Wij hebben onze persoonlijke inkooppraktijk verheven tot wetenschap. Wij kopen niet meer lukraak, maar gaan als huiseconomen om met onze middelen. We hebben daar belang bij. Waar trainingen en cursussen worden verzorgd is ons altijd bekend. Zolang die voor ons werk en onze toekomst aar van betekenis zijn. Zolang wij als werknemer of als manager daar enig belang bij hebben. Eenieder van ons heeft aldus zo zijn of haar eigen belangenwereld. De belangensferen daarin zijn nogal divers. Zij liggen in de materiële of immateriële sfeer. Afwisselend zijn zij persoons- of groepsgericht. Wij hebben belang bij een goed onderdak, een goed inkomen. Ons belang betreft ook de welvaart, met andere woorden, dat wij als volk en als persoon er wel bij varen door alles te kunnen aanschaffen wat wij noodzakelijk vinden voor ons levensplezier . Waar wij ook groot belang bij hebben is te mogen leven met het gevoel van welzijn. Dat is niet in natura aan te schaffen, dat heeft geen lichaam en geen vorm. Welzijnsgevoel, het woord zegt het reeds, heeft met onze belevingswereld te maken. De arme burger die zich veilig voelt in de eigen woonomgeving , in eigen stad, dorp of land, bezit meer dan degene die leeft in pracht en praal doch die in voortdurende angst leeft. Leefbaarheid van de eigen woonomgeving is goed voor ieders gezondheid. De districts commissaris maakt zich daarover duidelijk niet druk. Zijn of haar functioneren dient het fysieke belang, niet meer dan dat. Heeft u ooit gemerkt dat de DC binnen eigen gebied en buiten het comfortabele kantoor een oriëntatiebijeenkomst heeft belegd met bewoners, waar dan ook? Zij verkleinen de afstand tussen openbaar bestuur en burgers geenszins. Of dat deze hoge publieke manager een motiverende presentatie houdt voor de jongeren binnen zijn of haar verzorgingsgebied? Neen, daar zit geen belang is. Onderzoekers en filosofen uit het verre verleden wier geestelijke nalatenschappen tot vandaag de wetenschappers ‘moderne levensstijl’ tot heil en zegen zijn, hebben niet zelden onder armoedige omstandigheden geleefd. Of iemand van de hoogste wetenschappelijke orde in ons land de gemeenschap kan vertellen hoe Plato, Aristoteles, Socrates of Pythagoras in materiële zin eraan toe waren is zeer waarschijnlijk onmogelijk. Bestond in hun tijd de hebzuchtige en afgunstige mens er reeds? Waren beroemdheden op medisch-wetenschappelijk gebied als Lewis A. Sayre (1820-1900), pionier op het gebied van de chirurgische orthopaedie of Wilhelm C. Roentgen (1845-1923), ontdekker van naar hem genoemde doordringende stralen, personen die in pracht en praal hebben geleefd of waren zij personen van de sobere levensstijl? Onder de wereldvermaarde componisten en kunstenaars uit het verre verleden leefden (en stierven) velen in eenvoud en soms in armoede. Maar tot heden genieten zowel de armen als de welgestelden van hun geestelijke nalatenschappen. Die armen worden nu als misdeelden aangemerkt, terwijl zowel hun geestelijke als lichamelijke gesteldheid misschien vele malen beter is dan van de rijkaard. Wij hebben allen onze belangenvariëteit . Al onze handelingen worden door belangen beïnvloed. Geen doelstelling zonder een belang. Omgekeerd ook niet. Elk belang is gericht op het verkrijgen van iets of om iets te behouden. Soms om iets juist niet te doen. Wij zetten ons op het werk in om het loon te te rechtvaardigen. Het belang van onze kinderen is ook ons belang als ouders of verzorgers. Die positie motiveert ons tot plichtvaardigheid. De bedrijfsleider stimuleert zijn of haar personeel tot goed presteren, waaronder ook klantvriendelijkheid. Onze overheid als werkgever stimuleert loon zonder tegenprestatie. Belangen en behoeften vormen een vast begrippenpaar. Ieder van ons heeft belang bij voedsel, kleding, veiligheid, ontspanning en erkenning. Ziekelijk uitgegroeide belangen resulteren soms in hebzucht en begerigheid, soms ook als vraatzucht herkenbaar, niet zelden met misdadigheid als middel daartoe. Onze belangen en verlangens kunnen reële proporties aannemen. Dus: zij zijn realiseerbaar. Soms ook irreëel: niet realiseerbaar. Jonge Surinaamse burgers individualiseren steeds meer. Zo wordt gezegd. Zij bepalen hun eigen keuzen. Ook al negeren zij zo vaak de verkeersvoorschriften, omdat anderen dat ook doen. Over individualisering en eigen keuzen gesproken! Ons inkomensbelang stuwt ons naar het werk. Geld is niet alles, zo wordt beweerd, maar alles kost geld. De politiewerker waakt over het fysieke veiligheidsbelang terwijl de werknemer zich liever over zijn of haar gezinsveiligheid druk maakt. De politicus waakt over zijn of haar machtsbelang en brengt dit in verband met zijn persoonlijk belang. Want macht, gewikkeld in het politieke doekje, levert aardig wat centjes op. Immers, het genot van de comfortabele levensomstandigheden door de politiek is het wenkend perspectief voor “de harde werkers” in politieke partijen. Het partij- en eigen belang zou recente beloften van partijleiders ‘nieuwe stijl’ nu reeds ongedaan hebben gemaakt. De eerste cosmetische oplossing van het bekende boedelverdelingsvraagstuk in de publieke sector is immers een feit. Nieuwe departementen zien weldra het levenslicht als prijs die wij als volk voor lange tijd zullen moeten betalen. Ook zij die onder kommervolle omstandigheden maar moeten zien hoe zij de dag van morgen zullen overleven. Straks wordt de president met gekwalificeerde meerderheid gekozen in het parlement. Twee gezworen politieke vijanden zullen daarvoor de strijdbijl begraven. Let maar op. Dat kan nu, want politiek die vaak zo stom is, zet meermaals recht wat krom is. Zolang daardoor partijpolitieke en daarachter verscholen persoonsbelangen gediend kunnen worden.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
