De NDP misprijst de weg die de nieuwe regering is ingegaan, de weg van anti-corruptie. Ze eist dat de regering haar vrienden in de instituten zegent, en niet probeert op te sporen en op te sluiten. Vanuit de poppenkast roept ze: ‘We hebben een leger advocaten!’ ‘We sluiten de stad hermetisch af!’ ‘Er is een kladje met afspraken, die moet u nakomen!’ Et cetera et cetera. Het is niet alleen maar geklets. De paarse partij heeft genoeg vertakkingen en kapitaal om de regering Santokhi in de wielen te rijden. En niemand weet aan welke kant de vp in principe staat, zijn enige visie is het presidentschap.
Maar even serieus, het slaperige Coronie heeft zich tien jaar lang niet verroerd, en opeens springt het tot leven, hup de barricaden op. Wat is er aan de hand? Een stelletje last-minute benoemde uitvreters eisen geld zonder er iets voor te hebben gedaan. Ze hadden zich aangeboden aan de paarse partij, in ruil voor een fictieve baan bij de overheid. Ook in Commewijne en Nickerie raken zulke gasten in paniek. De regering moet niet slap zijn en luisteren naar hun smeekbeden, ze kan haar schaarse geld liever besteden aan mensen die elke dag ploeteren om rond te komen in deze sombere tijden.
Niks kon de geldhonger van de vorige machthebbers bedaren. Stelen van de belastingbetaler vond men prettig, en ook zonder aanbesteding een flinke opdracht krijgen was lekker makkelijk. Maar snel rijk worden kan niet meer, daarom duwen en persen ze: ‘weg met Santokhi!’ Is dit niet een beetje staatsvijandig? Deze figuren lijden aan hun mentaliteit: hoe meer geld ik bezit, hoe waardevoller ik ben als persoon, denken ze. Thuis juichten ze voor zichzelf, als ze naar hun vette bankrekening keken, nu worden ze op straat uitgefloten. Ze zwommen in hun geld, terwijl anderen moeite deden om brood, groente, of een blikje sardien te kopen. Maar nu is de geldkraan voor hen dichtgedraaid, en daarom zagen ze elke dag aan de stoelpoten van de president, of ze zaaien tweedracht via de vicepresident.
De NDP is door de kiezers afgewezen, want bij haar draaide alles om geld en zelfverrijking. Liefde moet je verdienen, Dat krijg je niet als je de kiezers behandelt als ezels, die je constant kan voorliegen en bedriegen. Laat dit een les zijn voor deze regering: wees eerlijk en open, steel niet, en laat niet stelen. Oké, niemand is zonder zonde. Vriendjespolitiek, zelfverrijking en corruptie zijn menselijk, net als eerlijkheid, zorgzaamheid en naastenliefde. Maar wees op de eerste plaats streng voor de top en minder streng voor de kleine man die wil overleven, en niet andersom. In wetten en regels zijn de vaste grenzen voor de deugd al aangegeven, zo niet bepaal die, en handhaaf ze.
Er zijn gasten die zichzelf hebben volgevreten, maar niet van tafel willen gaan. Ze willen hun posities behouden en dreigen met acties en advocaten. De ex president kan niet toegeven dat hij een verkwister is geweest, en met geleende centen heeft gefeest. Hij heeft de komende generatie gestript van haar erfdeel en opgezadeld met een schuldaandeel. Toch loven sommigen deze gulle, grote geest, maar voor velen is hij een losbollige potverteerder. Hij en zijn boefjes zijn schatrijk geworden, en u bent aan de rand van de afgrond afgezet. Met commissie hebben ze heel duur geld geleend en Oppenheimer mag die negen procent rente nu bij u: het volk, gaan uitpersen.
Belangrijke NDP’ers geven het toe – het valt ook niet meer te ontkennen -, in hun partij waren dieven en leugenaars. Maar ze geven kritiek nadat ze hun buikje hebben volgegeten. Als ze nog aan tafel hadden gezeten, hadden ze hun mondje dichtgehouden.
Het is wel goed om te zien dat onder de regering Santokhi misdaad niet loont. Criminelen in jas en das krijgen het aan alle kanten moeilijk, lopen ineens hoge risico’s. Een paar zijn al opgesloten, eentje wordt opgespoord, heel wat anderen worden aan de tand gevoeld. Het geld dat zo gul in hun zakken is gerold, moet er weer worden uitgeklopt.
Dus tja, gedraag je netjes, haal wat goed is en wat fout is niet door elkaar. Of je door eigen schuld in de problemen komt of door omgang met dieven, dat maakt niet uit. Krijg maar liever geen spijt van jezelf. Fufuru levert meer ellende op dan dat je er de vruchten van kunt plukken.
Maak aan het einde van deze regeerperiode tot uw voornaamste prestatie: “Ik heb niet van de staat gestolen.” Want je reputatie is snel aangetast, en je goede naam snel besmeurd. Geld van het volk te grabbel gooien is een slechte zaak. Aanraken wat niet van jou is, wordt zwaar afgestraft, net als bij overspel, je riskeert een klap op je b.k of een steek in je zij.
D. Balraadjsing
