de oven te kunnen werken. De organisatie kampte nogal eens met een defecte oven. Waspar laat medio september 2019 op haar Facebookpagina weten dat mensen er terecht kunnen voor de verwerking van afval. ‘Denk bijvoorbeeld aan medisch afval, gebruikte naalden, vervallen medisch apparatuur, oude archiefstukken of vervallen pasjes/kaarten. Voorkom onnodige ongelukken en vervuiling. Laat uw afval door ons verwerken’, aldus de stichting. Verbrandingsoven mogen overigens niet geplaatst worden in bewoond gebied.

Volgens een in 2006 uitgebracht rapport van Louise Francis Zuilen van de Universiteit van Gent, België, verbrandt Waspar onder andere ampullen en injectienaalden, oude en niet meer te gebruiken medicijnen van apotheken, handschoenen en verbandmateriaal uit operatiekamers van ziekenhuizen en matrassen en beddengoed van aidspatiënten (pagina’s 104 en 105 van het ruim 300 pagina’s tellende rapport dat op het internet te vinden is als pdf-document). Uit haar onderzoek werd ook duidelijk dat al het andere medisch afval gewoon op de vuilstort Ornamibo wordt gedumpt, waar het een risico oplevert voor ‘rapers’, mensen die bruikbare spullen voor verkoop zoeken tussen al het afval. De as uit de Waspar verbrandingsoven wordt ook te Ornamibo gedumpt, aldus het rapport in 2006. Zuilen heeft diverse rapporten gepubliceerd over afvalverwerking in Suriname en is dan ook een deskundige op dit terrein.

Zuilen is nu werkzaam als coördinatrice Environmental Sciences Department bij de Anton de Kom Universiteit van Suriname en laat in een reactie aan Dagblad Suriname weten dat een student zijn afstudeeronderzoek bij Waspar (afvalverbrandingsovens) zou uitvoeren, maar dat werd vanuit Waspar stopgezet. ‘Zij kunnen momenteel nog geen student faciliteren’, aldus Zuilen. Hoe het er nu aan toe gaat bij Waspar is dus onduidelijk. De stichting verstrekt geen openheid van zaken. Ook het Academisch Ziekenhuis Paramaribo en het Diakonessenhuis hebben, ondanks herhaalde verzoeken, niet gereageerd op de vraag wat zij met hun ziekenhuisafval en laagradioactief afval doen.

error: Kopiëren mag niet!