Na de emancipatie in Demerara (1834) en Cayenne (1848) werd de zucht naar vrijheid op de plantages in Suriname zeker niet minder op. Na 1851 kwam er onder druk van de Engelsen en de constante onrusthaarden op de plantages, enige beweging in Nederland tot stand om ook hier de slavernij af te schappen. Verschillende voorstellen en modellen tot afschaffing werden door de Nederlandse Tweede Kamer verworpen. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de slaven zelf voor hun eigen vrijheid moesten betalen. Met aanname van de emancipatiewet van 1862 werd de lans doorbroken en werd bepaald dat Nederland de slavenhouders zou vergoeden om de mensen in slavernij hun vrijheid te geven. En kon op 3 oktober 1862 de afkondiging plaatsvinden dat op 1 juli 1863 in Suriname de slavernij zou worden afgeschaft, maar dat tegelijkertijd de mensen nog 10 jaar onder Staatstoezicht zouden moeten blijven werken.
Dat het zo is geschied is een onontkoombaar verleden die niet in een ander verleden kan worden omgebogen. Het Is Zo. De mens leeft namelijk in en met het besef van Anyame, de Eeuwige Geest en Anyame laat zich kennen door Het Alles en Niets. Het heden wordt namelijk gevoed door het verleden en de mens is in een geestelijk netwerk verbonden om in saamhorigheid elkaar te voeden en verantwoord te zijn.
Wederom staan wij aan de vooravond om dit slavenverleden te herdenken. Het verleden van de mens van Afrikaanse afkomst die langer dan 400 jaar een belangrijke factor is in de ontwikkeling van de Surinaamse samenleving. Met de verschuiving van politieke macht op 25 mei 2020, is waarachtige bijdrage geleverd om ‘nieuwe’ leiders de kans te geven recht te trekken wat kromgegroeid is. Wij feliciteren hen hiermede. Macht is namelijk relatief en mag nooit absoluut worden beschouwd. De belangen van het volk moeten vanuit een breed perspectief worden behartigd. De basis is: Het Vertrouwen.
Dat wij hier met ons allen samen zijn markeert onze hedendaagse realiteit en dat van onze nakomelingen. Alle verworvenheden van onze ouders (onze wegbereiders) dragen we met ons mee en zijn er trots op. Daarin zit ons vermogen verwerkt tot in het diepe oude Afrika van ver voor de slavernij. Laten wij ons in de Geest van Anyame (Anana Keduaman Keduanpon) dit leven herinneren, waarmee we ons eigen leven bevestigen en dankbaar voor zijn.
Wij geloven in de Kracht van Leven en het zijn op deze wereld. Het is de balans van ons zijn in de besteding dit leven, waarmee we onszelf een nieuwe toekomst met allerlei mogelijkheden kunnen voorstellen en waarmaken.
Wi e winsi unu wan krindenki tapu a manspasidey
Tata Kwasi ku Tata Tinsensi
