De les van de coronavirus crisis en van de recente verkiezingen

De consequenties van de coronaviruscrisis moeten zich nog in volle omvang openbaren. Immers we zijn nog niet het slachtoffer geworden van afgebroken Supply lijnen. Wij importeren circa 90% van ons voedsel en momenteel zorgen onze landbouwers ervoor dat wij over genoeg rijst en groenten kunnen beschikken. Uitgerekend de sector die netto, haast 90%, deviezen consumerend is, dat is de pluimveesector, die wordt beschermd omdat loyalisten van politieke partijen een paar kippenhokken hebben. Ik had ervoor gewaarschuwd, als deviezen weer schaars worden dan gaan wij deviezen dusdanig moeten alloceren op dat netto deviezen verdienende sectoren begunstigd worden. Het zijn intellectueel gehandicapten die een vergelijking maken met eilanden in de Caribische zee waar je geen bos en geen natuurlijke hulpbronnen hebt zoals wij die hebben. Het argument van werk gelegenheid gaat niet op omdat sinds de onafhankelijkheid Surinaamse regeringen geëxcelleerd hebben in het niet stimuleren van productie in het bijzonder van exportproductie. Men heeft geleefd met de illusie dat de Mining sector ons voldoende economische zekerheid zou bezorgen.

Men heeft zogenaamde investeringen in de oliepalm uit China begunstigd en nog steeds is geen enkele oliepalm boom geplant geworden. Terwijl investeringen van FFF uit India tegengewerkt geworden zijn om puur etnische argumenten.

Ik heb steeds betoogd dat een door de staat geleide industrialisatie zoals dat plaatsgevonden heeft in de NICS (newly industrialized countries) de enige ontwikkelingsstrategie is om duurzaam het pad op te gaan naar een ontwikkeld land.

Bij goed beleid

Bij goed beleid hebben we voldoende werk gelegenheid, voldoende deviezeninkomsten, begrotingsevenwicht, monetair evenwicht en deviezen evenwicht. Basis hiervoor is industriële ontwikkeling geïnitieerd, gecoördineerd en gemonitord door een bekwaam instituut met bekwame professionals. We moeten vooral leren van de succesvolle industrialisatie in Zuid Oost Azië waar de overheid in de driver seat heeft gezeten voor wat betreft economische ontwikkeling. Ik heb de daarvoor verantwoordelijke-instituten in de Volksrepubliek en in Taiwan bezocht en gezien hoe zij succesvol industrialisatie bewerkstelligd hebben. Ik breng in herinnering hoe Indonesië en Thailand feest hebben gevierd aan het einde van de Aziatische crisis toen zij hun schulden aan het IMF hadden afgelost met de belofte nooit meer IMF.

Echter met de huidige chaos in de economie is stabilisatie van de wisselkoers een illusie zoals ik al circa 20 jaar geleden schreef. Wanneer tussen de 70 en 80% van het netto besteedbaar inkomen besteed wordt in de kleinhandel welke grotendeels in handen is van buitenlanders die al hun meeropbrengsten overmaken via hun eigen banken naar het buitenland, dan begrijpt u dat koersstabilisatie een illusie is. Dit is een door eigen onbekwaamheid geschapen economische ramp. Ik heb telkenmale erop gewezen dat accumulatie van deviezen, conform het werkingsprincipe van kapitaalsaccumulatie van Karl Marx, noodzakelijk is. Daarvoor is noodzakelijk onder andere het installeren van capital controls zoals dat haast in geheel Azië van toepassing is.

Eigen productie is de sleutel tot overleving omdat bij toekomstige crisissen wij vermoedelijk te maken zullen hebben met ernstige breuken in de Supply lijnen. Als de coronacrisis in Brazilië en in de Verenigde Staten zich uitbreidt dan zullen we zeer waarschijnlijk te maken krijgen met een breuk in de voorziening van tarwe en andere levensmiddelen.

Andere toekomst andere omgeving andere wegen

Alles waarvoor ik had gewaarschuwd sinds 2000 is uitgekomen. Politici die niet luisteren die denken dat zij het beter weten zijn de oorzaak. De post corona omgeving en tijdperk gaat fundamenteel verschillen van die ervoor. Zulks wordt erkend door ook het IMF en de Wereldbank en door de meest gezaghebbende wetenschappers. Terug gaan naar de goede oude tijd is een illusie. Centraal staan bij deze herstructurering en transformatie van de overheid, van de financiële dat is de monetaire en macro-economische sector, van de reële economie, constitutionele hervormingen en hervormingen van alle ondersteunende sectoren. Het leidend concept zal bij deze institutionele herstructurering zijn.

Aan de basis van alle sterke economieën liggen sterke instituten. Maken Trump, Bolsanaro en Boris Johnson er een troep van, sterke instituten zorgen ervoor dat de schade beperkt blijft en dat land en volk ongeschonden door kunnen gaan. Wij hebben echter alle instituten gepolitiseerd waardoor ze een last voor de samenleving zijn geworden.

De laatstgehouden verkiezingen hebben wederom aangetoond waarom wij constitutionele hervormingen moeten doorvoeren. Al langer dan 20 jaar hamer ik daarop. Echter zolang wij niet het niveau van Haïti en Timboektoe daadwerkelijk bereikt hebben, denk ik zo, zullen onze leiders niet luisteren. Immers niet iedereen beschikt over het vermogen van abstractie, deductie, synthese, inductie, reductie et cetera om over de berg te kunnen kijken in de toekomst. Men leert uit ervaring. Dat is het lot van kleine naties die alleen op zichzelf staan zonder zusternaties en zonder hoog ontwikkelde sterke bevriende naties. Op een gegeven moment gaat de wereldgemeenschap je ook vergeten. Dan ben je verloren. En we kregen nog meer en grotere rampen te verwerken in de toekomst.

Richard B Kalloe

error: Kopiëren mag niet!