Van de 4 leider van de nieuw aan te treden politieke coalitie zijn 3 besmet met het Coronavirus. Allemaal hebben ze 1 of meerdere aspecten die hun tot de kwetsbare groep maken variërend van bejaard tot overgewicht. Op een video is te zien hoe de nieuwbakken voorzitter van de DNA in een kleine gesloten kamer, een kleurloze vloeistof (water of alcohol) in zijn mond neemt en daarmee de ruimte besproeid. Hij stuurde dus met zijn mond ‘aerosols’, ‘droplets’ en vloeistofpartikels in de gesloten ruimte. Het kan zijn dat het met water of met palm is gebeurd, want dat is gebruik en wordt gezien bij bepaalde rituelen over het algemeen in de openlucht. In die ruimte waren er andere mensen die met genoegen alles tot zich hebben genomen. Macht verblindt en dat is vaak te zien wanneer verkiezingen en uitverkiezingen worden gewonnen. Mensen zetten hun mondkapje af, omhelzen elkaar en zijn de social distancing allang vergeten. Men neem de besmetting en de verdere verspreiding op de koop toe. Ook bij de grootste politieke partij zagen we dat men in alle blijdschap de social distance regels aan haar laars heeft gelapt. Wat een kwalijke zaak is, is dat iedereen die in de zaal was, gewoon de ruimte is gegeven om allemaal zaken te doen, naar kantoor te gaan en te vergaderen. De super spreading event was op maandag en pas op zondag wordt iedereen getest. Er zijn artsen in de zaak betrokken die geen moeite hebben met de stand van zaken. Ze vermelden gewoon dat iedereen op zondag wordt getest, zonder kritisch op te merken dat de mensen tot dat ten minste zichzelf een self monitoring moeten opleggen. Dat is een zeer kwalijke zaak. De verkiezingswinst die een onverwachte overwinning opleverde voor de VHP en de Abop, leidt tot een aantal zaken onder de politici en de mensen daaromheen. Ten eerste leidt het tot een euforie waardoor mensen geneigd zijn regels over het hoofd te zien en risico’s te nemen. Ten tweede heeft het geleid tot een ongeduld, mensen kunnen niet wachten om in de drivers seat te gaan zitten, men wil zelfs een maand eerder dan gebruik (12 augustus) de scepter overnemen. En ten derde, mensen zien spoken overdag, mensen zijn achterdochtig en zien overal een gevaar en een scenario. Gebleken is dat er onderling een haat is, zo sterk zelf dat mensen de leiders die besmet zijn zelfs de dood wensen. Sommigen bestrijden dit, anderen zeggen dat er onder de besmette personen ook mensen zijn met een bepaalde inborst. In die discussie gaan wij ons dus niet mengen.
We hebben dus gezien dat ook de nieuwe leiders weinig rekening houden met zichzelf en nog minder met de bevolking. De komende dagen zal het duidelijk worden hoeveel mensen ze allemaal met hun ‘gedoe’ op 29 juni 2020 hebben besmet. Dat de mensen bij elkaar zaten, de onveilige situatie zagen, maar er geen punt van hebben gemaakt, inclusief de artsen, spreekt boekdelen. Men leeft in een droomwereld, 10 jaar zijn sommigen ver gebleven van de ‘vleespotten’, en dat maakt mensen ziende blind. Het is allemaal minder hoopgevend voor de komende periode. We zien dat op facebook de polarisatie verder gaat. De verkiezingen van 2020 hebben de bevolking verdeeld in twee kampen. Daartussen zit in een soort ‘sandwich-positie’ een deel van de bevolking die zich vooral identificeren als oprechte Surinamers die van het land met heel hun hart houden. Dit deel van de bevolking is soms het slachtoffer van de verlammende en contraproductieve strijd tussen de twee uitersten in het politieke spectrum. De politieke polarisatie vertaalt zich op den duur in koppensnellerij. Daarbij bedient zich van theorieën die op zich en niet in de maatschappelijke context worden bekeken.
