Het is nog altijd zo dat de professor die veel gestudeerd heeft samen met de groenteboer of met de kippenkweker meer weet. Twee weten samen immers meer dan de enkeling. En soms sta je er versteld van hoe treffend de leek zich over een of ander vraagstuk dat als probleem wordt ervaren, kan uitspreken. Gelukkige omstandigheid, is dat kennis dragen niet het alleenrecht is van een of ander individu. Want stel je maar eens voor dat de professor tevens partijleider met de groenteboer praat over de komende stembusgang in ons land Suriname. En stel je verder voor dat de leek de professor gaandeweg hun gesprek de vraag stelt of hij in zijn campagnevoering en in zijn voorgenomen beleid rekening ermee houdt dat ook in Suriname het proces van bewustwording zich verder ontwikkelt. Een proces dat inhoudt dat steeds meer burgers hun eigen weg willen uitstippelen in hun streven naar een goede toekomst, en dat als gevolg daarvan vooral jongere burgers nu bijzonder kritisch zullen wezen in hun partijkeuze. En dat deze personen zich niet meer spoorslags neerleggen bij wat een partijprominent te bieden heeft met betrekking tot voorgenomen beleidsontwikkeling en openbaar bestuur. De groenteler gaat verder. Want, zegt hij: professor, ook ik ben niet langer bereid mijn stem te geven aan wat mij komt aangewaaid. Ook nu weer, anno 2020, weet ik aan de vooravond van de verkiezingen nog steeds niet waar ik het rode poltlood moet neerzetten. Het ene regime verzamelt veel geld, maar doet vrijwel niets voor het welzijn van het volk. Weer een ander treedt aan en verarmt de gemeenschap. Teneinde raad zijn wij. U maakt zich weer klaar voor een volgende bewindsperiode. Welke zijn uw verwachtingen, professor? Ook tegen de achtergrond van uw eerder optreden als beleidspersoon? Wel, ik ben zeer positief gestemd met betrekking tot de verkiezingsuitslag. Ik geef leiding aan een ijzersterke partij die ook internationaal een kwalitatief sterke ondersteuning geniet. In verband met de aanstaande regeringswisseling heeft mijn partij, ondersteund door een indrukwekkend aantal experts van landelijke en internationale bekendheid, een herstelprogramma samengesteld dat ons land weer uit het dal zal tillen. Er bestaat geen twijfel over het bruikbaarheidsgehalte van ons document. Maar de boer laat het niet daarbij. Neen, hij komt met de vraag in hoeverre de belangrijke groepen in eigen land zijn betrokken bij een zwaarwichtig document dat de basis zal wezen voor de wederopbouw van het land. Immers, de groenteman draagt, zoals vele burgers, er ook kennis van dat hij te doen heeft met iemand die niet erg gesteld is op tegenspraak, die in zijn houding als belerend overkomt en altijd beter dan anderen weet hoe zaken moeten worden aangepakt. Die daarvoor ooit een veeg uit de pan kreeg in de grote vergaderzaal. Een persoon die ook autoritaire trekken vertoont. De groenteteler verder: met alle respect, professor, maar ik hecht weinig waarde aan uw sterk team of misschien uw dreamteam. Wat wij missen is de eerlijkheid van politici. En juist de oprechte burgers stellen zich niet meer beschikbaaar voor het politieke ambt. Dat is een hard gegeven. Voorts ben ik niet onder de indruk van uw langeretermijn plannen. Waarom niet, vraagt de professor tevens machtstrever verbaasd? Wel, is het antwoord van de zwoeger, omdat in de wereld van vandaag wat gisteren werd besloten, vandaag of morgen bijgesteld of doorgestreept moet worden. Nergens in de wereld kunnen plannenmakers en bestuurders nog staat maken op de voorheen zo voorspelbare toekomst. Onzekerheden zijn de zekerheden van vandaag geworden. Het begrip meerjaren ontwikkelingsplan wil de doorsnee burger in Suriname niet meer horen. Het groot probleem waarmee ons volk kampt, is het gegeven dat het vertrouwen in de politiek, dus ook in politieke partijen en in politici, reeds lang is verdampt. Burgers zijn niet langer vatbaar voor de lijvige documenten, zij willen uit de ellende geraken en wel in het hier en nu. Wat thans in het land aan de hand is, professor, doet denken aan ons kinderspel van weleer, stuivertje wisselen genaamd. Posities kwijtraken aan elkaar, daar ging het om. Een spel dat hier door volwassenen in de politiek is overgenomen. Het gaat er dan vooral om wie met meer gevatheid de draak kan steken met het falen van de ander. In de aanloop naar de stembusgang zijn regeerders opmerkelijk zorgzaam voor hun mensen. Zij hebben immers hun zegen nodig voor de stembusoverwinning. Dus, geachte professor, wat nu in ons land gebeurt, is kenmerkend voor de periodieke verkiezingsstrijd in ons land: landelijk zo ruimhartig mogelijk zijn met de aangename dingen voor de burgers. Delft de thans regerende partij of coalitie het onderspit, dan keert die over vijf jaar in vol ornaat terug. Het blijft toch maar stuivertje wisselen, zonder nieuw elan, zonder hoopbiedend perspectief. In onze Surinaamse politiek is de toekomst het verleden dat via de achterdeur weer naar binnen komt. Daar staan bij ons de periodieke verkiezingen garant voor. Tot slot nog deze opmerking, professor: wie met stemverheffing beweert en zweert dat samenwerking met de dominante partij van het moment volstrekt onmogelijk is, zij gewaarschuwd. Kijk maar wat nu in de staat Israël gaande is. Politiek die zo vaak stom is zet menigmaal recht wat krom is. Verbaasd over zoveel bagage bij de groenteman vertrekt de professor, evenzo de planter. Elk huns weegs, op weg naar de finale. Op weg naar het stemhokje.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
