De media gunnen ons vaak een blik in landen waar de afschuwelijkste taferelen zich afspelen. Honger en geweld veroorzaakt door wanbeleid is dagelijkse kost geworden Niet alleen in Zuid-Amerikaanse landen maar ook in verschillende Europese landen zijn er wanhopige toestanden door wanbeleid ontketend. Een greep uit enkele voorbeelden laat zien hoe het volk in vele Afrikaanse landen gebukt gaat onder armoede ondanks de rijkdom aan bodemschatten. Er is zo weinig vooruitgang dat de bevolking voor een menswaardig bestaan zijn heil moet zoeken in andere landen. De leiders worden steeds rijker en de armen armer. In vele Zuid- Amerikaanse landen is er dictatuur en corruptie. Moeders zoeken wanhopig naar hun verdwenen echtgenoten en zonen die zijn opgepakt, gemarteld en vermoord door het gezag die juist bescherming aan het volk moet bieden. Het leefklimaat in Venezuela is dramatisch. Naast armoede en werkeloosheid werd ook de toegang tot geneesmiddelen problematisch omdat dictator Hugo Chavez de farmaceutische bedrijven nationaliseerde. Steeds meer Venezolanen ontvluchten hun land dat getroffen is door een diepe economische en politieke crisis. Ook Haïti kreeg zijn portie ellende door misdadige overheidsverspilling en diefstal van geld uit het Petrocaribefonds. Om de invloed van de VS te verzwakken, begunstigde voormalig Venezolaans president Hugo Chávez in 2008 landen in de regio met goedkope aardolie. De Haïtiaanse overheid, kocht olie tegen 60 procent van de reële prijs en verkocht die tegen normale tarieven door aan de bedrijven. De winst, bedoeld voor investeringen in economie en infrastructuur, werd echter gebruikt voor zelfverrijking. In 2018 was de vriendschap tussen de Venezolaanse en Haïtiaanse regering bekoeld en liep het olieakkoord af. Haïti moest zijn brandstof voortaan op de internationale markt aankopen. De staat zag zich daarom gedwongen de prijzen aan de pomp te verhogen. Dat zorgde voor een enorme toename van de transportkosten en de voedselprijzen. Massale volksprotesten maakten dat de maatregel werd ingetrokken. Maar omdat de schulden daardoor hoog opliepen, beperkte de regering de import van brandstof, met een enorm brandstoftekort tot gevolg, wat op zijn beurt de zwarte markt stimuleerde. De schaarse brandstof werd onbetaalbaar, transport en bevoorrading schandalig duur. De woede van het volk was niet langer te stuiten, met gevolg dat de lont in het kruitvat werd ontstoken. De bevolking wilde de chronische overheidscorruptie en de mensonterende armoede niet langer pikken. Zoals vele corrupte leiders doen, had ook hun corrupte leider aangepapt met een andere corrupte leider met alle nare gevolgen voor het volk. De lijst van landen die lijden onder wanbeleid is ellenlang. Wat het volk van deze landen met elkaar gemeen heeft, is dat ze door wanbeleid wordt gedwongen te leven in armoede, onzekerheid en onveiligheid. De media verhaalt regelmatig deze wantoestanden. Ik kijk regelmatig naar die beelden en vind het zielig, zucht berustend en ben dan dankbaar dat dit lot mij bespaard is gebleven.
Echter door de Coronacrisis ging ik er bewuster naar kijken. Ik zag dagelijks tijdens het journaal hoe vele landen met de crisis omgingen. Ik zag wat ze allemaal deden om deze crisis het hoofd te bieden en hun bevolking te beschermen. Ik besefte langzamerhand dat het verschrikkelijk belangrijk is om een reservepot achter de hand te hebben. Alle landen die door een crisis zijn getroffen, hebben geld nodig voor medische zorg, om bedrijven op te vangen, mensen van de eerste levensbehoeften te voorzien enz. Bij sommige landen was het huishoudboekje prima in orde dus konden ze de situatie opvangen. Echter enkele landen werden door de crisis verrast en daar hun begroting een warboel was en ze geen reservepot hadden, raakten ze in paniek. Daar werd de bevolking de dupe van. Ook zag ik op deze momenten van crisis hoe belangrijk daadkracht is. Er werden crisisplannen gemaakt en er werd snel en efficiënt gehandeld. Echter de reactie van de mensen op deze crisissituatie was pas de echte eyeopener.
In enkele landen voelden de mensen zich zeker en veilig. Ze vertrouwden er blindelings op dat hun regering er alles aan zou doen om ze te beschermen. Deze landen hebben jarenlang een integer, transparant en stabiel beleid gevoerd, de financiën waren op orde en er was een reservepot. Daar plukten ze nu de vruchten van. Er werd geld nog moeite gespaard om hulp te bieden. Ondanks ik niet ter plekke was en dus ook niet midden in de crisis zat, gaf alleen het kijken naar deze mensen, mij een prettig en veilig gevoel. Echter er waren ook landen waar de angst van de mensen af straalde. De mensen waren bang en onzeker en ze voelden zich niet beschermd. Omdat ze jarenlang hebben geleefd onder een corrupt beleid, wisten ze dat ze niet zouden worden geholpen of beschermd. Ze wisten dat er geen geld was voor fatsoenlijke, humanitaire hulp, kortom ze hadden geen vertrouwen in de leiding. De vraag is natuurlijk hoe komt het dat mensen zo verschillend reageren op een en dezelfde noodsituatie? Dat komt omdat de mensen hebben geleefd onder een verschillend beleid. Daar waar er een stabiel en integer beleid was gevoerd, was het volk rustig en vol vertrouwen en waar er jarenlang wanbeleid was gevoerd, was het volk bang en onzeker. Ik vergeleek de reactie van beide groepen en wist heel helder dat het vreselijk moet zijn om dag in dag uit te moeten leven in angst en onzekerheid.
Nederland heeft zijn porties op het gebied van crises gehad. Bijvoorbeeld de dijkdoorbraak, de economische crisis. De ervaring die ze hiermee hebben opgedaan, heeft ze geleerd om niet meer af te wachten maar voorbereid te zijn en ook dat ze altijd een reservepot achter de hand moeten hebben. Daardoor konden ze het volk tijdens de coronacrisis financieel en humanitair opvangen. Ze waren zelfs in staat om Curaçao financieel te helpen. Een schip werd klaargestoomd met hulpgoederen en noodbedden op weg naar de Antillen. De les die elk land hieruit moet leren is wees voorbereid om een crisis te kunnen opvangen. Niet alleen een regering maar ook elk bedrijf moet een reservepot achter de hand hebben om volk en personeel in crisis te kunnen opvangen. Een volk dat weet dat het op zijn regering kan rekenen, zal zich altijd veilig en beschermd voelen. Maar een volk dat moet zuchten onder corruptie en wanbeleid, raakt het vertrouwen in haar regering kwijt, zal zich angstig, onzeker en onbeschermd voelen. Met daadkrachtige, integere leiders aan het roer, kan elk land de koers aanhouden van veilig en zeker.
“Een ons integer beleid is veel meer waard dan een ton aan beloften.”
Josta Vaseur
