Op social media is de mind set van de kiezer duidelijk te merken. Het zware mismanagement van het land en het opzettelijke wanbestuur hebben de verborgen talenten van de Surinamer naar buiten gebracht. De uitdrukkingen, odo’s, portretten, gedichten, liedjes en sketches zijn niet van de lucht. Een ding is uit alles wel duidelijk, alle vlaggen en het paars kleuren van hele straten en weilanden ten spijt: de bevolking is moegeslagen van de vele schandalen en als gevolg de ontwaarding van de lonen. Basisgoederen zijn duurder geworden, burgers zijn al enkele jaren bezig te overleven, sparen is er niet meer bij. De koers is op hol geslagen en economen beweren dat er weer geen monetaire reserve over is in de staatskas. Dat betekent dat de waarde van de Surinaamse dollar niet meer gedekt is. Dat betekent dat de Surinaamse dollar in een vrije val kan terecht komen. De NDP wil de vrije val van de dollar aanpakken met een initiatiefwet, dus een wet die niet voorbereid is na consultaties en met medewerking van de deskundigen van de Centrale Bank en de financiële wereld. Die wet zal erop neerkomen dat de US dollar niet meer mag dienen als een commodity. Degenen die dollars hebben zal het verboden worden om de prijs daarvan te bepalen op basis van vraag en aanbod. De overheid (CBvS) zal als prijszetter van de dollar worden aangewezen in deze wet. Dus de prijs van de dollar en de euro zal worden bepaald met een winstmarge en zullen worden bepaald een aankoopkoers en de verkoopkoers. De dollar komt dan in het rijtje van goederen als rijst en brood die basisgoederen zijn. Het gevolg zal zijn dat personen die de dollars bezitten deze gaan vasthouden en daarmee niet gaan speculeren op de arbeidsmarkt. De kick van de macht om te gaan over het lot van Suriname zal dan voorbij zijn, ten minste als de overtreders worden beboet of de gevangenis in worden gegooid: zowel de aanbieders als de kopers van de dollars buiten de aankoop- en verkoopminimum en –maximum. De overheid zal dan een bandbreedte bepalen voor zowel de aankoop als de verkoop. Bezitters van de dollars zullen de boetes en de hechtenis willen ontwijken, ook de burgerij die dollars en euro’s tegen hoge koersen wil verkopen en deze ondanks een hoge koers willen kopen. Dit laatste doen de ondernemers al die overal de hele dag dollars aan het zoeken en bedelen zijn om hun importen te kunnen doen en leveranciers te kunnen bepalen. Indien de wet werkt en de overtreders worden beboet en bestraft, is de kans klein dat degenen die de dollars hebben zich zullen houden aan de koersbandbreedte, welke door de overheid worden gesteld. Het gevolg zal zijn dat er een schaarste optreedt aan dollars op de valutamarkt. Er zullen dollars bij de burgers aanwezig zijn, maar die zal men niet op de valutamarkt gooien. Deze bedelaarsregering heeft nooit genoeg dollars gehad, dus zal men de ondernemers en de burgers die dollars willen, niet meer kunnen voorzien van de dollars. Het gevolg zal zijn dat bedrijven zullen dreigen te sluiten en dat de productie in bedrijven die afhankelijk zijn van buitenlandse input, stil zullen komen te liggen. En er zullen schaarstes ontstaan in de winkels omdat er geen voldoende dollars zullen zijn voor importen (aangezien de regering de dollars niet zal hebben). Het gevolg zal zijn een dreiging van ontslagen, inkrimpingen en sluiting van bedrijven. Dat betekent dat de onrust bij de bevolking zal toenemen, het zal omslaan in een boosheid. Schaarsten zullen leiden tot rijen en beschuldigingen van hamsteren. Er zal een zwarte markt ontstaan van basisgoederen die handelaren tegen hoge prijzen alleen aan de burgerij zal willen verkopen.
Wanneer echter het de regering niet lukt om goed toezicht uit te oefenen op de handhaving en het toezicht van de wet, dus overtreders niet kunnen worden gestraft (omdat het apparaat handen en voeten tekort komt of hogerhand ingrijpt en bepaalde cambio-houders beschermt) zal weer de zwarte markt op de valutamarkt ontstaan, zoals het eens is gebeurd onder Venetiaan 1 en Bosje (eerste paarse regering en ook nu al het geval is). Op de zwarte markt zullen de huidige cambio’s en anderen hun dollars tegen steeds stijgende koersen verkopen aan onder andere de ondernemers. Deze zullen de prijzen van hun goederen en diensten steeds aanpassen en de dure valuta afwentelen op de consument/burger. De malafide ondernemer, die niet echt afhankelijk is van de buitenlandse import, die zal misbruik maken van de situatie en ook de prijzen opschroeven. Dat maakt dat de consument en met name de loontrekker steeds verder zal, want in de volksmond genoemd wordt ‘schijten’. Bovendien zullen ondernemers terecht en onterecht beschuldigd worden dat ze een hogere koers in hun prijzen doorberekenen, dan waarvoor ze die hebben gekocht. Wanneer de koers steeds stijgt, dan zullen ondernemers, onterecht, hun prijzen aanpassen om weer nieuwe duurdere dollars te kopen. De consument wordt weer hier de dupe. De onrust neemt in de samenleving alleen maar toe onder dit scenario. En dan zullen de schandalen weer naar boven komen: het zal blijken dat de regering via d CBvS bepaalde ondernemers die op de schoot van de regering zitten, voortrekt en hen wel goedkope dollars zal aanbieden. De klacht wordt dubbel als deze ondernemers de goedkope dollars niet (geheel) gebruiken om importen te bekostigen, maar het oppotten of wanneer ze doen alsof ze geen goedkope dollars hebben gehad en hun prijzen aanpassen en woekerwinsten maken. De regering zal dus genoodzaakt zijn om crisismaatregelen te treffen en de weinige dollars beschikbaar te stellen aan importeurs van medicijnen en basisgoederen. Rantsoenen en voedselbonnen zullen het gevolg zijn voor alle of bepaalde gezinnen. En ook hier zal de regelarij optreden, ook degene die niet hulpbehoevend zijn zullen in aanmerking komen voor bonnen. Abani’s brengen een deel van de goederen op de informele markt. Gesjoemel met de goedkope ‘aardappelen en uien’ komt om de hoek kijken, zelfs smokkel. Voor degenen die genoeg oud zijn, die zien een film voor zich draaien die ze al eerder hebben gezien. De namen Bosje, Pretaap en Goedschalk doemen dan op. Inmiddels is een vicieuze cirkel dan weer rond, nu frappant zo daags voor de verkiezingen. De loontrekkers zijn moe, de ondernemers zijn moe, de moeders, de ouderen en de zieken zijn moe, maar ook de NDP is moe. Na wanbestuur op wanbestuur, is de regering DDB2 vastgelopen. De NDP solliciteert duidelijk naar een aardverschuivende nederlaag, waarvan men het zaad uitbundig met eigen handen heeft gezaaid.
