Tijdens een gesprek geven enkele ouders aan dat de binnenstad van Paramaribo de afgelopen maanden heel stil was. “Ik nam dagen niet eens de tijd mijn deuren te openen hoe er geen bezoekers waren en de verkoop ook niet gaat. Nu kunnen wij toch anders praten”, zegt een winkeleigenaar in het centrum. De meeste ouders proberen nu al schoolspullen te kopen voor het komend schooljaar. “Ik weet niet zeker of de school nog doorgaat maar beetjes bij beetjes ga ik de inkopen doen voor mijn kinderen. De meeste spullen zijn ook duur geworden en ik heb 4 kinderen. Ik ga niet alles ineens kunnen doen”, zegt een ouder. “Twee van mijn kinderen zijn op de mulo en één op de lagere school en de andere gaat nu pas naar de kleuterklas.”
Een andere ouder geeft aan dat zij haar zoon vaak de inkopen zelf liet doen voor zijn schoolspullen, maar nu de prijzen nog zo verschillen vind zij het beter om zelf te kopen. “Bij jongens is het in de meeste gevallen niet zo moeilijk. Zij kijken niet naar mooie spullen of zo, maar moet wel van een bepaald merk zijn. Dus ik kom er liever zelf naar kijken, want ik weet uiteindelijk wat goed zal zijn voor hem. Ik probeer zoveel mogelijk spullen te kopen. Ik ben afhankelijk van vervoer dus zodra ik een lift krijg, probeer ik spullen te kopen”, zegt een andere ouder. “Ik hoop dat de school begint zoals is aangekondigd. Mijn moeder probeert zo hard mogelijk te werken om mij en mijn zusje blij te maken ondanks de Covid-19”, zegt een student die toevallig inkopen deed met haar zusje. “Ik heb gemerkt dat het heel moeilijk is geworden voor veel mensen dus help ik mijn moeder ook een handje met verkopen van ijsjes en koekjes. Een bezoekje in de stad brengen lijkt niet verstandig, vroeger kon dat nog met vrienden, maar nu niet. Pas wanneer het zo nodig is probeer ik inkopen te doen. Goed bekeken heeft Covid-19 een ieders leven veranderd, maar uiteindelijk gaan we ermee moeten leven om iets van te maken”, zeg de student.
Een andere winkeleigenaar gaf aan dat hij toch open was op dagen tijdens de lockdown. “Ik zorgde wel ervoor dat maximaal twee mensen in de zaak kwamen. De deuren moest ik openlaten want ik kan mijn werknemers niet in de steek laten. De meeste van hen hebben het ook moeilijk en leven alleen van het salaris dat zij hier verdienen. Hun gezondheid werd namelijk ook blootgesteld aan gevaar, ik ben blij dat wij tot dusver geen enkel geval in ons midden hebben meegemaakt. We proberen zo strak mogelijk de protocollen in de gaten te houden voor onszelf en onze klanten. Zo kunnen we beiden van profiteren.”
TM
