Leraren onder lockdown (Deel 2)

‘Dit schooljaar mag als verloren beschouwd worden’

Door komst van het Covid-19 virus in het land, zijn de scholen in maart per direct gesloten en zijn zowel leerkrachten en leerlingen verplicht thuis. Pogingen van het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (Minowc) om op 8 juni de onderwijsactiviteiten weer aangepast op te starten, mochten ook niet baten met de plotselinge verhoogde toename van het aantal besmettingen. De partiële en total lockdown hebben het leven van ook leerkrachten ontwricht. Dagblad Suriname vroeg aan enkele personen om deze veranderde leefsituatie voor ons te beschrijven. “We kunnen inmiddels gevoegelijk vaststellen dat dit schooljaar als verloren beschouwd mag worden. De achterstand is te groot om in te halen. Komt bij kijken dat iedereen volledig ontwricht is, dus een herstart zal zeer moeizaam en traag verlopen. Ik zie het thuis ook”, zegt een leerkracht. Een andere leraar vertelt dat vanuit het ministerie er weinig response is naar de leerkrachten toe, waardoor het moeilijk is te weten wat precies de vooruitzichten zijn. “Eerst praten ze over doorstromen, dan hoor je alleen over het basisonderwijs, daarna hoor je van meneer Nerkust dat de eerste en tweede kwartaalcijfers de bevordering zullen bepalen. Je krijgt niet eens een ultimatum dat op een datum je je derde kwartaal leerstof af moet hebben.”

Kinderen zitten met handen in haar

“Het schooljaar kan worden afgerond op basis van de gehaalde cijfers”, zegt leerkracht A.M. Het ministerie kon volgens hem ook voor voj wat doen op de televisie, zoals de lessen behandelen die zij op school zouden moeten krijgen. “En niet: ‘hoe je eigen laptop te maken’. De minister schuilt nu, terwijl de kinderen, vooral degene met mooie cijfers, met de handen in het haar zitten.

Afstandsonderwijs is ‘water naar zee dragen’

Vooral op het onlangs geïntroduceerde afstandsonderwijs wordt door veel leerkrachten kanttekeningen geplaatst. Zo zegt leerkracht W.G. dat het afstandsonderwijs vergeleken kan worden met ‘water naar zee dragen’. “Niet alle leerlingen doen mee, omdat ze niet elke dag over internet beschikken. Hoe controleer je als leerkracht of er inderdaad wordt gewerkt? Wij hebben ook geprobeerd om ouders te betrekken, maar ook zij tonen op den duur geen interesse. Wij zijn nog niet zo ver wat afstandsonderwijs betreft. Het lijkt mij bijna een verloren schooljaar. Je kunt ook niet zeggen dat je leerlingen laat doorstromen aan de hand van de resultaten van anderhalf kwartaal. Er is een achterstand van anderhalf kwartaal. Wanneer gaan we dat inlopen? En ik vind het ook onterecht als je een kind laat blijven zitten aan de hand van anderhalf kwartaal, want die had nog 50% kans om op te halen”, stelt zij.

‘Zielig gewoon en triest voor de kinderen die niet over internet beschikken’

Leerkracht M.S. stelt dat Suriname als land al lang van tevoren moest hebben gewerkt aan het digitaliseren en verbeteren van het afstandsonderwijs. “Alles moest anno 2020 gedigitaliseerd zijn. Dan zou de huidige aanpassing geen aanpassing hoeven te zijn. Zo een kleine bevolking en toch zo achter qua ontwikkeling. Zielig gewoon en triest voor de kinderen die niet over internet beschikken. Sommige hebben geen elektriciteit, laat staan een modern mobiel. En dit noemt men ontwikkeling?” Leerkracht G.M. zegt dat het onderwijs in Suriname te verouderd is. “ICT is onmisbaar en ik vind dat bij deze situatie er in feite diep nagedacht moet worden. Hadden we in plaats van nieuwe boeken, nieuw methoden geïnvesteerd in ICT en wifi op scholen, dan hadden we vandaag geen problemen. Vanuit elk hoek konden we onze kids lesgeven.”

Balen van afstandsonderwijs

Leerkracht S.G. zegt dat hij nu al begint te balen van het afstandsonderwijs. “Het is interessant, maar ik haal mijn doel niet. Ik weet niet hoe mijn kids dit ervaren en hoeveel ze overnemen van het gegeven leerstof die ik voor hen stuur. Ik kan geen repetities geven en gezien de Covid-situatie nu met nog zoveel besmettingen, vraag ik me af of het afstandsonderwijs gaat helpen. Hoeveel kids hebben dagelijks internet? Een land moet daarom veel en goed investeren in onderwijs en gezondheidszorg. Als ICT een verplicht vak was vanaf de lagere school hadden we vandaag niet zoveel obstakels. Wij als leerkrachten worden vaak gecontroleerd op het gebruik van onze mobiele telefoons in de klas, maar vandaag is dat juist het enig contactmiddel tussen de kids en leerkracht. Laat de kinderen hun schooljaar niet verloren gaan. Ik ben bereid me in t zetten zolang me gezondheid en de van de kids op school niet in gevaar komt”, aldus S.G.

