Het sorteren van de mensen die tenslotte het nieuwe parlement moeten gaan vormen, is geen gemakkelijke taak. Er moet met zoveel rekening worden gehouden. De hele uitleg, hoe het allemaal in z’n werk gaat, hebben we al via de televisie kunnen aanhoren. De sluiting van de huidige zittingsperiode van DNA is nu ten einde en de nieuwe zittingsperiode kan worden geopend. De nieuwe voorzitter en vicevoorzitter van het parlement zijn gekozen en ze hebben de eed afgelegd. Dit stukje is nu afgerond.
Terwijl ik naar de beëdiging op de televisie kijk, observeer ik de gezichten en blijf ik me afvragen of deze mensen echt willen gaan voor het welzijn van land en volk of dat we weer zullen worden geconfronteerd met een groep die uit is op macht en eigen belang. Zullen we hardtime krijgen of rust, zekerheid en veiligheid? Terwijl ik naar de mensen kijk die naar voren worden geschoven om een positie in te nemen, begin ik onbewust mee te beslissen. Bij de een mompel ik ‘goede keus’ en bij de ander ‘foute boel.’ Ik ga ervan uit dat die benoemingen gebeuren volgens het boekje. Degene met de meeste stemmen of zetels mag zijn mensen naar voren schuiven. Alles geschiedt netjes en zeer democratisch. Toch bid en hoop ik dat er verstandig zal worden gekozen op basis van geschiktheid, skills en intelligentie. De meeste mensen houden van macht en als die macht ze naar het hoofd stijgt, nemen ze geen verstandige beslissingen. Daar is de NDP- regering een voorbeeld van. Voordat iemand voor een positie wordt gekozen, moet er goed samen worden overlegd of die persoon wel geschikt is. Heeft hij of zij de intelligentie in huis, heeft hij of zij innerlijk fatsoen, is hij of zij een voorbeeldfiguur? Men moet niet alleen maar kijken naar het aantal behaalde stemmen en ook niet bang zijn om eerlijk zijn mening uit te spreken en die eerlijkheid moet gewaardeerd worden in plaats van woede op te wekken. Omgekeerd ligt er hier ook een taak voor de gekozen personen. Van hen wordt gevraagd om eerlijk en kritisch naar zichzelf toe te zijn. Vaak kijken mensen bij zo’n benoeming naar geld en macht. Ze zijn blij en trots dat ze zo’n positie mogen bekleden. Het is echter van het allergrootste belang dat ze eerlijk bij zichzelf te rade moeten gaan of ze wel de intelligentie en het fatsoen in huis hebben voor zo’n taak. En als blijkt dat ze zichzelf niet geschikt vinden, moeten ze zo groot zijn dat ze iemand anders uit de partij, die wel de skills in huis heeft, kunnen aanraden. In hun gedachten en beslissingen moet steeds voorop staan, het belang van het land en geen eigen belang. Over dit laatste hebben we al genoeg voorbeelden gehad van de vorige regering. Er werden mensen op posities geplaatst die totaal ongeschikt waren, zowel in kunnen als fatsoen. En na wat aangemodderd te hebben, werden ze vervangen. In geen enkele regering heeft er ooit zoveel reshuffeling plaatsgevonden als in de vorige regering. Met dit voorbeeld voor ogen, hoop ik dat de komende regering niet dezelfde fouten zal maken. De groep van vier wil zijn uiterste best doen om tot een goede samenwerking te komen. De besprekingen over de postenverdeling zullen niet altijd even soepel verlopen, dat is heel normaal. De mensen houden er verschillende gedachten en visies op na, dan moet er gepraat worden op basis van goede argumenten en vooral in het belang van het land. Als alle partijen het herstel en de vooruitgang van Suriname voor ogen hebben, mogen vriendjespolitiek en de drang naar macht geen rol spelen. Men zal binnenshuis tijdens de besprekingen continu rekening moeten houden met onberekenbare factoren in de groep. Mensen zullen misbruik willen maken van hun sleutelpositie en zich niet aan gemaakte afspraken houden en soms zelfs door middel van chantage hun zin willen doorvoeren. Tijdens de verkiezingen heeft elk mooie verhalen over kiezen voor het welzijn van het land, maar na de verkiezingen worden deze mooie beloften heel gemakkelijk vergeten en is men vaak uit op macht. Laatst was er al een eerste conflict binnenshuis. Ik zat vol spanning af te wachten hoe dit zou worden aangepakt. Mijn diep respect gaat uit naar de NPS die bij de eerste storm heeft bewezen niet te kiezen voor eigen belang en niet op zijn strepen is gaan staan dat gemaakte beloften moeten worden nagekomen. Ze kozen voor de vrede en een goede samenwerking en gaven ABOP hun zin. In dit leven zullen mensen continu proberen om stenen op je pad te leggen. Je kunt er een muur van maken of een brug van bouwen. De NPS koos ervoor om een brug te bouwen. Dat was het bewijs dat ze gaan voor het welzijn van het land en daarvoor verdienen ze diep respect. Ook moet men rekenen op aanvallen van buitenaf. Mijn advies is dat de groep alert moet blijven. Er zitten mensen te wachten en te hopen op een scheurtje in de samenwerking zodat ze kunnen toeslaan. Denk goed na alvorens een gemaakte afspraak te bekrachtigen en kom nooit terug op een gemaakte afspraak. Dat kan het vertrouwen in elkaar schaden en voor een goede samenwerking is vertrouwen nodig. Natuurlijk kan het een keertje voorkomen dat men op een gemaakte afspraak wil terugkomen, laat het dan gebeuren op basis van heel sterke argumenten en niet alleen met de zin ‘ik wil dit en ik wil dat.’ Als je jouw verzoek met eerlijke en sterke argumenten kan staven, krijg je mensen aan boord en oogst je vooral respect. Probeer in de samenwerking van vier niet te kijken naar de voordelen voor je partij. Maar naar het algemeen belang voor land en volk. Het volk heeft haar hoop gevestigd op een nieuwe regering die economische stabiliteit zal brengen en waar niet langer een zweem van hebzucht en eigenbelang omheen hangt. Mijn dringende verzoek aan de nieuwe regering is maak niet de fout die de vorige regering heeft gemaakt door macht en hebzucht te laten overheersen. Laat het belang van Suriname altijd voorgaan.
“San mofo e`taki, ati nanga doe sa moesoe foe sori”
Josta Vaseur
