“A sani no mang wroko so. Wi e meki eng moro erg gi un srefi”, zegt een hosselaar, die in het centrum van de stad probeert te verdienen. Hij zegt aan de krant dat hij dagelijks op de hossel is en dat hij op al die dagen zelf meemaakt hoe men zich niet houdt aan de regels. “De maatregelen zijn er om gevolgd te worden, zodat wij ook op één of andere manier kunnen overleven, ondanks de crisis. Maar toch worden die niet gevolgd. Je hebt mensen die nu nog ervoor kiezen om zonder een mond-neuskapje te lopen om zich beschermen.” De hosselaar geeft verder aan dat hij zelf ziet dat de meeste mensen hun kinderen geen mondkapje geven om aan trekken. “Ik weet dat het misschien vermoeiend is, maar als er geen oppas voor het kind is, zal een mondkapje de enige optie zijn om hen extra te beschermen.”
“Ik zie manspersonen ook een leuke kiek nemen in de stad. A no tak dat ie no mag, maar hou er rekening mee. Mi no sab moro yere. Ondanks mi e waarschuw ding mang, maar toch. We zoeken deze dingen uiteindelijk ook zelf. Wanneer men dingen gaat creëren om het toch moeilijk te maken. Deng mang lek mi e firi eng, a no deng mang sang e wroko gie lantie of ab wang vast inkomen. Ik werk elke dag of ik moet elke dag werken om te verdienen, want anders eten mijn gezin en ik niet. Dat er een totale lockdown bij komt, maakt het nog moeilijker voor ons. In deze tijd moeten wij juist gehoorzamen en samen werken voor een betere morgen. Een tijd terug was Suriname een voorbeeld. Nu zijn wij ook een van de landen geworden met extra gevallen. A no kang toch. Laten wij samen werken om het beste van te maken en weer een van de landen zijn die een voorbeeld is voor de anderen”, aldus de hosselaar.
TM
