Onze flexibele pres is licht prikkelbaar geworden
Het is moeilijk om steeds weer hetzelfde over incompetentie, zwakte en onkunde te schrijven, maar we moeten het toch doen. Het is onze ondankbare taak. Surinamers van boven de 45 jaar moeten van geluk spreken als ze het programma waarin onze geliefde president zijn gif weer is gaan spuien, niet hebben gehoord. De DNA van onze pres is de staatsradio en zijn DNA-voorzitter een programmamaker. De burgers die de episode hebben gemist van gisteren, hebben geluk gehad en ze mogen God daarvoor danken. Zoveel negativiteit, verbitterdheid, haat, zoveel destructie, maar erger nog de bedreiging naar de kiezers die hebben gesproken, moeten we niet in onze leven toelaten. Want, de verliezers zijn licht prikkelbaar geworden. Wij denken dat vele echtgenoten, na het bekend worden van de mogelijke uitkomsten van de verkiezingen in de avond van 25 op 26 mei 2020, voor gratis en voor niets een pak slaag hebben moeten incasseren. De pres is duidelijk licht prikkelbaar geworden, maar zijn omgeving ook. De verkiezingen zijn geen voetbalwedstrijd, maar we willen deze volkssport toch gebruiken om een voorbeeld te geven. Stelt u zich voor: een finale wedstrijd tussen twee voetbalteams waarvoor al weken wordt gesproken. De titelverdediger komt met bigifasi, met brassband en alles, met spreekkoren, met paars geverfd haar bij alle spelers en met hooligans het stadion binnen. De spelers misdragen zich in de catacomben, tijdens de kennismaking en gedurende de hele wedstrijd. Wanneer de spelers eenmaal op het veld verschijnen, voorspellen commentatoren al een groot catastrofe voor de titelverdediger. De titelverdediger zwaait met de benen links en rechts, maar de bal kan men niet raken. In plaats van voetballers heeft met houthakkers met een grote buik op het veld opgesteld. De voetballers van het team zitten op de tribunes of volgen de wedstrijd via de tv. Al een hele week is de titelverdediger bezig om te verkondigen hoe ze de wedstrijd met 7-0 gaan winnen, maar ze hebben voor de wedstrijd al maanden niet getraind. Alleen bij een potje bier hebben ze gebluft hoe ze de tegenstander even snel gaan inblikken. De uitdager komt in de finale gedisciplineerd en met voetballers met een sixpack. De aanhang is sportief en moedigt het team aan vanaf de tribune. Wat volgt is een ordinaire afgang voor de titelverdediger, dus een 10-0. De titelverdediger ziet alle hoeken en gaten van het veld. Bij rust is het al 6-0. In de tweede helft heeft de uitdager minutenlang balbezit zonder dat de titelverdediger NDP aan de bal komt. De ondrolulu’s en de panna’s zijn ook niet van de lucht. Dus wat de titelverdediger krijgt is wat we in Suriname noemen een kottiggo van ‘zo heb je me niet’. Wat denkt u dat er gaat gebeuren ongeveer aan het einde of na de wedstrijd? De verliezers gaan hun verlies nog erger maken door kinderachtig lagere-school-gedrag te vertonen. Wat men gaat opzoeken is confrontatie, niet de echte confrontatie op het veld, maar een ordinair handgemeen op en buiten het veld. Dat is dus waarmee onze geliefde pres, de vader des vaderlands, nu mee bezig is. De NDP en zijn leider hebben een politieke kottiggo gehad van de relatief nieuwe politica Krishna Mathoera en dat met mooi en aanvallend combinatievoetbal en een tactische wedstrijddiscipline de hele wedstrijd door, ook toen men met 6-0 voorstond. Verdedigers renden niet naar voren om even een doelpunt te pakken. Dus onze geliefde pres, de volkspres, is licht geprikkeld. Het spel is gespeeld volgens de regels en zo is hij niet gewend de wedstrijd te spelen? Hij wil nu confrontatie, maar ‘geloof ons’, we denken dat hij alleen met zichzelf zal gaan moeten vechten. Confrontatie niet uit de weg willen gaan betekent, een rommeltje op straat creëren… zoals in Venezuela. Dat doen veel leiders die zichzelf God wanen, die denken dat zij groter zijn dan de Staat waarvan zij het Staatshoofd zijn, die denken dat zij groter zijn dan het volk en de natie en die denken: ‘na mij de zondvloed’. De geliefde pres en zijn partij en de aanhangers die denken dat de verkiezingen een wedstrijd is tussen Barcelona en Real-Madrid, die willen zoals het nu blijkt een confrontatie. Dus het is net een lagere school kind dat bedreigt met: “na school dan ga je zien”. We beledigen Suriname met dit derde-wereld-gedrag.
Nu zeggen critici dat het voor goden moeilijk is om te accepteren dat ze mens zijn. Het is voor mensen die denken dat ze god zijn moeilijk om te verkroppen dat ze mens zijn. Het is voor mensen waarvan gezegd wordt ‘na Gado poti a mang drape’ moeilijk om te accepteren dat het verkozen worden in de politiek niet direct maar indirect te maken heeft met de kerk; het heeft direct te maken met keuzes van een aantal mensen. Die keuze kan een goede of een slechte zijn. Het is moeilijk wanneer mensen gaan geloven in de vergissingen van anderen: dat mensen door directe Goddelijke interventie president worden. President Venetiaan was meer dan 10 jaar president, hij was duidelijk beïnvloed door een gedisciplineerde christelijke opvoeding, maar zijn religie was nooit aan de orde. Nooit hebben zijn aanhangers of hijzelf beweerd dat hij direct door God is gezonden. Deze persoonsverheerlijking in de ndp heeft nu ervoor gezorgd dat de partij gedeeltelijk verworden is tot, wat velen beweren, een soort sekte. De God van deze soort van sekte is nu onteerd, want hoe kan je dan verliezen? We vinden het beneden elk niveau dat op staatsradio gesproken wordt over confrontatie, dus in de politiek betekent dat geweld op straat tussen aanhangers van links en rechts die de politiek niet begrijpen. Er zijn veel politieke leiders in Afrika en Azië die zulke clashes op straat aanstichten, maar zelf de zaak vanuit hun ivoren toren volgen. Is onze geliefde leider bereid om samen met een aantal halfgekken, want die zijn er wel degelijk (getuige de man die door de politie is opgepakt), op straat te gaan om met andere Surinamers te vechten? Is dit wat onze flexi president van ‘soso lobi’ wil? Het is nogmaals belachelijk en kinderachtig wat de pres nu presteert bij de echte voorzitter van DNA op de radio. Onze leider weet niet eens dat hij niet uitgeleverd mag worden. De president is vaak op de radio, maar hij heeft de grondwet in de 10 jaren niet gerespecteerd. Hij heeft de zware lasten en het echte presidentswerk dat plaatsvindt in DNA onbarmhartig gelaten voor de jonge en onervaren maar intelligente en goed onderlegde vp Ashwin Adhin en de doorgewinterde maar toch wel zieke intellectueel Soewarto Moestadja. Deze twee politici zijn de facto (in werkelijkheid) in het hoogste college van Staat, en daar laat een president zich kennen, de echte staatshoofden en regeringsleiders geweest. Complimenten aan deze twee politici die hun lasten met waardigheid hebben gedragen en het in hun gestelde politiek vertrouwen niet hebben geschonden. We willen bijna een oproep doen, maar we verblijven vol nederigheid. Moge het beter gaan in ons geliefd Suriname. Mogen God ons behoeden van geweld op straat en elders zoals in de jaren ’80.
