Mike Pompeo, minister van buitenlandse zaken van de Amerikaanse regering, heeft gisteren vreemd genoeg verwezen naar een VN-resolutie om de rechtmatigheid van het afvuren van een raket af te keuren. De USA onder de huidige president Trump heeft steeds de autoriteit van de VN ondermijnd en genegeerd. Trump en zijn handlanger Pompeo erkennen VN-resoluties en –verdragen niet. Om er nu mee op de proppen te komen is een onverwachte draai van 180 graden voor eventjes, om dan weer over te gaan tot de chaotische orde van de dag. Wat Trump betreft kan de VN worden afgeschaft. Er zijn geluiden dat Israël deze week begonnen is met een annexatie van delen van Palestina. De Amerikaanse regering ondersteunt deze annexatie (inlijving). De Amerikanen gaan dus door om hun eigen internationaal recht te scheppen, parallel aan het internationaal recht van de VN.
Wat opvallend is geweest ook gisteren is een poging door de pr van de regering om de first lady vrij te pleiten van de beschuldiging dat ze een zwarte diamant uit het land heeft gesmokkeld en het in Dubai heeft verkocht. De first lady zelf heeft de beschuldiging van Ma-Dini getypeerd als fake nieuws van een oppositiepartij. En op een partij die fake nieuws verspreid zou de kiezer niet moeten stemmen is de oproep van de first lady. Gisteren is door of namens de regering van Suriname, contact opgenomen met de bedrijfsleider van het diamantbedrijf in kwestie. Deze mevrouw heeft aangegeven dat ze een aangifte bij de politie en haar verklaringen aldaar, aan Ma-Dini heeft gegeven. Verder zou zij nog extra documenten en informatie hebben die niet door de bedrijfsleider aan haar is gegeven. De voormalige bedrijfsleider heeft de verklaring van Ma-Dini niet goedgekeurd noch verworpen en zich ook niet ervan gedistantieerd. Het komt dus hierop neer dat Ma-Dini informatie heeft van de voormalige bedrijfsleider en nog meer informatie van andere partijen in deze zaak betrokken. Zij heeft ook aangegeven dat een zekere meneer Naarendorp in de media bezig is geweest om zaken te verdraaien en leugens over het diamantbedrijf te verspreiden.
Of Ma-Dini aangezet is door een politieke partij interesseert ons niet, haar motieven interesseert ons ook niet. Wat ons interesseert is of hetgeen naar voren is gebracht gebaseerd is op leugens of niet. En waarom heeft men niet ervoor gekozen om een goed en duurzaam parastataal of overheidsdiamantbedrijf op te richten, waarbij belangrijk is niet het belang van enkele individuen en hun kinderen, maar het belang van de eigenaren van de diamanten namelijk het volk?
Wat ook onze aandacht heeft is de zaak van de militair of voormalige militair Cairo, die nu bezig is met de politie (in de partij Strei!) en in wiens woning door Surinamers of buitenlanders namens of met toestemming van het Directoraat Nationale Veiligheid (DNV) een inval zou zijn gepleegd. De politie werd gealarmeerd kennelijk omdat buren vreesden voor het leven van de buurman. De politieambtenaren arriveerden en trokken zich op gegeven moment terug, toen ze van betrouwbare bronnen en hun meerdere die bevoegd is om hun instructies te geven, vernamen dat het ging om een operatie van of toegestaan door DNV. De politiebaas gevraagd omtrent haar handelen, heeft bevestigd dat naar zijn informatie het ging om een DNV-operatie. In zijn ogen was het terugtrekken van de politie terecht. De DNV-directeur heeft een operatie van of met toestemming van de DNV niet ontkend en aangegeven dat ze geen informatie met de samenleving kan delen. Op de radio heeft een persoon dicht bij de regering wel aangegeven dat de inval van DNV terecht was. Alhoewel de DNV-directeur aangaf dat het om classified informatie gaat met een hoog staatsveiligheidskarakter, blijkt dat subalterne personen dichtbij de regering wel in details op de hoogte zijn van de zaak en deze details ook nog vrijgeven en de inval goedpraten. In de media is door deze persoon gesproken over ‘intel’, kennelijk een verwijzing naar ‘intelligence (information’, dus informatie die verzameld en verkregen wordt via spionage of via geheime agenten). Inmiddels zou de pg van Suriname hebben laten blijken dat de inval door of met toestemming van DNV een onrechtmatige actie was. Kennelijk had afstemming met de pg moeten worden gepleegd. Het leek dus meer op een inval zoals het vaker pleegde te gebeuren in de dagen van het militaire regime. En niet altijd kwam men dan heelhuids of zonder kleerscheuren uit de ‘ordeal’. Menigeen uit eigen kringen en daarbuiten heeft het niet kunnen navertellen. En frappant, ook nu wordt in een niet-anoniem stuk “Van boobytrap naar honeytrap van Daniëlle Veira” in de media van 21 april, beweerd hoe buitenlandse vrouwen zijn ingezet om Cairo te drogeren. Het plan zou zijn uitgelekt waardoor mogelijk de uitkomst van de inval niet is geweest wat het had moeten zijn. Het is zeer gevaarlijk als het mogelijk is dat burgers zulke invallen moeten meemaken en de samenleving er niet over valt en er niet bij stilstaat. Gaat het hier om het intimideren van een politieke opponent? Gaat het hier om politiek geweld (vlak voor de verkiezingen) dat in deze eeuw in Suriname niet meer is voorgekomen?
