Een blik in de samenleving laat zien dat het vertrouwen door de vorige regering helemaal kapot was geslagen, toen gloorde er weer hoop aan de horizon en nu zien we dat het vertrouwen weer langzaam aan het verdwijnen is en daarmee verdwijnt automatisch ook dat veilige gevoel. Vele leiders maken de fout om te denken dat als hun leden gehoorzamen, dat ze ook automatisch vertrouwen schenken. Dat is in vele gevallen niet zo. Gehoorzamen doe je in opdracht en vertrouwen schenk je vrijwillig. Vertrouwen geef je als er sprake is van een eerlijke en open relatie. Er is geen vreugde als je moet gehoorzamen maar het maakt je wel blij als iemand jou haar of zijn vertrouwen schenkt. In vele landen is het vertrouwen in de leiding weg. Men geeft de media daar de schuld van en denkt het vertrouwen te herstellen door de media het zwijgen op te leggen. Dat werkt juist wantrouwen in de hand omdat het volk redeneert: “als je niets te verbergen hebt, leg je journalisten niet het zwijgen op en sluit je ook geen tv-stations. Het volk van Suriname is wat vertrouwen betreft, door een diep dal gegaan. De vorige regering heeft zo vaak gelogen en bedrogen dat elk beetje vertrouwen is kapotgeslagen. Toch hebben ze schoorvoetend geprobeerd om opnieuw hun vertrouwen te schenken aan de nieuwe regering. Dat is een teken dat ze zo graag willen hopen. Nu zijn er steeds incidenten die het vertrouwen langzaam ondermijnen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat niet de regering hier debet aan is. De nieuwe regering wordt gevormd door vier partijen en tussen deze vier partijen moet het vertrouwen eerst goed zitten, voordat er sprake kan zijn van samen vertrouwen uitstralen naar het volk toe. Elke partij moet zijn beste beentje voortzetten. Geruchten kunnen dat vertrouwen kapot maken. Eerst waren er geruchten dat de ABOP- voorzitter te vaak onderonsjes had met de NDP-voorzitter. Daarna verspreidde zich het gerucht dat de ABOP-voorzitter via de achterdeur de mensen van de NDP probeert binnen te krijgen. Een NDP-er een functie geven, hoeft geen ramp te zijn daar die partij ook zetels heeft gehaald. Niet omdat er een paar rotte appels liggen in de NDP-mand moet dat betekenen dat die hele kliek rot is. Er kunnen best een paar goede appels in die mand liggen. De dringende vraag vanuit het volk dat zijn vertrouwen heeft geschonken is, waarom perse aan die rotte appels een functie geven. Waarom mensen die overduidelijk met hun corruptieve handelingen hebben meegeholpen om het land kapot te maken, herbenoemen of handhaven? Dit is zo onbegrijpelijk dat men geneigd is om het gerucht te geloven dat de leiders van de NDP en ABOP stiekem onder een hoedje spelen. Het vertrouwen in de leider van de NDP is al weg en nu is men hard op weg om ook het vertrouwen in de ABOP-leider kwijt te raken. Voor de ABOP partij is dit al heel vervelend maar voor de samenwerking tussen de vier partijen is dit een ramp. Omdat ze moeten samenwerken zal niet een partij maar alle vier het vertrouwen van het volk verliezen. In vele landen is te zien welke vuile spelletjes er worden gespeeld door de leiding. Toch is het even schrikken om te moeten constateren dat dit ook in Suriname plaats vindt. Dat het ook hier voorkomt dat de vorige regering niet wil loslaten en op allerlei slinkse manieren probeert toch een voet tussen de deur te krijgen. Draait dit alles werkelijk om de zucht naar macht of zoeken ze zo naar mogelijkheden om zich te blijven verrijken? Deze leiders maken echter een grote fout door het volk te onderschatten. Dit volk slaapt niet meer. Het is door Bouterse op harde wijze