Onlangs heeft de nieuwe regering aangekondigd een solidariteitsheffing in te voeren om de zeer precaire staat waarin de financiële huishouding van Suriname verkeert, enigszins op te vangen. Het doel van deze solidariteitsheffing is om de problemen met de betrekking tot de financiering van het begrotingstekort onder controle te krijgen. Aangezien de overheid onder andere afhankelijk is van inkomsten uit belastingen, is ervoor gekozen om middels een solidariteitsheffing inkomsten van de staat te verhogen voor een bepaalde periode. Het idee is dat de hogere inkomens extra belastingen betalen voor de periode van 1 september 2020 tot 1 januari 2022. In de solidariteitsheffing worden, onder andere, de loontrekkers die in de hoogste twee belastingschijven vallen voor genoemde periode extra belast en wel met 10% per loonbelastingschijf. Daarnaast zullen lichamen ook voor deze periode 10% extra aan inkomstenbelasting betalen. Maar is de perceptie van hogere inkomens betalen de zwaarste lasten met deze solidariteitsheffing wel correct? Momenteel valt een werknemer met een bruto maandsalaris van circa SRD 2.000 reeds in de derde loonbelastingschijf, de schijf van met een belastingtarief van 28%. Door invoering van de solidariteitsheffing zal deze groep werknemers in de derde loonbelastingschijf dus 38% loonbelasting gaan betalen tijdens de genoemde periode. Maar niet alleen werknemers, ook eenmanszaken en kleine ondernemers zullen de solidariteitsheffing meebetalen. Zo zullen tevens kleine rechtspersonen /lichamen, die in de huidige situatie het hoofd al moeilijk bovenwater kunnen houden, in plaats van het vast tarief van 36% aan inkomstenbelasting, een vast tarief van 46% gaan betalen. Is het rechtvaardig dat deze belastingplichtigen onder de groep van hoge inkomens worden geschaard? In de Ontwerpwet zullen meerdere zaken meegenomen moeten worden en kan mijns inziens niet slechts volstaan worden met het oprekken van de belastingtarieven. Om te voorkomen dat lage inkomens tevens de solidariteitsheffing moeten gaan betalen, zal bijvoorbeeld:
1. Een inflatiecorrectie op de belastingschijven moeten plaatsvinden. De laatste inflatiecorrectie op de loon- en inkomstenbelastingschijven dateert uit het jaar 2011. Het doel hiervan moet zijn om de lage inkomens buiten de solidariteitsheffing te houden, waardoor daadwerkelijk de hoge inkomens de zwaarste lasten betalen;
2. Aan de andere kant kan ook gekeken worden naar de mogelijkheid om desnoods de belastingvrije som, die momenteel SRD 220,50 per maand bedraagt, op te rekken naar een belastingvrije som die minimaal gelijk is aan het minimum uurloon (SRD 8,40 per uur). Dit zou betekenen dat een belastingplichtige die per maand bruto SRD 1.450 verdient, geen belasting hoeft te betalen;
3. Daarnaast kan de overheid de belastingplichtigen die doorgaans aan hun belastingverplichting voldoen, ook tegemoetkomen door op de diverse persoonlijke aftrekposten die de Wet Inkomstenbelasting 1922 biedt, een eventuele inflatiecorrectie toe te passen. Voorbeeld: Momenteel kan hypotheekrente voor een eigen woning van maximaal SRD 125.000 in aftrek worden gebracht. In de huidige economische situatie is het niet haalbaar om voor een bedrag SRD 125.000 een degelijke eigen woning te bouwen. Deze bedragen zijn achterhaald;
4. Ook dient mijns inziens een verder onderscheid te worden gemaakt in belastingplichtige lichamen. Welke lichamen worden als klein beschouwd en hoeven niet de solidariteitsheffing te betalen? Een solidariteitsheffing is een hele goede optie, indien daadwerkelijk de hogere inkomens de zwaarste lasten betalen. Echter, op basis van de huidige wetgeving en de Ontwerpwet voor de invoering van de solidariteitsheffing, zullen niet slechts de hogere inkomens de zwaarste lasten betalen, maar zal iedere belastingplichtige de solidariteitsheffing betalen.
Namens, Farousha I. Rellum MSc. CTA Chartered Tax Adviser/ Managing Director Rellum & Partners N.V. Voor vragen over dit artikel kunt u contact opnemen via het emailadres [email protected] of op 08840578.
