Incompetentie regering: bewijs van wanbestuur Suriname
Wij hebben voorspeld dat de lacherige en kwajongensachtige dc Nerkust van hoofdstembureau van Paramaribo zich zou laten misbruiken voor een vuile karwei namens zijn politieke partij, de NDP. Het is duidelijk dat er vel wantrouwen is tegen deze regering. Dat wantrouwen is er niet alleen vanuit de oppositionele partijen, maar ook vanuit het bedrijfsleven en de multilaterale organisaties. Het wantrouwen komt tot uiting in de oprichting van het Antifraude Platform en de Stichting Nationale Waarnemersinstituut. Het wantrouwen is nooit zo groot geweest als nu en dat heeft een oorzaak: het grove wanbestuur en de corruptie hebben ongekende hoogten bereikt onder deze regering. We hebben als ‘cherry on the cake’ gehad het pikken van de valutakasreserve, het aangaan van honderden onnodige schulden en het ontwaarden van de Surinaamse munt waardoor de koopkracht een kritiek dieptepunt heeft bereikt.
Er is vanuit verschillende stembureaus geprobeerd om de verkiezingen te saboteren en zaken op de lange termijn te schuiven. Toen het duidelijk werd dat de regeringspartij in de stembureaus het had moeten afleggen, hebben de leden van het stembureau die veelal afkomstig waren vanuit de NDP, verzuimd om het proces-verbaal op te maken. Dat is een poging om de zaak te frustreren, want men weet dat daardoor het opmaken van de eindresultaten moeilijker zal worden. Dus het niet opmaken van het proces-verbaal is een poging van de NDP om de verkiezingen waarin de regeringspartij is afgewezen te frustreren. En de voorzitter van de regeringspartij maakt de zaak van kwaad tot erger. Hij bevestigt dat er inderdaad een plan is om de zaak te frustreren en op de lange baan te schuiven. Dat is een gewoonte, kijk maar naar de 8 decemberstrafzaak. Deze partijvoorzitter die de verkiezingen heeft verloren, geeft nu aan dat in elk district elk stembureau moet aangeven wat de resultaten zijn, zodat het volk kan zien wie hoeveel stemmen heeft gehaald. Hij zegt dat men dat allemaal moet publiceren. De bedoeling van de partijvoorzitter echt concreet wil is onduidelijk, totdat hij zegt dat ‘laat elk stembureau rustig op de tv komen’. Daaruit blijkt dus dat de NDP wil dat alle ongeveer 650 stembureaus 1 voor 1 live op tv komen om 1 voor 1 alle stembiljetten te tellen en het aan het volk te wijzen. Even schatten hoe lang dit zou kunnen gebeuren. Eergisteren heeft een stembureau (168) ongeveer 4 uren genomen om de resultaten te tellen en te tonen. Als de aannemen dat we van 07.00 uur tot 23.00 uur bezig zijn (16 uren lang) dan kunnen 4 stembureaus per dag de hertelling doen live op tv. Als we 7 dagen in de week hertellen, dan zullen we 163 dagen bezig zijn om alles te tellen. We zijn dan 5 ½ maand verder (midden november). De volgende regering komt dan niet in augustus maar in december 2020. Kijken naar het aantal stemmen uitgebracht dan is dat ongeveer 66% van het aantal kiesgerechtigden dus ongeveer 270.000 stemmen. Als het tellen van 1 stem (DNA en RR) 45 seconden duurt, dan is voor het totaal nodig 3.375 uren. Voor het aantreden van elk stembureau kan een kwartier worden opgeteld en dat is dan voor de 650 stembureaus 163 uren. In totaal komen we dan op 3.538 uren. Als we elke dag 16 uren bezig zijn 221 dagen bezig, oftewel meer dan 7 maanden (juni 2020-januari 2021). Dus als de voorzitter van de NDP zijn zin krijgt, zijn we net als het 8 decemberstrafproces 5 ½ tot 7 maanden bezig om alle stembureaus te tellen. Tussendoor zullen allerlei foefjes worden bedacht om de zaak dan weer verder op te rekken. Het lijkt er dus op dat de NDP wil dat deze verkiezingsuitslag nooit wordt vastgesteld. Onze president wil dus een situatie a la Guyana of beter nog a la Venezuela. Dat het land naar de verdoemenis gaat is dan even een bijkomstigheid en niet echt direct bedoeld. Maar de bevolking heeft pech en de schuld is dan te schuiven in de schoenen van Nederland, de USA, de EU, het OKB en hun handlangers namelijk de VHP, de NPS, de Abop en de PL. Wat men dus eigenlijk in het land wil is een complete chaos in de trend van: “efu a panja dan meki a panja, efu a bos dan meki a bos”. Dat is een fatale en destructieve strategie die we in de jaren ’80 hebben gezien en ook in de jaren ’90. De branden bij de media in 1980 zijn bekend, maar we vergeten de branden bij de STVS en andere gebouwen in de jaren ’90. Er is veel wantrouwen bij de samenleving jegens deze regering en de NDP. Dat is niet zomaar gekomen. Als dat wantrouwen er is en dat getuigt het bivakkeren van mensen bij NIS, dan heeft de regering 2 keuzes. Ten eerste kan de regering toch zorgen voor eerlijke verkiezingen door alle handelingen die argwaan zouden wekken, zoals het vervoeren van dozen en tassen en het open maken van daarvan, mede te delen aan het publiek. Dan is er geen ruis. Maar men zou ook kunnen kiezen, als men ziet dat men verliest, om de zaak verder op de spits te drijven en te laten escaleren en ruzie te zoeken. Men kan ook een battle op straat uitlokken door anti- en pro-regeringsprotesten met eventueel geweld tussen de twee groepen. En het lijkt alsof men bezig is deze laatste uit te lokken. Niet zomaar praten DNA-leden van de NDP over een strijd dat nog niet gestreden is. Men probeert militante krachten in de partij voor te bereiden op clashes. Dat zou een afgang zijn van de samenleving en de zoveelste zwarte bladzijde in de periode 2000-2010. Het is overigens zeer te betreuren dat er geruchten zijn dat de NDP heeft getracht om het gebouw van NIS in brand te steken.
