Het nieuwe normaal

We hebben al een week een lockdown gaande in Suriname. In deze week is gebleken dat het aantal besmettingen met rasse schreden is toegenomen. Tegen de tijd dat u de krant leest, kan het zijn dat we de grens van 200 al hebben gepasseerd. In het land dat door God is gezegend zijn we inmiddels een bedreiging geworden voor een buurland: onze westerburen Guyana. Was het eerder zo dat wij Guyana als een bedreiging zagen voor import van Covid-19 gevallen, inmiddels zijn de rollen omgekeerd. Met 196 positieve gevallen op ca 576.000 inwoners in totaal, is onze gemiddelde op 100.000 bewoners 34. In Guyana staat dit gemiddelde met een totaal van 159 op ca. 779.000 op 20. We hebben Guyana dat een grotere bevolking heeft, zowel nominaal als gemiddeld ingehaald. De bevolking van Suriname is dus kwetsbaarder voor Covid-9 dan die van Guyana. Dat heeft alles te maken met het systeem dat men in de landen invoert en kan handhaven (preventief en/of klinisch), de bereidwilligheid van de bevolking om mee te werken aan het systeem, het aantal testen dat men kan uitvoeren, de administratie van gevallen en de gezondheidstoestand van de bevolking zelf. In Suriname maken enkele algemene maatschappelijke omstandigheden dat elke situatie die vereist dat men gedisciplineerd en georganiseerd optreedt, voor problemen gaat zorgen. In de afgelopen 10 jaren is de algemene Surinaamse cultuur en de houding van de Surinamer, zwaar geërodeerd. De ‘neks no fout’ mentaliteit, welke persoonlijk door onze president en zijn partij de NDP is ingevoerd, heeft een grote generatie Surinamers gemaakt die niet meer gelooft in regels. Degenen die het land moesten sturen hebben onbestuurbaarheid tot norm gemaakt. Dat heeft dus de verloedering van de samenleving: leiders die weigeren een voorbeeldfiguur te zijn, de volgelingen die de ruimte krijgen om te doen wat op de dag waarop men leeft goed lijkt. Door de president en zijn partij is een apathie en afkeer bij de bevolking gecreëerd wat betreft regels. De boodschap was vanaf het begin: doe juist wat tegen de regels is. En het begon al in 2010 toen onze regeringsleider liet blijken dat hij een afkeer had aan dassen die hij moest dragen (dat was eerder geschikt om het zweet op het voorhoofd af te vegen) en aan het voorlezen – zin achter zin – van een blaadje. Consumenten die melden ons dat er nog steeds burgers zijn die zonder mond- en neuskap bij de supermarket verschijnen en gewoon door de winkeliers worden geholpen. Of men heeft een pangi om de schouder hangen en houdt dat met 1 hand voor de mond. De bevolking is niet meer gewend om regels te accepteren en regels te begrijpen. De regering heeft in 10 jaar het respect voor regels totaal vernietigd. Nu het gedrag van de burgers niet verandert, ook van de kwetsbare burgers zelf die geneigd zijn het meeste risico te nemen, wordt dus terecht de vraag gesteld of we daarbovenop nog het bedrijfsleven kapot moeten maken. Te meer daar we al op voorhand weten dat de burgerij, die geen respect heeft voor de politie en de politie zelfs aanvalt, qua gedrag niet zal veranderen. We zien op het wereldnieuws dat bij elke piek van het virus bekend wordt gemaakt waaraan de piek te wijten is. In ons geval schijnt het dat de piek te maken heeft met de wilde week voor en op de dag van de verkiezing. Toen een week terug bekend werd we weer nieuwe cases hadden, zijn audio-berichten op social media uitgelekt waarbij beweerd werd dat we in Suriname snel zullen gaan richting tussen de 200 en 300. We zijn binnen een week al bijna bij de 200. Toen deze berichten lekten, hebben de mensen van het Covid-team het uitlekken afgekeurd en dat het allemaal niet klopte. Maar intussen blijkt dat men zomaar de zaak heeft willen bedekken. Door dokter Jessurun is vrij vroeg bekend gemaakt dat als de zaak uit de hand loopt en we achter de feiten aanlopen, we enkele duizenden besmettingen zullen hebben. We hebben voor de kritieke gevallen maar ca 50 beademingsapparaten. 80% van de besmette personen zal milde symptomen vertonen en niet naar het ziekenhuis hoeven. Ongeveer 1.5% van de geregistreerde Covid-gevallen loopt groot risico daaraan te overlijden, in tegenstelling tot minder dan 1% als bij normale griep. Covid-19 is dus 2 maal dodelijker dan normale griep. Voor griep hebben we de samenleving niet op slot gedaan, we doen dat wel voor Codid-19. Als de gemiddelden ook voor Suriname gelden dan kan het aantal doden bij 200 cases liggen op 3 doden, bij 300 op 5, bij 1.000 op 15 en bij 3.000 op meer dan 45. Als 20 procent een beademingsapparaat nodig heeft, dan is dat bij 200 actieve cases een aantal van 40 en bij 300 op 60: het Surinaamse maximum. Indien het aantal actieve cases van 300 te boven gaat, zullen we op een strategie moeten hebben om te bepalen wie in aanmerking komt voor een beademing en wie gewoon moet creperen tot de dood intreedt. Wanneer we dit schrijven is het aantal actieve case op 185 (196-11) en waren 3 mensen al overleden met Covid-19. Bij 1.000 actieve cases zullen we 200 beademingsapparaten nodig hebben en bij 2.000 zelfs 400. Indien de opvang slecht is en de gezondheidszorg in elkaar stort, dan kan het aantal actieve cases afnemen door de toename van het aantal doden.

In elk geval, nu het duidelijk is dat het virus een zekere beloop zal hebben, moet nu nagedacht worden over het onder strenge voorwaarden en gefaseerd openstellen van de economie. Er moet met alle verenigingen van bedrijven zoals de VSB, Asfa, Akmos, Aannemersvereniging, winkeliersvereniging, ICT-organisaties, Shata, de landbouwerorganisaties etc. en de vakbonden worden vergaderd om de economie weer in werking te brengen. De gezondheid en de veiligheid van werknemers en cliënten, die toch al besmet (zullen) raken, moeten niet in gevaar worden gebracht. Er moeten strengere veiligheidsvoorwaarden voor de werkplek worden afgekondigd. De Covid-crisis zal een tol eisen op levens en op de gezondheid. De schade aan de economie zal daar zijn, maar die schade moet nu beperkt worden. Die schade hoeft niet desastreus te zijn. De regering is gebleken niet in staat te zijn de werknemers die zonder loon zitten, te helpen. De werknemers moeten in staat worden gesteld om hun brood nu te verdienen. De veiligheidsmaatregelen die worden vastgesteld, moeten wel afgedwongen worden met goede sancties.            

error: Kopiëren mag niet!