CLO is opeens wakker maar slaapwandelt

Door de vorige regering is een financiële tijdbom gelegd onder de huidige regering in de vorm van een forse loonsverhoging van 50% aan de ambtenaren. Deze tijdbom zijn regeringen die al 10 jaar hebben geregeerd geneigd om voor de aankomende regering te leggen, alleen om de opvolgers het leven zuur te maken. We herinneren u de loonsverhoging die overeengekomen was in 2010 en die toen door de aankomende nieuwe regering ook is uitgevoerd. Het verschil tussen toen en nu is nu wel dat de financiële situatie er toen er heel anders uitzag dan nu. Toen was er een monetaire reserve van ver boven het internationaal geaccepteerd minimum van 3 maanden import. Het schuldniveau van de Surinaamse regering was verwaarloosbaar, we waren 1 van de minst schuld belaste landen in de Caribische regio. Onze schuldpositie, niveau van economische groei en de stabiliteit waren een trots en een voorbeeld in de regio. Nu heeft de vorige regering een enorme onnodige schuldenberg gecreëerd voor de samenleving en deze regering moet daar mee dealen. Het ambtenarenapparaat is al behoorlijk uitgedijd en er zijn weer een hele hoop mensen in dienst genomen. De dienstverlening is niet uitgebreid maar het aantal ambtenaren is groter geworden. Het aantal ambtenaren neemt toe, maar het kadertekort blijft bestaan. Er wordt voornamelijk laag kader in dienst genomen. De productiviteit van de ministeries gaat alsmaar omlaag, omdat je met steeds meer mensen die niet ingezet, kunnen en willen worden, nog steeds hetzelfde niveau en dezelfde hoeveelheid aan diensten aan en voor de samenleving levert. De verhoging houdt in dat de verhoging van 25% die als inflatiecorrectie in 2018 was ingevoerd, nu in de bezoldiging wordt opgenomen. Daarbovenop komt er nog een 25% loonsverhoging, dus eigenlijk is de verhoging meer dan 50%. Opvallend is dat de onderhandelingen met de CLO pas in juni 2020 zijn gestart, toen al duidelijk was de zittende regering de verkiezing had verloren en toen al duidelijk was dat de regeringspartij niet meer in de regering zou participeren. Vanaf dat moment had elke fatsoenlijke regering zich onthouden van handelingen die een zware belasting zouden betekenen voor de komende regering. De regering die de macht moet overdragen dient vergaande besluiten in deze bijzondere demissionaire periode niet te nemen. Het zou alleen kunnen als men deze besluiten afstemt met de politieke top een nog te formaliseren nieuwe regering. Dat is dus in dit geval niet gebeurd. De CLO als vakcentrale die allang meegaat, die behoort te weten dat in deze demissionaire fase er geen zware besluiten kunnen worden genomen. En dat er geen akkoorden kunnen worden gesloten met een regering die al op vertrek staat en aan het inpakken is.    

Wat in deze naast het onmaatschappelijk gedrag van de vorige regering onbegrijpelijk is, is hoe CLO als vertegenwoordiger van de ambtenaren tot deze verhoging heeft kunnen komen. Iets is gaan veranderen opeens in het denken van de CLO. De CLO heeft sinds ze deel is gaan uitmaken van de regering onder de NDP, steeds gezegd dat ze geen voorstander is van overheidsbrede loonsverhogingen. De reden daartoe is dat deze verhogingen meestal een inflatoire werking hebben en dan zijn de ambtenaren soms na de prijsverhogingen er nog slechter aan toe dan voor de verhoging van de lonen. De CLO heeft de regering vaak geadviseerd om loonsverhogingen niet toe te passen. Nu wordt ineens een substantiële verhoging van 50% overeengekomen. Dus opeens spelen de zaken als inflatie dan niet meer mee.

De regering zit nu met een resolutie van 14 juli 2020 dat vlak voor het aantreden van de nieuwe regering door de regering is gepubliceerd in het staatsblad. De resolutie houdt in wat we noemen een brutering primair en secundair daarop een loonsverhoging losgelaten. Daarnaast lijkt het alsof de regering met de CLO is overeengekomen een afschaffing van het Fiso. De bezoldigingsreeksen die eerder in verband met Fiso waren vastgesteld, zijn nu in de resolutie vervangen met wat op lijkt het oude rangenstelsel onder het ABB (Ambtenarenbezoldigingsbesluit) dat gold voor Fiso. Deze nieuwe bezoldigingsreeks geldt vanaf 01 oktober 2020. In plaats van de 35 loonschalen van Fiso (vanaf 1A tot 13A) zijn in de resolutie nu opgenomen 23 schalen plus een beginschaal (0) en een schaal van de Hoofdambtenaar.

 De regering kan aan de resolutie uitvoering geven, maar ze is ook vrij om aan deze resolutie geen uitvoering te geven. En resolutie is namelijk een besluit van de regering en met name van de president. In de publieke sector worden lonen niet bepaald door cao’s maar door een overheidsbesluit. Dat is niet vreemd in de publieke sector, dat is de overheid en de ambtenarij eigen. De CLO sluit namelijk geen cao’s met de werkgever in deze lanti. Niet uitvoering van de resolutie kan implicaties hebben voor de arbeidsverhoudingen in de publieke sector. Daar komt dan het Georganiseerd Overleg in en kunnen zaken weer besproken worden. Door de ingetreden politisering is de geloofwaardigheid van de CLO in elk geval flink getaand, zoals ook blijkt uit de laatstgehouden verkiezingen.         

error: Kopiëren mag niet!