Afgelopen zaterdag was het Wereldarmoededag. Het is een dag waarbij over de hele wereld wordt stilgestaan bij mensen die het heel moeilijk hebben. Met betrekking tot deze dag gaat de krant in gesprek met personen van verschillende achtergronden. Uit die gesprekken werd door hen geconstateerd dat armoede een traditioneel Surinaams probleem is waarmee regeringen hebben moeten worstelen. ‘Covid en de schommelingen van de koers maken het nu nog erger voor velen’, zegt een burger. Volgens velen is het een situatie waarin de middelen van huishoudens zo laag zijn dat ze zich onvoldoende voedsel, kleding, huisvesting en levensomstandigheden kunnen veroorloven, en waar hun toegang tot hoogwaardige gezondheidsdiensten en onderwijs beperkt is. Armoede kan op verschillende manieren bekeken worden. Het gaat niet alleen om voeding maar ook om, geld, aandacht, liefde en onderdak.
Ook geven enkele burgers aan dat de Surinaamse munt minder waard is en de lonen zijn daarbij ook niet verhoogd. De overheid heeft een koopkrachtversterking gegeven aan de ambtenaren, maar een groot deel van de loontrekkers in de private sector heeft geen hulp op dit stuk gehad. Een groot deel van burgers in de informele sector worstelt nog dagelijks om aan hun brood te komen en moet allerlei bijbaantjes zoeken om de eindjes aan elkaar te knopen, zeg Harold een burger op zekere leeftijd. “Na de onafhankelijkheid van Suriname straalt de binnenstad van Paramaribo nog steeds dezelfde armoede uit die het een decennium terug al uitstraalde.” Deze Internationale Dag ter Bestrijding van Armoede is in 1992 erkend door de Verenigde Naties (VN). “Als het zo doorgaat, ben ik bang dat het heel erg gaat worden in het land. Goed bekeken heeft een SRD 100 helemaal geen waarde meer”, zegt Frank. “Maar om die SRD 100 te krijgen, hebben de meeste mensen veel werk te verrichten. Je mag nog zo hard werken, maar als er geen verandering van de hogere hand gebracht wordt, gaat het een groot probleem blijven.”
TM
