Loethera’s maar ook tjapraha’s

De toekomst van Suriname ziet er voor de komende periode er heel somber uit. Het staat buiten kijf, zelfs mensen vanuit binnen de partij die niet op de kandidatenlijsten staan, hebben aangegeven dat deze regering een financieel-economisch destructief beleid heeft gevoerd. Daarbij hebben de regering en de coalitiefractie in DNA een belangrijke rol gespeeld, zij zijn daarvoor verantwoordelijk. Maar onderschat u niet de onvoorwaardelijke en blindelingse ondersteuning vanuit de structuren van de NDP. Deze onvoorwaardelijke ondersteuning, ongeacht wat er mocht gebeuren, is er nog steeds en wordt nog steeds dagelijks benadrukt. Feit is wel dat het minder is geworden. Als de tekenen niet bedriegen zal de NDP gehavend uit de verkiezingen komen. De verwachting is niet dat de partij compleet wordt weggevaagd, maar de verwachting is wel dat er een behoorlijke zetelverlies zal plaatsvinden. De verwachting is er ook dat er voor het eerst op een iets hoger niveau en op een grotere schaal onregelmatigheden zullen plaatsvinden tijdens de verkiezingen. Politieke partijen kunnen overal, op alle stembureaus aanwezig zijn, maar zal men dat wel kunnen doen om de stemmingen te controleren en door te spelen aan een centraal punt dat alles bijhoudt? En indien men onregelmatigheden en fraude ontdekt en partijen komen daartegen in het geweer, maar het OKB en het betreffende CHS werken niet mee, zal het zoden aan de dijk leggen?

We hebben gesteld dat de toekomst voor de komende periode er somber uitziet. De NDP heeft gedurende 10 jaar getoond wat het kan: massa bewegen kunnen ze wel, maar regeren is een vaardigheid die ze niet beheersen. Het zit hun niet in de genen, ze maken er een rommeltje van. Onder de andere grote partijen zijn er enkele die in de periode 2010-20015 onderdeel waren van de NDP-regering, waaronder de PL en de Abop. Deze partijen hebben keihard meegewerkt aan het aanvallen van de rechterlijke macht in deze periode. Er zijn harde uitspraken gedaan over racisme op bijvoorbeeld het ministerie van Juspol. De Abop-minister van Juspol heeft in deze periode flink en bijna elke dag kritiek gehad op de NF-minister van Juspol. Alle wetsvoorstellen die door de regering zijn voorgehouden aan de DNA zijn ondersteund door deze partijen, zelfs de amnestiewet. Op de centrale bank vonden er al dubieuze zaken plaats en deze partijen hebben dat ondersteund. Daarmee hebben de PL en de Abop zich ongeloofwaardig gemaakt, ze hebben niet getoond te staan voor goed bestuur. Anders is het met DOE die wel consequenties heeft getrokken uit wanbestuur en op den duur zich heeft teruggetrokken uit de regering. Delen van de partij, de avonturiers als Dodson en directeur Abeleven zijn toch blijven plakken aan de regering. De Abop en de PL hebben in het verleden niet getoond dat ze vijanden van corruptie, regelarij en corruptie te zijn, kijkt u maar naar de periode 2000-2010.

De VHP heeft wel gewild in 2015 om met de NDP samen te werken, maar de achterban van de NDP kwam in protest. Chan zou lelijke dingen hebben geschreeuwd tegen Baas. Uiteindelijk ging de deal niet door. De VHP is de enige partij in deze verkiezingen met een verkiezingsprogramma. Het trackrecord van de VHP geeft niet de garantie dat er opgetreden zal worden tegen corruptie. Ondernemers zullen ook via deze kanalen hun slag willen slaan. Op de ministeries van OW en Biza waren er veel schandalen. Op Juspol werd er toch wel degelijk bestuur gevoerd met een heel hoge realisatie, maar dat kwam omdat de minister (Santokhi) toen geen politicus was en had gevraagd om geen politisering op het ministerie te willen. Dat was een deal met de president, kan niet anders. DNA-leden (twee) die nu opkomen tegen corruptie in de NDP, hebben zich flink misdragen toen het NF aan de macht was. Er zijn in deze periode enkele DNA-leden binnen de VHP die zich keurig hebben gedragen en geloofwaardig waren vanwege een schone lei en inhoud zoals Sharman en Nurmohamed. De partij heeft haar gezicht opgesmukt, met mensen zonder een track record van welke aard dan ook. In de kern is de VHP niet veranderd, getuige ook hoe kandidaten zijn aangewezen. Dus van daaruit is verandering niet te verwachten.

We schreven eerder dat de aanhoudende verandering van de financieel-economische (en niet de sociale) omstandigheden, toe te schrijven is aan een NPS-trio: Venetiaan-Telting-Hildenberg. Die degelijke generatie van stabiele christenen die het leven en hun levensdoel begrijpen, is niet aan het roer in de NPS. De huidige NPS-voorzitter heeft niet het track-record dat de vorige voorzitter van de NPS (Venetiaan) had en nog steeds heeft. Er zijn geruchten over bezittingen van deze NPS-voorzitter in het buitenland en in het land zelf. En een persoon die een partij voorzit die aan de bron stond van de verandering, had voor alle duidelijkheid transparantie moeten geven over zijn bezittingen en hoe hij ze heeft verworven. Vanuit de NPS zijn veel personen overgestoken om posities in te vullen in de NDP-regering. Met de huidige NPS-generatie is de garantie voor verandering er ook niet. Voor de BEP, voor het geval die als een grote partij kan worden, geldt ook wat hier beweerd is voor de Abop en de PL. En dan hebben wij de Palu, die veel theorieën schrijft, eerst het NDP-beleid te vuur en te zwaar heeft verdedigd en nu halfslachtig kritisch is. De Palu is door de menselijke bezetting een van de meest ongeloofwaardige partijen wanneer men het zou hebben over change. Op de staatsradio heeft een meneer eens in de live uitzending duidelijk aan de presentator gezegd dat een Palu-minister die de scepter zwaaide op NH, een bedrag van USD 3.000 had gevraagd aan een mevrouw die hem had benaderd om haar concessie te verlengen. De meneer zei in de uitzending om over een geluidsbandje te beschikken. Hij wilde het aanbieden aan de presentator, maar daarin was deze niet geïnteresseerd. De Palu heeft het beleid van de NDP-regering, grondig ondersteund en gemotiveerd, zelfs beter dan de NDP.

De vraag is dan nu op wie te stemmen op de verkiezingsdag over enkele dagen. De toekomst is somber, dat stellen wij. De grote partijen die de stemmen zullen vangen hebben aangetoond en/of hebben het integer kader niet meer om te herhalen wat men in 2000-2010 deed. Stemmen is een plicht, het moet de burger uit zijn huis bewegen, naar de straat, naar het stemhok. Dat is een burgerplicht die wij ondersteunen. Hoe te stemmen, dat is een individuele zaak. Onder de kiezers in de grote partijen zien we een overvloed van 2 categorieën. De eerste zijn de ‘loethera’s (om de Sarnami-term van Rachid Doekhie te gebruiken): de ordinaire rovers. Maar we zien ook de ‘tjapraha’s’: dat zijn de mensen met 4 krabita-handen of ‘-poten’. Bovendien: waarvoor kandidaten gaan telt niet: het is uiteindelijk de partij die bepaalt wat ze ondersteunen en verdedigen en wat niet. De trackrecords van personen tellen pas wanneer men als collectief hoopgevend is, het moet dus gaan om een gelijkgerichte generatie.

error: Kopiëren mag niet!