De regering is nagenoeg in haar hele periode, gegijzeld geweest door enkele personen die ondernemers waren of snel ondernemers zijn geworden. Deze malafide ondernemers zijn gaan zitten op de schoot van de regering. Vervolgens zijn ze groot geworden en hebben ze de regering gegijzeld. De gevallen waar bepaalde ondernemers op onrechtmatige wijze zich met vergunningen, concessies, overdracht van staatsondernemingen en –eigendommen, goedkope valuta, vrijstellingen en ontheffingen hebben verrijkt, zijn bekend bij zowel de DNA-leden van de coalitie als van de oppositie. De namen worden door de oppositie niet genoemd, alle gevallen worden ook niet genoemd. Ook de oppositie houdt een deel van de gevallen geheim voor het volk. Dat is uit politiek strategische overwegingen. De enige die namen heeft genoemd van mensen en bij herhaling is het DNA-lid Rachid Doekhie. De oppositie heeft nagelaten om namen van de corrupte ondernemers te deponeren bij de pg. Er is welbeschouwd geen kritiek geweest van de oppositie tegen de ondernemers die zich onrechtmatig hebben verrijkt. Sommige ondernemers zijn op de schoot van de regering gaan zitten en enkele maanden voor de verkiezingen zijn ze eruit gesprongen en liggen weer op de loer. De vraag rijst waarom de oppositie degenen die misbruik maken van hun connecties onder de ondernemers, niet kwalijk neemt. Is het omdat men ervan uitgaat dat het normaal is voor ondernemers en de burgerij om naar gunsten van de regering te vragen? Is het omdat zij daarin niets kwaads zien? Gaat men ervan uit dat alleen de regering en de ministers verantwoordelijk zijn? In de anticorruptieverdragen van de OAS maar vooral de VN is duidelijk benadrukt dat ondernemers wel degelijk onderdeel zijn van het anticorruptiesysteem in de verschillende landen. In Suriname is het vooralsnog niet voorgekomen dat politici ondernemers hebben aangebracht bij de pg voor een strafrechtelijk onderzoek. Deze welwillende houding van de politici over de gehele breedte heeft zeer waarschijnlijk te maken met de sponsoring die politieke partijen verwachten van deze ondernemers. Overigens, deze informatie moet voor het normale publiek bekend zijn, de kiezers moeten weten wie welke partij financiert en hoeveel. De politieke partijen moeten volgens de wetgeving op politieke organisaties in de kranten van Suriname jaarlijks publiceren o.a. wat hun bronnen van inkomsten zijn. Geen enkele partij houdt zich aan deze wettelijke verplichting. Zo is in de media verschenen dat een partij 50 auto’s van een financier heeft ontvangen om campagne te voeren. Bij een prijs van USD 5.000 per auto zitten we dan al gauw op een bedrag van USD 250.000 en op basis van de CBvS-koers SRD 4 miljoen. Hoe gaat die partij deze ondernemers dit bedrag terugbetalen? We weten dat dit meestal gebeurt via gunningen, concessies etc. welke men op onrechtmatige wijze verkrijgt.
We hebben in het bovenstaande gedeelte het gehad over de oppositie om twee redenen. Ten eerste, coalities in Suriname hebben altijd een corruptiefaciliterend beleid bevorderd en het ook verdedigd met steeds 1 stelling: toen jullie aan de macht waren, hebben jullie het ook gedaan. Ten tweede: de coalitiefracties verdedigen over het algemeen de aanbestedingen, de concessies, de gunningen etc. van hun ministers en van hun regering. Tegengas wordt verwacht van de oppositie. Dit systeem is ongezond maar zo is het eenmaal.
Maar nu concreet, het DNA-lid Rachied Doekhie heeft ‘pir’borsu’ enkele namen en gevallen genoemd en deze ook herhaald. En dat willen we kort hier voor u wel samenvatten.
Voor bestrating van de Krappahoeklaan ( 4 km) en de Radjastanweg (0,7 km) in Nickerie is aan mensen die gelieerd zijn aan de Westland Sama Group van Johnny Mahespalsingh en diens handlanger ene Rinesh Mangaldeen. De overheid heeft in 2019 het bedrag van SRD 26.900.480 (bijna 27 miljoen SRD oftewel USD 3.3 miljoen huidige CBvS koers) onderhands gegund. In 2014 was het werk al gegund voor een bedrag van SRD 9.372.000 (USD 2.7 miljoen toenmalige koers) op te leveren in 120 werkbare dagen (6 maanden). Volgens Doekhie is flink met de middelen gesjoemeld. We zien dus in termen van USD een stijging van de kosten. De bestratingskosten zijn 5,7 miljoen SRD per kilometer oftewel SRD 5.7000 per meter wegstrekking. Aan de technici om te oordelen of het goed is.
Doekhie stelt dat Mahespalsingh en zijn handlanger ook voor het pompgemaal te Wageningen voor miljoenen hebben onderhouden, maar het hapert nog steeds
De Stichting Machinale Landbouw (SML) met al haar gronden en opstallen is ook op dubieuze manier afgestaan aan Westland Sama Group van Mahespalsingh en Mangaldeen. Het bedrijf wordt misbruikt om rijst van elders te verpakken.
Doekhie heeft laatst uit de doeken gedaan dat USD 5.8 miljoen uit de Petrocaribe deal verdeeld is onder 6 personen. Ten eerste zou USD 4 miljoen uit de verscheping van 20.000 ton rijst uit de Petrocaribe verdeeld onder vier personen: Soeresh Algoe (toen minister LVV) en Winston Lackin (inmiddels heengegaan en ex-minister Buza), een broertje van Lackin en rijstexporteur Bhagawatpersad Ramadhin. Deze extra ontvangsten waren bestemd voor ontwikkelingsprojecten en voor ondersteuning van de rijstsector. Uit de nieuwe deal van 30.000 ton is 9.000 ton al geëxporteerd, goed voor USD 1.8 miljoen. Doekhie zegt dat Ramon Abrahams en Johnny Mahespalsingh betrokken zijn in het verdelen van dit bedrag.
NDP-parlementariër Rachied Doekhie haalt ook aan de inschrijvingen voor infrastructurele werken, waaronder ook in het verkavelingsproject Bakpro. Om de Westland Sama Group te bevoordelen heeft minister Chotkan van OWT&C een her-inschrijving gehouden en komt
OWT&C plotseling met raming van SRD 80 miljoen lager. Hoe minder uitgeven hoe beter, maar het motief is hier bevoordeling van een aannemer die alle werken in Nickerie krijgt. Doekhie pleit hier voor 7 ontevreden aannemers die waarschijnlijk niet zouden klagen als zijzelf bevoordeeld zouden zijn.
