Het hoeft geen verder betoog dat deze gedachten, c.q. leuzen geen enkele grond en betekenis hebben in onze multiculturele samenleving.
Wij hebben als rechtgeaarde Surinamers altijd in harmonie en in vrede met elkaar geleefd. Ook de acculturatie is goed op gang gekomen, alsook de gemengde huwelijken. Als men praat over een eventuele eenheid onder bepaalde groepen, dan heeft het geen toegevoegde waarde, dat men anno 2019 wederom bezig is met de zogenaamde hokjespolitiek. Paul Somohardjo had ook gepoogd om een Jawablok te vormen, hetgeen een fiasco is geworden.
De spanning in de politiek kan vaak heel hoog oplopen maar onze politici dienen als voorbeeldfiguren het juiste voorbeeld te geven. Al heeft men verschillende petten op, toch dient men zich te gedragen conform de normen en waarden.
Als Ronny Brunswijk stelt, dat de President een leugenaar is, dan wordt hij eraan herinnerd, dat mede door zijn ondersteuning de regering Bouterse 1 tot stand kwam en hij het Front verraadde. Vele partijen voelen nu de nattigheid van dit handelen.
Er zijn weinig politieke partijen, die betrouwbaar zijn of zijn geweest. Vele partijen voelen nu de nattigheid, dat ze zonder in combinatie-verband de verkiezingen in te gaan heel zwak staan; aangezien zij nooit een zetel waard zijn.
Indien er wordt gesteld, dat de ” Mapane Eenheidsbeweging “ de grootste politieke stroming zal zijn en dat zij in landsbelang gaan werken om ontwikkeling te brengen en niet om het belang van de blakamans, dan rijzen er zeer zeker retorische vragen ! Allemaal mooie woorden en podiumtaal, maar time will tell, wat de realiteit zal zijn. Zowel Somohardjo, als Brunswijk hebben tijdens hun coalitieperiode slechts personen benoemd, die op hun lijken. Is er dan sprake van enige nationale gedachten ? Deze trend was ook tijdens de NPS regering op te merken, er werden geen andere bevolkingsgroepen benoemd als minister. Integendeel benoemde de VHP wel niet- hindostanen op top functies. Zie het voorbeeld van de Onderminister van LVV, Waldie Esajas. Een schoonvoorbeeld is het opofferen van zijn eigen VHP Statenlid, R. Missier in Saramacca, waarbij Johan Adolf Pengel van de NPS werd aangesteld als Statenlid ( Parlementariër). De tijd is al voorbij waar partijen, vooral de VHP veel heeft ingeleverd. In Front-verband werden partijtjes gekozen, die over het paard werden getild en niet eens een halve zetel waard waren ! In V- 7 verband konden zij niet eens met voorkeursstemmen binnen gehaald worden.
Of de z.g. Mapane Eenheidsbeweging een vuist kan vormen samen met een verzwakte NPS, moet nog bewezen worden.
Aangenomen mag worden, dat enkele partijen inderdaad zullen groeien; aangezien de huidige regering veel steken heeft laten vallen en vooral de corruptie, fraude en malversaties niet heeft aangepakt; die vieren thans hoogtij !
Ik ontkom echter niet aan de indruk, dat de wanhoop in ons geliefd Suriname nog lang niet voorbij is; wij hebben zeer zeker in deze fase waarin het land verkeert, onbaatzuchtige leiders nodig die liefde hebben voor land en volk en niet in de eerste plaats gaan voor eigen gewin.
Wij hebben geen boodschap aan enig gebluf en eenheidsgedachte van welke politieke beweging dan ook. Zonder goede en eerlijke leiders zullen wij en onze kinderen geen goede toekomst beleven !
Roy Harpal
