Hoefdraad niet hoofdschuldige van zijn falen

Het persistent falen van ministers, vooral wanneer honderden keren protest wordt aangetekend tegen zijn besluiten en zijn handelingen, staat niet op zich. Een minister wordt benoemd en ontslagen door de president. Een minister wordt minister en blijft minister bij gratie van de president. Zo staat het in de grondwet en zo is het ook in de praktijk in Suriname. Een minister is ook bij gratie van de partijvoorzitter die hem heeft voorgedragen. We hebben in Suriname meegemaakt dat er vanuit de coalitie flinke kritiek is uitgeoefend op ministers, dat is ook mogelijk. We voeren u terug naar de periode 2005-2010. Aan de PL was het beheer van het ministerie van ROGB opgedragen. Het ministerie is een afsplitsing geweest van NH om de vele participanten aan de NF-regeringen te accommoderen. Overigens is er nooit een centimeter aan beleid uitgevoerd op het gebied van ruimtelijke ordening. 99% van de Surinaamse bevolking gaat niet kunnen uitleggen wat die hele ruimtelijke ordening inhoudt. Ook van bosbeheer is niets terecht gekomen: Bosbeheer is eerder Bosverwaarlozing geweest al die tijd. Die minister van de PL kreeg veel kritiek omdat op zeer ordinaire wijze grond werd ingepikt, zelfs door allerlei stichtingen waarin de gelovige partijvoorzitter op allerlei manieren ook in betrokken was. Vanuit de coalitie en met name de NPS was er ook veel kritiek op het handelen van de minister uit de eigen regering. Deze kritiek was fel. De kritiek was uitsluitend via de NPS en wel vanuit de fractieleider Otmar Rodgers en partijgenoot Ruth Wijdenbosch, niet de eersten de besten. Ondanks de kritiek en het onderkennen door de president, NPS’er Ronald Venetiaan, kon hij de minister niet ontslaan. De VHP, DA’91, A-Combinatie (o.a. Abop en Bep) en de SPA namelijk hielden de kaken stijf over het wanbeheer op ROGB. De verwachting was dat wanneer de minister zou worden ontslagen, dat dit effect zou hebben op de faciliteiten die verleend werd aan de partijvoorzitter en anderen binnen en buiten de partij. Concreet gezegd: het ontslag van de minister zou betekenen dat het rommelen en frommelen met grond niet meer zou kunnen plaatsvinden. Deze partij zou zich dan uit de coalitie terugtrekken en dat zou betekenen een voortijdig vertrek van de NF-regering. Punt is wel dat er in deze periode wel DNA-leden waren, en niet de eerste de beste, die flinke kritiek hebben geuit op een minister die een scheve schaats reed. De VHP, een grote partij in de coalitie, hield haar mond en van DNA-leden uit deze partij werd beweerd dat ze hun enkele dagen in de werkweek doorbrachten bij grondzakenkantoren. De NPS-president had zijn ministers goed onder controle en ook zijn DNA-leden. Op deze ministeries ging het min of meer netjes aan toe. De stabiliteit die werd gerealiseerd in de periode 2000-2010 is ook overwegend toe te schrijven aan de NPS: het koppel Humphrey Hildenberg (minister Financiën) en Andre Telting (governor Centrale Bank) was verbonden aan de NPS. De president die dit koppel alle ruimte gaf om het werk correct te doen kwam ook uit de NPS. Dus eigenlijk was het niet een koppel maar een driehoek en wel een NPS-driehoek die aan de basis stond van de economische stabiliteit en prudent beleid van 2000-2010: Ronald Venetiaan – Andre Telting – Humphrey Hildenberg. De stabiliteit van 2000-2010 was hoofdzakelijk een NPS verworvenheid met zegen van een NPS-president. Dat is het geheim van het succes van deze periode. En we kansen zeer klein tot nihil dat deze degelijkheid en zelfregulering, het inbinden van jezelf, niets te maken heeft met de levensstijl en de geloofsovertuiging van betrokkenen. De NPS is te bescheiden geweest in 2010 en is het slachtoffer geworden van de corruptie die er wel was op de ministeries die onder beheer stonden van de andere partijen zoals op OW, Biza, LVV, TCT en RGB.

De crux van het verhaal is dat het in de Surinaamse parlementaire geschiedenis wel mogelijk is dat topparlementariërs uit de coalitie kritiek hebben op een eigen minister. Wanneer de balans wordt opgemaakt dan zijn er minder partijen waar je de beschuldigende vinger naar kan wijzen. Nu, in het geval van Gillmore Hoefdraad, is geen seconde kritiek geweest vanuit de coalitie in DNA, integendeel. En dat is het verschil tussen 2000-2010 en 2010-2020. We zien bij bepaalde partijen in de oppositie, die de sfeer niet willen verpesten om straks veilig coalities te kunnen vormen, dat men de schuld uitsluitend zet bij de minister. Daarbij houdt men de kiezer dan weer voor de gek. De kritiek binnen en buiten het parlement op Hoefdraad is geweest gedurende zijn hele periode. De president heeft niet ingegrepen, hem alle ruimte gegeven en daardoor zijn keuzes en zijn handelingen goedgekeurd. De politieke partij die 10 jaar heeft geregeerd, de NDP, en haar bestuur heeft de handelingen en de keuzes ook goedgekeurd, en dat is ook zo voor de DNA-leden van de NDP en de leiders in deze zoals Jenny Simons, Andre Misiekaba, Amzad Abdoel en Melvin Bouva. Men heeft de minister met hand en tand verdedigd, wetten zijn zelfs gewijzigd om de minister te verdedigen. Kritiek was er voor geen moment, het verdedigen van de minister was met verve en met vuur. Gillmore Hoefdraad is door de carte blanche die hij kreeg waarschijnlijk ‘guilty as charged’ maar de schuld kan onmogelijk nu alleen in zijn schoenen geschoven worden. Helaas moeten wij constateren dat een partij als de NPS onder Venetiaan (dus de combinatie van intellect en ethiek en een geweten met als basis de geloofsovertuiging) onder de grote partijen in de verste verte niet te bespeuren is. De staatsmannen Ronald Venetiaan, Andre Telting en Humphrey Hildenberg hebben een vacuüm achtergelaten dat te groot is gebleken om in één keer in te vullen. Op alle drie niveaus was de invulling niet alleen beneden het gemiddelde, maar zelfs een diepe onvoldoende. Helaas moeten wij constateren dat, gelet op het aanbod van politici en politieke partijen, het voor de komende periode er niet goed uitziet wat betreft Surinaamse regeringen. Het volk moet zich opmaken voor een verergering van de situatie na de verkiezingen in 2020. Een advies dat we alvast wensen te geven: begint u een paar bomen gemakkelijk groeiende tayerblad, spinazie, dagoeblad, klaroen, gomawiri, peper, boulanger en tomaten te planten en ook een paar kippen te kweken.                 

error: Kopiëren mag niet!