Niet de bal maar de man bespelen en aanpakken. Het is gemakkelijk voor de massa om in een soort massahysterie in, wat we op zijn Surinaams zeggen, een soort zuiging te gaan en allerlei gekke dingen te schreeuwen op social media. Voor een krant (lees: de mediawerkers die de krant vorm geven) liggen de zaken echter een beetje anders. Persoonlijke zaken die men thuis en de lelijke dingen die men als persoon heeft meegemaakt in de buurt of op school, moet men als professional aan een kant kunnen zetten. En dat was niet het geval voor de schrijver van het stuk in de krant de ware tijd, waarvoor men zich nu moest rectificeren. Het is wel onprofessioneel om in een zuiging te gaan en het objectieve en standvastige midden niet kunnen aanhouden. Individuele werkers bij een krant moeten beseffen dat ze niet voor zichzelf werken, de schrijven geen persoonlijk pamflet of vlugschrift op eigen titel. Zij moeten zich vereenzelvigen met een krant die ook geacht wordt een burger te zijn in het maatschappelijk rechtsverkeer. Het commentaar dat wordt geschreven elke dag is het geweten en de stem van de burger die de krant is. Het is de mening en de maatschappelijke opvatting van de krant. De krant staat boven partijen en heeft geen vriend noch vijand, de krant is wel geneigd de kant van de burger te kiezen, maar die burger is in de vrije samenlevingen divers. Het gezicht van de burger valt niet echt te ‘schilderen’. De krant heeft echter wel een gezicht en de burger dient zich daarin terug te kunnen vinden. Het zijn van een krant blijft mensenwerk, achter de pagina’s schuilen gezichten van verantwoordelijken en van professionals. En ten midden van dit alles probeert de krant onder de burgers een grotere burger te zijn, dus een watchdog bijvoorbeeld, een hoeder. We filosoferen over het zijn van vrije medium, om af te wijzen wat in de ware tijd is geschreven tegen Faried Pierkhan. Het is een persoonlijke aanval geweest op de persoon van Pierkhan en het gevolg is dat schade is geleden door niet alleen de persoon van Pierkhan, maar ook de bedrijven waar hij in enige mate voor verantwoordelijk is. Deze schade wordt thans opgemaakt. Het is ongekend in Suriname dat een mediabedrijf een ander mediabedrijf zo diep heeft aangevallen. De bescherming van de anonimiteit heeft men niet in acht genomen en men is personen bij de krant op de persoon gaan bespreken en beschuldigingen gaan uiten. Het is niet uitgesloten dat de actie in de krant betrof een actie van een persoon als onderdeel van een politiek complot. Het was gericht om een persoon kapot te maken. En dat in een tijd waar de media zwaar onder druk heeft gestaan onder een regime geleid door militairen. Zowel de ware tijd als de bedrijven waaraan Pierkhan verbonden is hebben zware schade geleden onder de militaire dictatuur. Als men in Suriname heeft gewoond en gewerkt, dan weet men welke wonden in de media, breed over het hele spectrum, zijn geslagen door de aanvallen, de moorden en de branden en de censuur in de militaire periode. Een lichtere revival van deze onderdrukking stak de kop op in 2010 toen de NDP aan de macht kwam. De aanvallen op het mediabedrijf dat verantwoordelijk is voor deze krant en op Pierkhan waren er van meet af aan, omdat hij geen blad voor zijn mond nam. Wij hebben wel geageerd tegen de onderdrukking van de persvrijheid en de krant onder andere heeft het zwaar te verduren gehad. De geschiedenis van Suriname met een militaire dictatuur en residu uit die periode, behoren een hechte vorm van broederschap te vormen onder de media die zwaar hebben geleden onder de dictatuur en de censuur. Personen die de krant helpen vorm geven, behoren daarvan op de hoogte te zijn en daarmee rekening te houden. Het is allemaal gênant dat een mediabedrijf in een commentaar zich keert tegen mediadirecteuren. Ongekend is ook dat men allerlei beschuldigingen uit. Het is gemakkelijk om naar iemand te kijken en vooroordelen te hebben, het is wel goedkoop. De burger die dagelijks de krant openmaakt, die kent de diversiteit die gerespecteerd wordt in deze krant. Als voorbeeld kunnen worden genoemd de artiesten die vanuit alle segmenten van de samenleving de ruimte krijgen in de krant om hun producties te promoten. Deze krant zal als deel van de civil society en als burger nooit op de toer gaan om andere mediabedrijven en hun directeuren persoonlijk door het slijk te halen, al zou er op gegeven moment een hype ontstaan op social media. Want dan is het wel beschamend om te ontwaken en te ontdekken, nadat de onnodige storm op social media is gaan luwen, dat men zich op schandelijke wijze heeft laten gaan en geen redelijk heeft gehouden met de statuur die een krant dient te hebben. De rectificatie is gekomen, maar we schamen ons nog dat de collega’s zich zo hebben laten gaan. We schamen ons dat zij zich schamen om zich nu in de spiegel te kijken.
