Waneer het eigen werk zoveel als mogelijk zelf wordt gedaan, dan blijft de onafhankelijkheid, grotendeels behouden. Samenwerking is veelal geboden, wanneer door allerlei kunstmatige en natuurlijke beperkingen, niet meer erin wordt geslaagd om vooruit te komen.
De brede en smalle schouders
De brede schouders wijzen naar hen die zichzelf optimaal onderhouden en grotensdeel ook naar de staat. Dit economisch en financieel drachkrachtige deel van de samenleving bestaat uit top- en strategische ambtenaren, multi nationals, het (groot)handels en bedrijfsleven, alsook industriȅlen en exporteurs. Uitgezonderd de ambtenaren, zorgen deze zogenoemde rijksten, voor vergroting van de inkomsten van de staat door werkgelegenheid te creȅren, belastingen en harde valuta af te dragen. Of dit genoegzaam gedaan wordt, is nog zeer de vraag.
De smalle schouders, zijn eenvoudigheidshalve de lagere ambtenaren en beroepsgroepen vanuit het particulier initiatief. Hun roep om verbetering van inkomen en belasting vermindering wordt doorgaans met de verslechterende financieel-economischesituatie luider. De salarissen en verdiensten vinden zij met aftrek van de belastingen, verlammend. De inkomsten zijn ontoereikend ter dekking van de kosten voor het normale levensonderhoud. Laat staan, de dekking van allerlei bijkomende uitgaven zoals schoonmaak, hulp in de huishouding, en dergelijke meer. Nu moet de staat voor deze groep ook het hoofd breken over hoe een vangnet voor hen te construeren, waar deze reeds worstelt met de continuering van de sociale verplichtingen. Dit alles is enerzijds gericht op de sociale zorg (AKB en AOV) en anderzijds op de zorg voor de sociaal zwakkeren ( bijstand en uitkeringen).
Consumentisme
Ten aanzien van de sociaal zwakkeren gaan nu de stemmen op dat deze niet in alle gevallen bonafide zijn. Er is eerder sprake van het consumentisme: lees: onnodig gratis gebruik van staatsvoorzieningen. De focus wordt eveneens gelegd op de diverse objectmatige subsidies aan (vitale) ondernemingen en de doorbetaling van zogeheten spookambtenaren. Er is behoorlijk wat werk aan de winkel om het fenonomeen consumentisme af te scheiden van de reȅle behoefte aan economische, financiȅle en sociale hulp en steun, door de staat.
Zelfwerkzaamheid
Kritisch beschouwd, zou er door intensieve zelfwerkzaamheid op elk niveau: gezin, organisatie en staat, aanzienlijk bespaard kunnen worden. Je hand kan niet steeds boven het hoofd gehouden worden als extra uitgaven blijven stijgen. Om te beginnen, in de huis, keuken en tuin en in de kleine rijstbouw, tuinbouw en veeteelt sfeer, alsook in de sfeer van huisvlijt en nijverheid door (geregeld) betaalde krachten, te gebruiken.
De lijn kan doorgetrokken worden naar de overheid die maar al te vaak veelvuldig, de uitzonderingen (Jethu’s) daarbuiten gelaten, dure externe consultants inschakelt bij projecten, werken, onderzoeken etc. Je komt er als staat relatief goedkoper en wellicht kwalitatief beter uit door het werk door interne consultants, deskundigen en actief en passief kader, te laten uitvoeren.
Een halt moet ook worden toegeroepen aan interne aanbestedingen van kleine onderhoudswerken. Waarvoor zijn de duizenden (veld) ambtenaren, aangesteld? Er zijn toch genoeg houwers, tjappen, schoppen en spaden? Toch worden onder andere waterplassen op de wegen merendeels door de natuur droog gelegd. Met alle schadelijke gevolgen voor voetgangers, langzaam en snelverkeer
Deze aanwijzingen zijn toch voldoende om te stellen, dat door bezuiniging middels zelfwerkzaamheid, iedereen zich duurzaam kan inzetten voor de redding van Suriname. Niet voor niets bestaat de uitdrukking: als het getij verloopt, verzet men de bakens.
B. Shankar.
(Soc. Org. Ondw.Agoog
& Bedrijfskundige)