‘Ouders bellen je op ongewenste tijden’

Leerkracht J.J. typeert het afstandsonderwijs ook als ‘water naar zee dragen’. “De leerkracht is elke dag bezig, maar niet alle leerlingen. Een dag geef ik opdrachten en de volgende dag antwoorden. De ouders bellen je op ongewenste tijden wanneer iets onduidelijk is. Het is geen verloren jaar. Alle leerlingen laten doorstromen naar het volgend leerjaar is ook niet een goed idee, omdat je ook heel zwakke leerlingen hebt. Ik zou op basis van 2 kwartalen bepalen wie over gaat of wie blijft zitten. Hetzelfde geldt ook voor de examenklassen.”

Optimaal en betaalbaar internet nodig

Leerkracht C.B. zegt dat er lessen verstuurd worden via WhatsApp. “Het lastige is dat ik met een geërfde mobiel werk en steeds data moet deleten en er momenten zijn dat bepaalde functies het laten afweten. De respons van de leerlingen laat ook heel veel te wensen over. Opdrachten worden niet gemaakt. In de meeste gevallen is het dat ze geen geld hebben om op te waarderen. Dit is niet alleen bij leerlingen het geval, maar ook bij de meeste collega’s. De overheid moet hierop inspelen, willen zij hebben dat distance-learning succesvol wordt geïmplementeerd. Optimaal en betaalbaar internet.”

Debby: “Ik werk met mijn kinderen die op verschillende niveaus zitten en ben verplicht ze te motiveren en achter ze aan te zitten. Ik voel me kapot. De prijzen vallen niet mee en behalve mijn huishoudelijke taken, de kinderen thuis en lessen online, plant ik en geef extra online lessen. Bepaalde leerlingen hebben de moed opgegeven en alsook bepaalde leerkrachten. Ik blijf bidden, hard werken en gezond eten. Het is erg duur geworden in Suriname en toch voelen mijn kinderen en ik ons zeer gezegend en bevoorrecht.

Sumintra: “Ik zag het al aankomen, het verloren schooljaar. Afstandsonderwijs zou een goede manier zijn om de leerstof te behandelen. Maar we leven in een onderontwikkeld land. Terwijl er meer aandacht besteed moest worden in het onderwijs in de afgelopen jaren en voorbereidingen gedaan moesten worden op eventuele verrassingen zoals nu het Covid gedoe, is dat niet gebeurd. Nu is er is geen geld. De economie is kapot. Al het geld is verdwenen. Niet ieder kind en ook leerkrachten en ouders hebben toegang tot internet. Ikzelf ben voorstander van afstandsonderwijs. Maar gezien de bovenstaande problemen kan ik dat niet toepassen. Ik kan niet uit bijvoorbeeld 25 studenten in een klas, aan alleen 5 studenten lesgeven online. Wat gebeurt met 20 anderen die als redenen geven geen wifi te hebben en geen geld om op te waarderen of dat zij werken om hun ouders te helpen enzovoor? Voor mij is deze hele periode vanaf midden maart tot heden heel stresserend geweest. Hopelijk komt de nieuwe regering met goede oplossingen. En meer tijd aandacht en geld besteden in het onderwijs”.

Rama zegt dat online lessen verzorgen echt niet gemakkelijk gaat. “Men moet rekening houden met een aantal factoren. Een daarvan is de internetverbinding. Sommige leerkrachten hebben geen internetaansluiting, en een aantal leerlingen heeft dat ook niet. Tijd speelt een rol, tijd wat je afstemt kunnen bepaalde ouders niet. Weer anderen hebben moeite ermee. Als leerkracht weet je nu niet of de leerstof is begrepen. Als de leerlingen wel oefenen met de sommen of niet. Hoever worden ze begeleid door hun ouders? Er zijn leerlingen die weigeren online les te volgen, weer anderen kunnen niet. En dan speelt de thuissituatie ook een grote rol. Want waar de leerlingen willen volgen, blijkt dat zij vaak geen mobiel hebben. Of dan wel een mobiel maar geen smartphone”.

Dit waren maar enkele reacties van het gewone volk. Hierin zijn er reacties en meningen van leraren, ouders, verzorgers en pupillen. In komende edities van Dagblad Suriname zal deze reeks vervolgd worden.

TM/SAM

error: Kopiëren mag niet!