De volgende fase

Ook de stembusgang anno 2020 heeft een veelheid aan getallen opgeleverd. Niet het resultaat. De effecten van het beleid ‘nieuwe stijl’ moeten immers afgewacht worden. Dat beleid wordt op de kwaliteit daarvan beoordeeld. Verkiezingsresultaten hebben daarop geen invloed. Want de kwaliteiten van gekozenen en van benoemden voor het politieke ambt blijken niet uit namen en gezichten. Straks zal blijk gegeven worden van de spreekvaardigheid en diepgang in denken van de aanstaande politici. Straks zal blijken of wederom blinde ondersteuning aan de regeringstafel door assembleeleden het voortbrengsel van de stembusgang 2020 zal wezen. Het is de stemgerechtigden  in de aanloop naar de verkiezingen herhaaldelijk voorgehouden dat het hoogtijd is voor verandering. Voor herstel van rechtstaat en democratie. Voor herstel van waarden en normen. De daarbij betrokken politieke partijen hebben elk op eigen manier gewezen op de  waarden die horen bij haar denkbeelden of ideologie. Verder niets. Heel opmerkelijk! Deze waarden worden doorgaans steeds op krachtige wijze kenbaar gemaakt door met nadruk te wijzen op besluiten, handelingen en gedragingen die steeds resoluut zullen worden afgewezen. Niet de dingen die de politieke partij heilig zijn dienen opgesomd te worden, doch juist hetgeen dat in het licht van de gekoesterde waarden voor de organisatie onacceptabel zal blijven. Gaan voor transparantie is geen waardebepalende factor. Rijnheid en oprechtheid van politieke partijen zijn ons probleem. Met stellige zekerheid kan hier gesteld worden dat het volk in overwegende mate volstrekt niet weet wat in de sfeer van moraal, principes en overtuigingen van de partij van wezenlijke betekenis is. Uitspraken als: onze partij gaat voor duurzaam bosbeheer of:  voor ons is ontwikkeling van de jeugd van essentiële betekenis of meer van dergelijke nietszeggende kreten hebben met intrinsieke en blijvende bedoelingen van elke partij afzonderlijk niets te maken. Zolang het gloedvolle betoog tijdens politieke discussies bezaaid is met economische beschouwingen zal de bonte verscheidenheid van maatschappelijke verschijnselen en vraagstukken niet aan de orde komen. Zolang in de aanloop naar verkiezingen de politieke discussie in plaats van het politieke debat hoog in aanzien staat, zal op het podium de politieke confrontatie uitblijven. De discussie is te enen male niet identiek aan het debat. Tot onderlinge samenwerking is elke volksgemeenschap verplicht. Ook in Suriname. Doelgerichte samenwerking tussen personen, groepen, organisaties, tussen districten, tussen openbaar bestuur en samenleving. Hoe lekker ligt dat toch in het gehoor! Doelafhankelijkheid, voorstellende dat alle groepen en entiteiten in onderlinge afhankelijkheid werken aan de realisatie van duidelijk geformuleerde doelen. Maar de harde confrontatie tussen afwijkende opvattingen dient ongestoord voortgang te vinden. In hoeverre regeringsgezinde assembleeleden wederom de trouwe volgelingen van partijleiders zullen zijn is nu de kernvraag. Districtsontwikkeling vraagt om een duidelijke context waarbij de districts commissaris als hoogste publieke manager volgens een geheel ander concept het plaatstelijke belang zal dienen. De verouderde constructie van districtsbestuur moet plaatsmaken voor flexibele en doelgerichte vormen van samenwerking tussen alle in het district opererende organisaties en personen. Zolang de districts commissaris overwegend de administratieve persoon is en de bekende werktraditie voortzet, zal de spontane ontwikkeling van het gebied niet op gang komen. Er zal in elk geval een heroriënatie moeten plaatsvinden met betrekking tot de wijze waarop het districtsbestuur moet worden gemoderniseerd. Juridische, organisatorische en administratieve veranderingen als passieve vormen van verandering  moeten samengaan met de actieve veranderingen waarbij het vooral erom gaat dat de districtsbewoners de ontwikkelingen ook werkelijk beleven door daarbij betrokken te worden. De zwakte in het omgaan met locale vraagstukken op bestuurlijk vlak en in de sociale relaties in de districten zal de oplettende burgers niet zijn ontgaan. Het niveau van de districtsgemeenschappen blijft beneden het noodzakelijke niveau. Er is een werkelijkheid ontstaan in de publieke sector dat niet intelligentie, opleidings- en kennisniveau, functieverleden en persoonlijke eigenschappen bepalend zijn voor benoembaarheid in het functielandschap. Met andere woorden: functievereisten zijn niet meer van belang. Dit is ook duidelijk te merken aan het functioneringsniveau van overheidsorganisaties. Straks zullen wij van nabij kunnen volgen wie waarvoor geschikt bevonden wordt. Opmerkelijk genoeg heeft een partijvoorzitter reeds kenbaar gemaakt dat niemand in de ambteijke dienst zal worden ontslagen. Hieruit moet geconcludeerd worden dat dit voornemen collectief gedragen wordt, terwijl  de volksvertegenwoordiging ‘nieuwe stijl in het nieuwe tijdperk’  die niet buiten deze aangelegenheid gelaten kan en mag worden, nog niet is aangetreden. In elk geval zullen wij deze ontwikkeling kritisch moeten volgen. Het tijdperk van verandering in ons land is nu geworden: de verandering van tijdperk. Woorden van de aanstaande regeringsleider. Hoe een disfunctioneel geworden staatsapparaat in de verwachtbare paradigmaverandering hervormd zal worden moet onze voortdurende aandacht als gemeenschap hebben. Een deel van ons inkomen als werknemers kan niet langer dienen tot instandhouding van een apparaat waarmee naar believen wordt omgesprongen door partijmachtigen. Ook aan deze wantoestand dient een einde te komen. Zolang het overheidsapparaat als gedeeld eigendom van politieke partijen door het leven moet gaan, waardoor Jan en Alleman een nummer op de betaalrol toegewezen kunnen krijgen, zal de werkende gemeenschap bijven opdraaien voor de financiëring van al deze nutteloze beloningen.

Stanley Westerborg

Organisatieanalist 

error: Kopiëren mag niet!