Het aantal Covid-19 besmette personen is heel snel aan het stijgen. Tegen de tijd dat we dit schrijven, zitten we op 22 per 100.000 bewoners. Dat is 3 meer dan de 19 van buurland Guyana. Er is kritiek op het NCCR dat men de burgerij beschuldigt van koppigheid, maar rijden door de straten van Wanica bijvoorbeeld leert dat bij vele winkels die open zijn (verkopen door de deur), mensen met mondbedekking voor de winkel staan maar bijna altijd op een afstand van minder dan 1,5 meter. Ook valt op dat tijdens het wachten mensen met hun handen gaan naar hun gezicht en de bedekking aanraken. Soms zijn er kleine winkels open, en zie je mensen dicht op elkaar staan. De kritiek heeft niet te maken met mensen die noodgedwongen op straat gaan om in hun levensbehoefte te voorzien, maar op mensen die in een rij staan en zich niet houden aan de 2 meter afstand. Veel supermarkets hebben de ruimte wel buiten dat men de 2 meter in acht neemt, maar de Surinamers en de buitenlanders kiezen er niet voor. Voor de supermarkten in Suriname wordt er nog steeds bier gedronken, waarbij men soms samen bij elkaar op kleine banken zit. Ook hier zien we dat en de 2 meter niet in acht neemt. In Wanica, een district dat we in het weekend hebben bekeken, wordt er veel gehangen bij de supermarkten die open zijn. De vraag die dan wel rijst is, waarom de politie langs rijdt en het hun niet hindert. Burgers gaan langs, ze zien het en het hindert hun wel. Wat wel opvalt is dat de vele supermarkteigenaren zich niet om bekommeren wat buiten de deur gebeurt, terwijl het hun terrein is. Zo zien we in Wanica dat bij bijna geen enkele supermarkt en bij groente- en fruitstands de eigenaren moeite hebben genomen om kruisjes, punten, cirkels of vakjes te zetten waar de consumenten moeten staan als ze in de rij moeten staan. De verkopers zijn alleen geïnteresseerd in het geld van de klanten. De consumenten zijn nog niet wakker omdat ze niemand in de buurt nog kennen die overleden is aan Covid. Er zijn personen die diensten thuis bieden zoals verzekeringverkopers. Ook hier zien we dat allerlei mensen langs komen, dicht bij de verzekeringsagenten staan en dat er geen mond- en neusbedekking wordt opgedaan. Door dokter Cleopatra Jesserun en op de Nederlandstalige tv wordt heel vaak informatie gegeven over hygiëne, mond- en neusbedekking, social distance en thuis blijven. De boodschap wordt of niet begrepen of men kiest ervoor om deze naast zich neer te leggen. Is het dan niet gepast dat er kritiek is op de mensen die weigeren om de 2 meter in acht te nemen? Is het dan niet terecht dat men kritiek heeft op de mensen nog steeds op de straathoeken en bij de winkels hangen en bier drinken. Opvallend is ook dat in Wanica na 18.00 er nog auto’s zijn die met luid muziek demonstratief op straat rijden. Politiewagens rijden deze auto’s gewoon voorbij, zonder deze auto’s aan te houden.
Het Covid-gevaar is in het nieuws sinds februari. Het was toen al bekend dat het virus naar Suriname zou komen en dat er lockdowns zouden komen. Er zijn burgers geweest die op dat moment begonnen om hun eigen kippen te kweken en sommigen hebben extra groente geplant. Groenten als tayerblad, spinazie en dagoeblad groeien in het wild in Suriname, ze groeien heel gemakkelijk. Ook amsoi, paksoi en kaisoi groeien heel gemakkelijk. Oker en peper groeien heel gemakkelijk, zonder dat men over veel landbouwkennis hoeft te beschikken. De productiecyclus is kort, men hoeft niet te lang te wachten voordat men kan oogsten. Kippen zijn al slachtrijp tussen de 6 en 8 weken, deze kippen eten ook veel keukenafval zoals schillen en stengels. Huiskippen nemen iets langer om volwassen te zijn, maar die leggen ook eieren. We zagen op het wereldnieuws dat in de USA burgers in de grote supermarkten opeens kleine slachtkuikens begonnen op te kopen om die zelf te kweken voor de eigen consumptie. Wat de economische overleving betreft, merken we op dat in Suriname iedereen kijkt naar de regering. De regering moet de mensen pakketten geven. Wanneer de regering de mensen pakketten geeft met semi-super rijst, dan hebben we de broeders en zusters in Marowijne, die uit agrarische gemeenschappen komen, gehoord dat men super rijst in de pakketten had verwacht. Dus men kijkt een gegeven paard in de bek. Zeker in alle districten met uitzondering van Paramaribo, waar mensen minder ruimte hebben, is er gelegenheid voor de mensen om te kweken en te planten. Maar daarover wordt er niet gesproken. De regering is bang voor kritiek als ze burgers zullen aansporen om enigszins zelfvoorzienend te zijn. Dat agrarische gemeenschappen die voedsel (behoren te) produceren, zoals Marowijne, vragen om voedsel vanuit Paramaribo is wel een opmerkelijke zaak. Vooral deze regering is of was bang, men wilde kiezers niet boos maken. Bovendien, deze regering heeft miljarden aan schulden gemaakt, zonder dat je kan merken waar het geld naar toe is gegaan. Het lijkt alsof de regering in de periode 2015-2020 opzettelijk een beleid heeft gevoerd om Suriname economische en ook sociaal kapot te maken. Het land was eigenlijk in deze periode stuurloos. De kritiek die op de regering zou kunnen komen, als men nu de burger zou wijzen op zelfredzaamheid, is dat de regering wel miljarden SRD aan schulden heeft gemaakt, zonder dat de burgers in Suriname daar iets aan hadden, maar dat men nu dat niet wil doen nu de burgers in problemen zijn. Opvallend is dat de regering de uitkeringen uit het Noodfonds opeens na de verkiezingen heeft stopgezet. Dat doet denken aan een populaire kwalificatie uit de Surinaamse comedy-serie ‘1 en 1 is 3’: het is ‘vies, vuil en laag’.
