Voordat we onze topic van vandaag met u delen, wensen wij eerst iets recht te trekken dat enige dagen terug hier is gepubliceerd. Toen hebben wij een eenvoudig stuk gewijd over de levensloop van de overleden dr. Jules Sedney. Daarbij is ook gebruik gemaakt van een beschrijving die voorkomt op de online encyclopedie Wikipedia. In het betreffende stuk over Jules Sedney is een stuk opgenomen over Henk Goedschalk en dit stuk luidt als volgt: “Henk Goedschalk, zijn opvolger bij de CBvS had waarschijnlijk minder moeite met dergelijke handelingen want vrij snel daarna was er een door hem goedgekeurde lening van 200 miljoen Amerikaanse dollar met een dubieus karakter”. Dit stuk is ook ingeslopen uit genoemde bron, echter is betreffende heer Goedschalk met deze citaat het niet eens want volgens hem heeft hij wel degelijk moeite met het goedkeuren van dubieuze leningen. Voorts beweert hij nooit zo een dergelijke lening en ook niet een van USD 200 miljoen te hebben goedgekeurd en een dergelijke lening zou ook niet zijn aangegaan door toenmalige regeringen en ministers van Financiën in de jaren 1985-1990. In de 14-jarige carrière van Goedschalk bij de CBvS zouden alle leningen met reguliere internationale banken, financiële instellingen en multilaterale organisaties zijn geschied. Door het overnemen van hetgeen Goedschalk zegt in het bovenstaande is het dus dan ook duidelijk dat Goedschalk met dit citaat het niet eens. De bedoeling dezerzijds was geenszins om de naam en eer van Goedschalk aan te tasten.
De topic van vandaag heeft betrekking op een zaak die de samenleving na de verkiezingen bezighoudt namelijk het niet bewilligen door Desi Bouterse in verband met zijn uitverkiezing tot volksvertegenwoordiger bij laatst gehouden verkiezingen. Er is vanuit de kiezers bezwaar tegen de keuze die gemakt is door deze politicus die zich kandidaat heeft gesteld voor het lidmaatschap namens de NDP in DNA. Door uitverkoren te worden krijgt men de gelegenheid om onderdeel te worden van het hoogste college van staat. Men krijgt de zegen van de kiezer om het hoogste, meest edele en meest waardevolle te doen wat een politicus in zijn carrière kan doen namelijk de soevereine wil van het volk tot uitdrukking brengen in het hoogste college van staat. Het toont de dienstbaarheid van de politicus aan, om te pleiten niet voor zichzelf maar voor anderen, zoals de kwetsbaren en de zwakken in de samenleving. Het echte volkswerk wordt gedaan in DNA. Daar wordt de dienstbaarheid van politici tot uitdrukking gebracht. Het kan nooit beneden de waardigheid van een politicus zijn om het volk te dienen in DNA, het hoogste platform voor een politicus. Uiteraard, tenzij politici in de politiek zitten niet om het volk te dienen. Dan is het deel zijn van DNA een probleem, dan kan het gezien worden als een bezigheid die tegen de waardigheid van die persoon is. En die indruk bevestigt de politicus Bouterse als hij duidelijk verkozen wordt in de parlementsverkiezingen, maar weigert om de soevereine wil van het volk tot uitdrukking te brengen. Dan ontstaat de indruk dat de politicus niet de wil van het volk primair stelt, maar zijn eigen wil. Er wordt in dit verband gezegd dat deze politicus nooit waarde heeft gehecht aan het hoogste college van staat. Hij zou het aannemen van verschillende standpunten, het verschillen van opvatting, het oneens zijn met elkaar over maatregelen en oplossingen, het stellen en beantwoorden van indringende vragen, bij herhaling, en het vragen en afdwingen van verantwoording door de regering, dus het werk in DNA, hebben aangeduid als een poppenkast. Daarmee werd dus afstand genomen van het meest fundamentele en kenmerkende van de (parlementaire) democratie namelijk, dat de macht in het land ligt in handen van het volk, niet in handen van de regering of in de handen van de mensen die beschikken over de wapens en de munitiebunkers. In de periode 2005-2010 zou de politicus wel hebben bewilligd maar aaneensluitend voor een lange periode afwezig zijn geweest in het hoogste college van staat. De volkspoliticus kwam niet pleiten voor het volk. Uiteindelijk was de voorzitter van DNA genoodzaakt om hem het lidmaatschap te ontnemen danwel hem te royeren. De politicus Bouterse is noch als volksvertegenwoordiger, noch als regeringsleider en staatshoofd regelmatig in DNA geweest zoals het betaamt in een democratie als de onze waar de regering in DNA de verantwoording aflegt. Er wordt gezegd dat deze politicus geen discussies en debatten gewend is, maar monologen. De politicus Bouterse zou daarbovenop aan zijn kiezers niet in het openbaar hebben aangegeven wat zijn motivatie is om af te zien van het dienen van het volk in DNA. Overigens zouden alleen overwegingen die te maken hebben met omstandigheden ontstaan na de registratie van de kandidaatstelling van de politicus als een rechtvaardiging kunnen dienen voor het niet bewilligen. Indien niet, dan is er dus sprake van een klassiek geval van kiezersbedrog.
Er is wel een uitleg gegeven door de politicus Simons die nu gekozen is en ook afziet van participatie in DNA. Maar de redenen die nu worden aangegeven door haar zijn omstandigheden die al bestonden toen Simons zich kandidaat stelde en voordat haar kandidaatstelling werd geregistreerd. Ook hier is er dus sprake van kiezersbedrog. Eenmaal gekozen hebben de politici gekozen om opzij te schuiven omdat men de politieke strijd heeft verloren. Maar feit is dat men in de functies in de politieke partij is blijven zitten. Het gekozen worden en op deze wijze opzij schuiven is niet netjes naar de kiezer toe. En in de democratie staat niet de leider, maar de kiezer. Omdat dit besef ontbreekt heeft 1 nieuwe partij haar hele campagne opgehangen aan 1 thema: dienstbaar leiderschap. Want dat ontbreekt wanneer de leider niet in het volkshuis en het hoogste college van staat verhuist. Wij vinden dat de politici die niet bewilligen hun verontschuldigingen moeten aanbieden.