wakker geschud. Ze zullen niet meer jarenlang lijdzaam ondergaan en afwachten. Ze zullen de gang van zaken kritisch volgen en bij het minste geringste hun stem laten horen. Suriname heeft daadkrachtige, integere leiders nodig en daar zal het volk voor vechten. Een ware leider communiceert echt en ziet zich het liefst omringd door actieve meedenkers. Echter de valse leider communiceert niet, die domineert, legt je het zwijgen op, heeft liever willoze jaknikkers om zich heen zodat hij alleen kan beslissen. Daarom wordt hij niet begrepen. Er is dan ook vaak miscommunicatie, omdat er geen relatie, geen respect, geen veiligheid, geen vertrouwen is. De valse leider kan nog zo hard roepen, slijmen en machogedrag demonstreren, hij krijgt echter het vertrouwen niet. Vertrouwen komt je namelijk niet zomaar aanwaaien, je kunt het niet afdwingen door je positie. Vertrouwen kun je opbouwen door eerlijk te zeggen wat je doet, door uit te leggen, te delen met degenen die direct betrokken zijn. Dat heeft niet alleen te maken met het afleggen van verantwoording, maar ook gewoon uitleggen wat je doet om mensen mee te nemen in het proces. Dat motiveert en maakt mensen deelgenoot en mede-eigenaar van een proces. Toegegeven, soms is daar geen tijd voor, maar er moet wel altijd bereidheid zijn om verantwoording af te leggen. Doe wat je zegt en zeg wat je doet. Vertrouwen krijg je ook door je te houden aan afspraken en niet zomaar iets te roepen om mensen zoet te houden. Veel leiders zijn op zoek naar de verkeerde macht. De echte macht moet beheerst worden door liefde voor je medemens en niet door egoïsme. Kortom door je uitstraling (deugdzaamheid, integriteit,), de manier waarop jij je presenteert, de manier waarop je communiceert, door je aan afspraken te houden, en het goede voorbeeld te geven, komen mensen en dingen naar je toe. Mensen, situaties en omstandigheden worden als door een magneet aangetrokken om jou te helpen en je wensen te vervullen. Al dit positieve roep je op met je gedrag. Dat geeft je de echte macht. Door deze macht heb je een band met anderen en anderen met jou. Die macht is prettig en positief en is gebaseerd op ware liefde voor je medemens. Dat is de ware macht van een goed leider. Aan zo’n leider schenk je graag je vertrouwen. Vertrouwen is de onzichtbare, maar zeker wel voelbare, ‘smeerolie’ van iedere samenwerking. Als er een sfeer van vertrouwen is dan is men gul met waardering en steun voor nieuwe initiatieven, en men durft risico’s te nemen. Maar ook kritiek uiten en elkaar aanspreken op verantwoordelijkheden worden dan niet uit de weg gegaan. Vertrouwen schenken, betekent dat je ervan overtuigd bent dat de ander in staat is om de juiste keuzes te maken (ook al zijn ze anders dan jij zou willen) en dat je ervan overtuigd bent dat de ander je op de juiste momenten zal informeren. Vertrouwen geven, betekent dus loslaten, er geen behoefte aan hebben om de ander te controleren. Vertrouwen is een kwetsbaar fenomeen, dat snel gebroken is en vaak moeizaam te herstellen is. Maar als je tenslotte het vertrouwen ontvangt, is het als een cadeau dat je ontvangt omdat jij je hebt bewezen, je hebt het verdiend. Het is als een medaille dat jou wordt opgespeld. President, wat de andere drie samenwerkende partijen ook voor fratsen mogen uithalen, laat dat u niet van de weg die u heeft gekozen afbrengen. Blijf alert, kritisch en integer en treed hard op indien nodig. Het volk heeft u deze medaille in het volste vertrouwen opgespeld, draag het alsjeblieft eervol.
“Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.”
Josta Vaseur
