RAFFAELLO SANZIO DA URBINO, BEKEND ALS RAFAËL, DE GERENOMMEERDE ITALIAANSE KUNSTENAAR EN ARCHITECT UIT DE HOOGRENAISSANCE, STIERF OP 6 APRIL 1520, SLECHTS 37 JAAR OUD.
Het werk van Rafaël wordt bewonderd om zijn heldere vorm en het gemak van de compositie, en samen met Michelangelo Buonarroti en Leonardo da Vinci maakt hij de beroemdste drie-eenheid van grote meesters uit die periode compleet.
Gezien zijn korte levensduur was Rafaël enorm productief. Hij beheerde een ongewoon grote werkplaats en creëerde een enorm oeuvre, waarvan een groot deel in het Vaticaan te vinden is.
Hij is het meest bekend om “De School van Athene”, een groot fresco dat de Filosofie voorstelt en dat een muur in de Stanze di Raffaello (Rafaël Zalen), in het Apostolisch Paleis van het Vaticaan, siert. Het wordt beschouwd als zijn meesterwerk, dat de klassieke geest van de Renaissance belichaamt en bekend staat om zijn nauwkeurige perspectiefprojectie.
Ongewoon voor een schilder van een dergelijke bekendheid was Rafaël voorstander van de drukpers en is hij een commercieel partnerschap aangegaan met de graveur Marcantonio Raimondi. Samen creëerden zij ongeveer 50 ontwerpen die de beroemdste Italiaanse prenten van de eeuw werden.
Op 31-jarige leeftijd werd Rafaël benoemd tot architect van de nieuwe Sint Pieter en was korte tijd de belangrijkste architect in Rome. Na zijn vroegtijdige dood door koorts werd het grootste deel van zijn werk in de Sint-Pieterskerk gewijzigd of afgebroken om plaats te maken voor de ontwerpen van zijn grote rivaal Michelangelo.
De invloed van Michelangelo na de Renaissance bleef bestaan tot de 18e en 19e eeuw, toen de meer serene en harmonieuze kwaliteiten van Rafaël weer in de mode raakten.
