In het regeerakkoord van de nieuwe coalitie staat dat het bestuur en uitvoering van communicatie-instellingen van de Staat w.o. NII, STVS en SRS onmiddellijk gereorganiseerd zullen worden. Het accent van staatsmedia ligt niet op propaganda en ook niet op de commercie, maar het open en eerlijk voorzien van informatie en publieke dienstverlening aan de bevolking. Intussen is bekend geworden dat door de regering het Nationaal Informatie Instituut (NII) is opgeheven en dat in de plaats is gekomen de Communicatiedienst Suriname (CDS). We hebben eerder gesteld dat het NII uit is gegaan van een communistisch en centralistisch systeem. De bestaande communicatieprogramma’s die enkele ministeries hadden, heel goede specialistische programma’s als Wroko Afersi, zijn de keel dichtgedrukt. Het NII liep de ministeries af om apparatuur en personeel te stropen en te ronselen. Wat men niet kon ronselen, werd vers in dienst genomen. Het gemengd en representatief beeld van de regeringsvoorlichting verdween van de beeldbuis op de staatszenders. Op gegeven moment mochten ministeries niet hun eigen voorlichting geven en mocht men niet eigen persberichten etc., na goedkeuring van de ministers en de directeuren, lanceren in de media. Alles wat men moest presenteren aan persberichten, overheidsprogramma’s, moesten voor goedkeuring en publicatie naar NII. NII heeft nooit de deskundigheid gehad om de berichten van de verschillende ministeries op hun inhoud te beoordelen afgezet tegen de taakstelling en de verantwoordelijkheden van het ministerie. Intussen konden ministeries hun eigen wekelijkse of tweewekelijkse voorlichtingsprogramma’s niet meer uitzenden. Het publiek raakte steeds minder geïnformeerd, de informatiegap werd alleen maar groter. Alle persberichten en producties van de voorlichtingsafdelingen moesten naar NII die dan meestal niet op tijd de berichten op haar website plaatste en ze daarna zond naar de verschillende media. Op een bepaald moment waren er media die berichten die al gelanceerd waren op NII, niet meer in deze zelfde vorm wilden opnemen. Omdat alles moest gaan naar NII ondervonden ministeries die gewend waren aan regelmatige voorlichting en communicatie, een enorme stagnatie op. Doelgroepen als jongeren, werknemers, ondernemers, vrouwen etc… hebben inmiddels door het wegvallen van verschillende programma’s door toedoen van NII een enorme achterstand opgelopen, ze worden nu zelfs benadeeld en ze hebben het niet door. De vraag rijst wat het NII aan voordeel heeft opgebracht voor de samenleving. Het antwoord is dat het enige voordeel is voor de mensen die bij NII hun brood hebben gevonden. De politiek heeft er geen voordeel aan gehad, want het NII-beleid heeft mede geleid tot het verlies van de NDP. De samenleving en de doelgroepen hebben bijna niets gehad aan NII, omdat het bestaan van dit instituut heeft geleid tot minder tot geen informatie voor de burger. Ministeries hebben in de periode van het centralistisch systeem van NII opgehouden om met de media te communiceren. Het NII is opgericht om 1 of meerdere directieposten te creëren, als dank voor de bijdrage aan het eenzijdig en polariserend bewerken van een deel van de samenleving die zich graag in het Sranantongo laat beïnvloeden. Het accommoderen van 1 man met een directeursfunctie heeft als prijs gehad dat de hele overheidscommunicatie nu naar de maan is. Kader is versplinterd en gedemotiveerd, goede programma’s met een vol-op-de-wreef-effect op de burgerij, waarvan soms honderden programma’s waren verschenen, zijn doodgebloed. Het NII heeft met deze programma’s hetzelfde gedaan als het omhakken van zoete vruchten dragende bomen.
Nu is er een nieuw orgaan opgericht door de nieuwe coalitie en dit orgaan moet niet gebruikt en misbruikt worden om iemand uit de campagnes te bedanken voor zijn of haar beïnvloedingswerk via de media. Deze personen zijn er ook niet bij de nieuwe coalitie dus dat gevaar is er niet. De regering moet het centralistisch beleid van NII in de prullenbak gooien, een mediabeleid met de ministers afstemmen en de ministers de vrijheid geven om met hun voorlichting de technische informatie te brengen voor de doelgroepen die deze informatie en voorlichting enorm waarderen. De CDS mag overkoepelend de overheidsvoorlichting in de gaten houden en waken over de kwaliteit en de uniformiteit en daarover instructies geven aan de ministeries. De CDS moet de achterbakse methode van het aanhangen en aanbidden van de president en partijvoorzitter verlaten. De programma’s waar nu nog de oud-president wordt aanbeden (niet de oud-vp) zoals bij de SRS, moeten ook worden ontmanteld. Het komt nog voor dat leden van de NDP kostbare zendtijd verbrassen door het brengen van een speciale groet aan de oud-president en het uiten van hatelijkheden naar de nieuwe coalitie. Er zijn presentatoren die zich daarvoor lenen. Deze eenzijdige programma’s en aanbidding van mensen moet op de radio worden gesaneerd. De CDS moet niet dienen om de huidige president te aanbidden. De CDS, de SRS, de STVS en Radio Boskopu moeten ingezet worden om doelgroepen te informeren en voor te lichten, om op te voeden, om te begeleiden en voor entertainment. Ze moeten niet ingezet worden om oppositiepartijen uit te kafferen en de coalitiepartijen en hun voorzitters te verheerlijken. De CDS en de staatsmedia moeten niet misbruikt worden voor partijpolitieke propaganda zoals tijdens het NDP-bewind is gebeurd. De staatsmedia moeten niet blijven vaststeken in Nederlands en Sranantongo maar ook Sarnami (geen Hindi), Surinaams-Javaans, de marrontalen en de inheemse talen gebruiken. Er moet meer met niet-Nederlandstalige stations worden samengewerkt, iets dat totaal heeft ontbroken in de periode 2010-2010. De NPO-stations in Nederland zijn het model waarnaar de staatsmedia in Suriname naar toe moeten. We kunnen iemand van NPO laten halen om zo een liberaal en democratisch model hier in Suriname weer op poten te zetten, samen met de aanwezige Surinaamse deskundigen.
