De huidige regering onder de regeringspartij de NDP heeft het nu te bont gemaakt. Wat er nu gaande is, is een onderdrukking van het kleine Surinaamse volk dat door haar kleinschaligheid, het vermogen niet heeft om heel Paramaribo zwart te kleuren van een protesterende menigte. De militairen hebben in de periode 1980-1987 het volk onderdrukt met wapens waarmee de oorlog in klassieke zin wordt uitgevoerd. Tientallen burgers en militairen die de dictatuur en de onderdrukking van enkelen niet accepteerden (30-40 personen) werden geliquideerd. De lijst is lang, we neigen om maar te blijven bij de 15 Decembermoorden. Maar de Decembermoorden vormen het gezicht van de onderdrukking en de moorden die in deze periode zijn gepleegd. Deze moorden worden gerechtvaardigd door de militairen en hun vrienden die ons willen doen denken dat ze het land een gunst hebben bewezen. Maar ze hebben ons in geen enkel opzicht een gunst bewezen. Ze hebben ons onderdrukt en zichzelf en hun vrienden verrijkt. Nog steeds gebruikt men het terreur van de wapens, alleen gaat het nu om niet-klassieke wapens. Iedereen die het oneens is met deze regering, is bang voor represailles. De rechterlijke macht, inclusief het openbaar ministerie is maar bij vlagen heel sterk. Vooral het openbaar ministerie is lijdelijk en een zwakke schakel van de rechtsstaat. Het openbaar ministerie levert geen bijdrage aan het onderdrukken van de corruptie en het leegroven van de staatskas. Deze zwakte en lamlendigheid worden misbruikt door de huidige regeerders, die altijd op gespannen voet hebben geleefd met het systeem: met de politie, het leger, de wetten van het land, het openbaar ministerie, intellectuelen, de pg en de rechters. Dat was het geval in 1980-1987, dat was het geval tijdens Bosje (1996-2000) en dat is ook nu het geval. Het volk van Suriname is en blijft klein door een lagere geboortecijfer, dreigende vergrijzing en migratie naar voornamelijk Nederland en België. Het volk is bang risico’s te nemen en dagenlang te protesteren. In het heetst van het moment, vindt het volk de politie in doodsmaskers op zijn weg. Het openbaar ministerie en de pg, verzaken hun plicht als constitutionele autoriteiten en laten het volk in de steek. De kleine man neemt geen risico, omdat er geen vertrouwen is in de politie, het OM en de pg. Deze lamlendigheid van de rechterlijke en politionele autoriteiten heeft gemaakt dat de corruptie in Suriname is ontaard en verworden is tot een dictatuur, onderdrukking en terreur. Er zijn geen gewapende en agressieve clashes in Suriname, daarom worden er alleen neutrale berichten over de corruptie geschreven in de internationale bladen. We halen het wereldnieuws niet omdat Paramaribo niet zwart kan kleuren. Halverwege deze regering heeft het moedige deel van het volk wel een heel goede en gewaagde poging ondernomen om Paramaribo zwart te kleuren. Toen werden doodsmaskers ingezet. Stakingsleiders, die nooit een strafbaar feit hebben begaan, zijn aan hun nek gegrepen en in de bak van de politie-pick-up gegooid. Ze zijn naar de politiepost gebracht en dus zijn ze geïntimideerd. Als ze per ongeluk met hun hoofd aan de harde rand van een tafel waren aangekomen en nu dood waren, dan zou deze regering ook manieren vinden om de straffeloosheid voort te zetten. De huidige regeerders, dat zijn de militairen uit de jaren ’80 die hun militaire jas hebben verruild met een democratische jas, hebben een verleden van liquideren, branden en intimideren.
De huidige regering heeft een rechtlijnige manier van redeneren. Vp Adhin, Misiekaba en Abdoel verwoorden dat steeds heel helder: de coalitie heeft 26 zetels en daarmee kunnen we alles doen: het is nu onze beurt. Ze kunnen alles doordrukken en ze hoeven geen uitleg aan niemand te geven. De straffeloosheid heeft nu een punt bereikt: men is gekomen aan de spaargelden en de pensioenen van het volk. De regering van Suriname en de politici van de NDP, denken dat ze alles in Suriname kunnen. Men denkt dat men straffeloos alles kan doen. Men denkt dat het Surinaamse volk alleen is en dat niemand zal opkomen in het belang van het Surinaamse volk…totdat het volk zelf voor zijn belang opkomt. Er worden leningen gesloten en die miljoenen dollars worden verdeeld door de militairen en hun vrienden. Een aantal handelaren, maakt grof misbruik van de straffeloosheid in Suriname en voldoet dus aan het predicaat malafide. Men graait van het arme volk. De namen van Abrahams, Chotelal, Kirpalani, Sardjoe, Mahespalsing en Poenai zijn steeds meer opgedoken de laatste tijd. Een aantal Chinezen uit binnen, maar vooral het buitenland, waaronder Nederland, doet grif mee aan het leegzuigen van Suriname. De ondernemers zijn soms in een dubbele functie: militair en/of politicus en ondernemer. Deze mannen zuigen samen met de vp Adhin en een aantal ministers en ex-ministers alle middelen van Suriname leeg. Wij zitten hier met een mond vol tanden te kijken hoe minder dan een tiende procent van de bevolking ons en de komende generaties opzadelt met leningen en deze in hun zak stopt. De roep om ook minister Hoefdraad te arresteren, nadat hij in staat van beschuldigingstelling is gebracht, is luid. De pg moet ook de hierbovengenoemde ondernemers gaan onderzoeken en hun ook laten arresteren. Het geld van het volk, vermoedelijk miljarden US dollars, zit bij een handjevol leden van de regering en ex-ministers, ‘grote honden’ van de regeringspartij en bij een aantal ondernemers. Allemaal moeten ze door de pg worden onderzocht. Liefde voor Suriname is er niet bij deze mensen, respect voor het volk (waarop men neerkijkt) is helemaal niet aan de orde. De vp schaamt zich zo niet om een zware NDP-vlag te gaan timmeren op een krot dat bijna zal omvallen door het gewicht van de vlaggenmast en de vlag. De meest bouwvallige huizen en krotten worden belast met de zwaarste vlaggen van de NDP. Maar het is ook de waarheid, het geeft aan wat deze regering in de afgelopen 10 jaar heeft gedaan. Goede huizen heeft men net termieten uitgehold. De Staat Suriname heeft men politiek, economisch en sociaal gemold. We zijn nu een junkie-staat met de status CCC. De vraag rijst nu of deze regeerders anders kunnen: het antwoord is ‘neen’. In het Sranantongo is er de uitdrukking ‘krabita anu’, in het Sarnami ‘tjapraha’. Onze huidige regeerders zijn belast met een kunu waarvoor het er geen genezing is: alles wat ze aanraken raakt besmet en verschrompelt. Dat is ook met ons mooi Suriname gebeurd. Het is nu aan het volk om daarover te beslissen….
