Het WK voor 2022 is gepland voor Qatar. Suriname kan zich nog plaatsen voor deelname aan dit WK. Eergisteren was de loting voor de Concacaf-zone. In totaal zijn 24 landen ingedeeld in 6 poules in groepen van 4. Een aantal grotere landen wachten de winnaars van de poules op in de volgende ronde. En zo gaan de winnaars verder totdat de 3 landen van deze zone overblijven om mee te doen aan de eindronde in Qatar. De grotere landen die in de tweede ronde de winnaars van de eerste ronde opwachten zijn de USA, Mexico, Jamaica, Costa Rica, Honduras en Jamaica. Suriname is ingedeeld in Groep B samen met Canada, Cayman Islands en Aruba. Als Suriname deze poule wint dan nemen wij het op tegen een winnaar van een van de 6 andere poules in een knock-out fase. Winnen we deze knock-out fase dan komen de grotere landen in beeld en in ons geval is dat Honduras. Als we Honduras in de knock-out fase verslaan dan worden de kansen echt groot om het WK van 2022 te halen. Bij de loting is door de presentatoren en de gasten (voormalige topvoetballers) aan elkaar gevraag welke landen volgens het de meeste kans maken om het WK te halen. Dat zijn volgens de presentatoren bij de loting de USA, Mexico, Costa Rica en iemand noemde ook Honduras omdat hij iets met dat land te maken had waarschijnlijk. Maar Suriname wordt door de presentatoren niet gezien als een potentiele kandidaat om het WK te halen. Maar, maken wij inderdaad kans om het WK te halen? De vraag is wat ons betreft een volmondige ‘ja’. Bij een diep doorgraven zullen analisten ontdekken later dat Suriname als een grote verrassing en een openbaring uit de voorronde kan uitkomen, maar voor voetbalkenners van Suriname, en die zijn er wel binnen de kringen van de internationale sportmediawerkers, zal het geen verrassing wezen. Ettelijke keren is geschreven over de voetbalpotentie van Suriname die van wereldformaat is, maar nooit geldend is gemaakt. Buitenstanders zien die potentie, maar wij zien dat niet in. De grootheid in de voetbalsport zoeken wij altijd buiten, niet in onszelf en in onze gelederen. Surinamers in Suriname zijn over het algemeen niet bewust van wat voor wereldtalenten en wereldtoppers er in hun familie eens zijn geboren. Het respect is er niet voor de zwarte familieleden die in de beste clubs van de wereld voetbalvedettes waren. De lijst is zo lang dat er waarschijnlijk geen ander land in de wereld is dat uit de eigen gelederen zoveel wereldtoppers produceert, maar toch nooit heeft kunnen ruiken aan een WK. Het heeft allemaal te maken met de kleinschaligheid van de Surinaamse samenleving en daardoor zwakke Surinaamse voetbalcompetities, zwakke voetbalinstituten en als gevolg zwakke lokale voetballers die hier op de hoogste niveaus spelen. Deze spelers zijn relatief zwak: dus zwak in vergelijking met andere toppers van andere landen. In Suriname is recent de issue van het inzetten van spelers met een vreemde nationaliteit maar van Surinaamse komaf geregeld. De grote motor achter dit alles is, met de vrijheid van de VSB, de trainer Dean Gorre die een ‘accomplished’ profvoetballer is geweest in Europa. Achter de schermen zijn er een heleboel mensen die het nationale voetbalteam van Suriname ondersteunen, ook met middelen, waaronder ex-voetbaltoppers en huidige topvoetballers als Gerginio Wijnaldum, alleen willen wij dat om achterlijke redenen hier niet weten omdat wij een totaal misplaatste valse trots hebben. De steun was er laatst ook toen Suriname voor het eerst in zijn geschiedenis de eindronde van de Concacaf Gold Cup haalde met maar enkele jongens met een Nederlandse nationaliteit. Indien Suriname het team significant versterkt, kan Suriname hoge ogen gooien naar het WK. Daarvoor moet eerst onderkend worden dat de lokale jongens wel mooi kunnen spelen, we houden van ze, maar ze zijn niet goed en sterk genoeg om ons dichtbij een WK te brengen. Laten we eens eerlijk zijn. Om dat te doen moet je regelmatig in bomvolle stadions met minimaal 20.000 toeschouwers spelen waar fans of je naam scanderen of je de dood wensen. Dat is de druk waarmee de spelers om moeten kunnen gaan. De lokale jongens van ons hebben in zulke bomvolle stadions nooit gespeeld. Onze lokale trainers weten ook niet wat het betekent om trainer te zijn voor profteams die in bomvolle stadions spelen met duizenden fans die aanvuren en ook uitjouwen. Het technisch en tactisch niveau hebben wij helaas niet in Suriname, nu wel 2-3 spelers uitgezonderd. Wat Suriname nu moet doen, en het kan, is Natio versterken met de topjongens met Surinaams bloed die bereid en volgens de Fifa normen gerechtigd zijn om voor Suriname uit te komen. We hebben minimaal 75% van het team nodig dat bestaat uit deze jongens. Het is dan niet uitgesloten dat het team van Suriname dat aantreedt, het sterkste team, voor de volle 100% bestaat uit professionals met ervaring die niet wonen in Suriname en een vreemde (meestal Nederlandse) nationaliteit hebben. En als het niet zo is, is het niet erg. Het is gebeurd met heel trotse en nationalistisch ingestelde landen als Algerije op het WK recent. Wij denken niet dat het nationalisme en het chauvinisme in Suriname, gelet op ons en hun verleden, verder gaat dan in Algerije. De laatste stand van zaken is dat een aantal jongens in Nederland bereid was om voor Suriname uit te komen. Dat was al goed, maar het was niet genoeg. De groep moet flink aangevuld worden. De SVB moet samen met Dean Gorre om de tafel met het bedrijfsleven en de regering om de begroting op weg naar WK 2022 te organiseren. Het geld is er en zou bij elkaar geschraapt kunnen worden. De SVB moet helpen een professionele organisatie te positioneren rondom de bondscoach; hij moet geen loopjongen en klusjesman gaan spelen. Hij moet vrij zijn voor het technische werk en eventueel het aanspreken van zijn internationale netwerken. Het logistieke bij de trainingen en de wedstrijden moet voor Gorre worden georganiseerd. Met de buitenlandse jongens moet een goed en eerlijk gesprek komen over onkostenvergoedingen, visakosten, reiskosten, verblijfskosten, fees en premies. Ook moet een goed gesprek komen over cultuur en de taal die in Natio en met de pers moet worden gesproken (letterlijk), waardoor er zonder fricties een gemengd team kan ontstaan waarbij alle jongens met elkaar door 1 deur kunnen. Niemand moet zich beter of hoger voelen dan de ander, maar het is de trainer die moet beseffen wie waardevoller is in de basiself en op de bank en als invaller. De inzet van Suriname moet nu zijn het halen van WK 2022. Wij denken dat het mogelijk is. Een oproep aan Dean Gorre en de SVB om NAtioa aan te vullen met nog een behoorlijke groep Sranan profs. Het zal ons allemaal goed doen om Sranan eindelijk op een WK te zien.
