In de dagbladen gaan redactionele beschouwingen nader in op wat niet voor een ieder even duidelijk en volgbaar is. Teksten die gaan over het hier en nu, over het straks en daar. Wij lezen kritische opmerkingen van burgers of van organisaties over wat in het algemeen bekend is, over wat zich aan het oog of aan het gehoor van de gemeenschap onttrekt, over wat broeit of misschien gloeit, over wat actueel is of achter ons ligt. De ene nieuwsbrenger spreekt zich onverbloemd uit over uiteenlopende zaken, de andere informant houdt het liever bij de gematigdheid . Zo is heel wat kritiek losgebarsten over het verloop van de verkiezingen van 25 mei 2020. Grote vissen hebben elkaar daarover voor rotte vis uitgemaakt. Een kwestie van vrije meningsuiting, soms met een wrange nasmaak. Wat in het land, Suriname geheten, nog de internationale eer in stand hield, namelijk goed georganiseerde en doorzichtige verkiezingen, is anno 2020 anders verlopen. De briljanten van de dienst Bevolkingsadministratie van weleer, de kundige ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken van destijds, zij zijn er niet meer. Is het beeld van de stembusgang 2020 wel of niet tekenend voor de ontwikkelingsparadox in ons land? De ontwikkeling waarbij de kwaliteit van de maatschappij terugval vertoont onder gelijktijdige toename van afgestudeerden op het niveau van hoger beroeps- en universitair onderwijs?
Regering en covid- 19 managementteam zijn ontstemd over het gedrag in het openbaar van burgers. Zij zijn koppige personen die het niet zo nauw nemen met het huidige besmettingsgevaar. Overheid en teamleden zijn erg boos. Maar moet dezelfde ontstemde overheid hier ook niet een eerlijk oordeel over deze gang van zaken kunnen geven? Hoe is het in het algemeen gesteld met het respecteren van geldende regels en voorschriften door politieke ambtsdragers zelf die op hun manier ook de grenzen van het toelaatbare overschrijden? Zijn assembleeleden anno 2020 lieden in wie de gemeenschap haar vertrouwen mag stellen? Hoe trots zijn controlerende politiedienders op hun status als ordehandhavers in een situatie waarbij velen onder hen alles behalve de voorbeeldfiguren zijn waaraan anderen , zowel jong als oud, zich kunnen spiegelen? In de aanloop naar de verkiezingsdatum begaven partijgenoten en sympathisanten zich naar hun partijcentrum. Rood, geel , groen paars en andere kleuren waren in extase. Drukte van belang alom. Droegen partijbestuurders zorg voor de gepaste sociale afstand, zoals voorgeschreven? Op tal van plaatsen, alwaar ook politieke ambtsdragers zch bevonden werd in de roes van de strijd geen acht meer geslagen op ‘afstand bewaren’. Incidentele gevallen van het veronachtzamen van regels, voorschriften, richtlijnen en instructies kunnen als afzonderlijke voorvallen beoordeeld worden, in breder verband bezien kan daarvoor vaak ook een andere verklaring gegeven worden. Het gedrag van opgroeiende kinderen wordt stellig ook door een verscheidenheid aan factoren beïnvloed die buiten het gezinsverband liggen.
Managers zijn personen die hun besluiten nemen onder voortdurende belangenafweging. Geen beslissing zonder samenhang met interne en externe situaties en omstandigheden, zegt de kundige manager. Een regel die eveneens moet gelden voor het covid-managementteam van het moment. Wereldwijd is experimenteren in de strijd tegen de heersende pandemie ook merkbaar. Ver strekkende maatregelen met het oog op het beheersbaar maken van de huidige virusuitbraak moeten desondanks zoveel mogelijk in samenhang met de gevolgen daarvan getroffen worden. Nu vooral zullen de winkeliers zich aan de voorgeschreven openingstijden dienen te houden. Een bijkomend ongerief veroorzaken de handelsbanken die waarschijnlijk gezamenlijk besloten hebben de geldautomaten in de woongebieden vooralsnog buiten werking te stellen. Een ernstig ongemak voor duizenden personen. Een klantonvriendelijke maatregel. Elkaar tegenwerkende krachten.
Het kapitaliseren van niet-opgenomen verlofdagen is onlangs aan de orde geweest. Een hoge ambtenaar krijgt straks een aardig bedrag op zijn bankrekening overgemaakt. Dit voorval heeft de nodige bedenkingen teweeg gebracht. Een kwestie van eigen afweging door de fortuinlijke ontvanger. Maar hierover deze notitie. Wie de dingen graag in het grotere verband bekijkt, maakt zich over dit voorval niet bepaald druk. Immers, is het niet de werkgever die moet waken over het wel en wee van elke werknemer? Is het niet de plicht van de zakenman erop toe te zien dat elke werknemer op vooraf afgesproken tijden de werkzaamheden onderbreekt voor de nodige rust? In overheidsorganisaties is het geen onbekend verschijnsel dat ambtenaren hun verloftegoeden mogen ‘opsparen’ met de mogelijkheid tot afkoop, met name wanneer ‘dringende redenen’ ertoe geleid zouden hebben dat de ambtenaar in kwestie geen gebruik heeft kunnen maken van zijn of haar verlofdagen. Op deze aardbodem is niemand onmisbaar. In Suriname ligt dat waarschijnlijk anders. In ons land heeft geen overheid orde in het overheidsapparaat kunnen bewerkstelligen. Selectieve bevoordeling van ambtenaren gepaard gaande met andersoortige behandeling van anderen is het kwaad dat vanuit politieke organisaties het overheidsapparaat in de loop van vele jaren is aangedaan. Waar de ene functionaris mag ‘kapitaliseren’ is dat de andere niet toegestaan. Verlenging van diensttijd voor ambtenaar x is toegestaan, voor landsdienaar y is dat niet mogelijk. Oneerlijkheid in het personeelsbeleid in overheidsorganisaties is geen onbekendheid. Kritiek schudt wakker, soms wil dat niet lukken.
Stanley Westerborg.