We gaan nader in op de euforie en de aanbidding van de nieuwe voorzitter, die hem ten deel valt vooral vanuit de gelederen van de grootste partij. Dit fenomeen verdient wel een verklaring. De nieuwe voorzitter van DNA mag dan misschien wel of niet onderdeel zijn van een historische ontwikkeling in de parlementaire geschiedenis van Suriname, maar het moge wel duidelijk zijn dat hij inhoudelijk niet geëquipeerd is om het hoogste college van staat te leiden. Laten we even eerlijk met elkaar zijn. Het is allemaal zo vertederend wat er gaande is, maar met alle goede wil van de wereld komt onze heer Brunswijk protocollair, intellectueel en inhoudelijk nergens in de buurt van Jagernath Lachmon, Indra Djwalapersad, Ramdien Sardjoe en Jenny Simons. Brunswijk heeft een onparlementaire manier van zich uitdrukken en het aanpakken van zaken. Dat is zijn tweede natuur. Hij komt niet eens in de buurt van Paul Somohardjo, wiens periode als DNA-voorzitter als een parlementair dieptepunt wordt beschouwd. Onze heer Somo schoot intellectueel behoorlijk tekort. Het culmineerde allemaal in een parlementair dieptepunt: de vechtpartij in DNA waar Somo, Brunsi en Moms in betrokken waren. Op die bewuste middag in 2007 heeft menig Suriname gehuild, want dit had men niet verwacht dat men zijn land zou aandoen. Brunswijk is een rebellenleider, hij stond aan 1 kant van een burgeroorlog die heeft geleid tot veel doden van militairen en onschuldige burgers. Het heeft geleid tot vernietiging van het binnenland. De mensenrechtenschendingen vonden aan beide zijden plaats. De binnenlandse oorlog was nergens voor nodig. Brunswijk heeft een vonnis op zijn naam staan. In de sportwereld heeft hij zich meer dan 1 keer misdragen. Hij is binnen de SVB bekend als iemand die intimideert en bedreigt. Zijn misdragingen waar hij achter supporters en vooral arbiters aanrent zijn vastgelegd. Maar ook dit staat op youtube: zijn fysieke aanval op Rachied Doekhie. Leden van de pers zijn wel eens door Brunswijk bedreigd en geïntimideerd. Brunswijk zit in de goud- en houtbusiness en is dus mede betrokken in het vernietigen van de natuur en het milieu in het binnenland. Ook zijn delen van de inheemsen en marrons vergiftigd met kwik. Zodoende ondergraaft hij het voortbestaan van de tribale volken die hij zegt te vertegenwoordigen. Door letterlijk met geld te strooien beïnvloedt de Abop-voorzitter de jongeren in zijn omgeving – die volgens hem al te kampen hebben met een achterstand – negatief. Het bedelgedrag en het uitgangspunt dat dingen in het leven je zullen komen aanwaaien worden bevorderd wanneer letterlijk met geld wordt gestrooid. Gelet op de politieke uitspraak van het volk hadden partijen tot een kwalitatief veel betere voorzitter kunnen komen uit de gelederen van de Abop. Wat ook niet klopt is het krachtsverschil tussen Dew Sharman en Brunswijk. Het krachts- en kwaliteitsverschil in alle opzichten is hemelsbreed, de rollen hadden eigenlijk omgekeerd moeten zijn. Afsluitend zeggen we dit met betrekking tot de Abop-voorzitter: men mag hem uit politiek-strategische redenen aimabel vinden, maar hij is ook niet geschikt om vp te zijn, dus voorzitter te zijn van de raad van ministers. Ook daar zou hij in de verste verte niet in de buurt komen van Jules Ajodhia, Ramdien Sardjoe, Ashwin Adhin en Pertab Radhakishun en zelfs niet in de buurt van Robert Ameerali.
