Zorgen over menselijke consumptie van microplastics

2Zorgen over menselijke consumptie van microplastics 1In de afgelopen decennia hebben mensen kunststoffen/plastic in alle uithoeken van de wereld geplaatst. Nu ontdekken onderzoekers het in de laatste plaats waarvan je zou denken dat ze er zijn: in onszelf. De eerste moderne kunststoffen werden geproduceerd direct na de Eerste Wereldoorlog. Sindsdien heeft de wereld maar liefst 8,3 miljard metrische tonnen geproduceerd met vandaag geen tekenen van vertraging. De wereld kan niet genoeg hebben van plastic, en we zijn ook niet erg goed in het recyclen. Een studie wees uit dat slechts 9% van al het plastic dat we produceren gerecycleerd is (bron: National Geographic Society).
De zegen en de vloek van plastic is dat het duurzaam is. Dat is wat het zo gewenst maakte voor de verpakking, en dat maakt het zo’n gevaarlijk afvalproduct. Plastic valt niet meteen uiteen. Het doet dat wel, maar het duurt eeuwen of millennia voordat het gebeurt. In plaats daarvan breekt het af in kleinere en kleinere stukken. De kleinste dergelijke kunststoffen worden microplastics genoemd.
Microplastics zijn geen specifiek soort kunststof, maar eerder elk type plastic fragment dat minder dan 5 millimeter lang is. Wetenschappers hebben microplastics gevonden in de oceanen en zelfs in poolijs. Recentelijk hebben studies ook kunststoffen gevonden in menselijke uitwerpselen, wat zorgen over onze consumptie van microplastics doet rijzen. Nu heeft een nieuw onderzoek geanalyseerd hoeveel plastic Amerikanen bijvoorbeeld binnenkrijgen, en het gaat inderdaad om: tussen 74.000 tot 121.000 deeltjes per jaar, afhankelijk van locatie, leeftijd en geslacht.
Mensen kunnen op verschillende manieren plastic innemen – van het voedsel dat we eten, het water dat we drinken, zelfs de lucht die we inademen. Mensen die bijvoorbeeld water uit flessen (botteled water) drinken, consumeren jaarlijks 90.000 extra microplastics in vergelijking met mensen die alleen leidingwater drinken. Het eten van vis (of andere dieren die ook plastic hebben geconsumeerd) verhoogt dit aantal verder.
Er zijn studies uitgevoerd op de hoeveelheden microplastic deeltjes in vissen, schaaldieren, toegevoegde suikers, zouten, alcohol, kraan- of flessenwater en lucht. De geanalyseerde stoffen maakten slechts 15% uit van de totale calorie-inname, wat betekent dat deze waarschijnlijk conservatief zijn en we waarschijnlijk nog meer microplastics inslikken.
Het is niet duidelijk welke impact dit allemaal heeft op de menselijke gezondheid. We weten dat het de dieren in de zee beïnvloedt die het in zich opnemen (hoewel het bewijs in dat verband ook beperkt is), maar omdat je mensen niet echt kunt vragen om plastic te eten en te zien wat er gebeurt, is ons begrip van de effecten op de lange termijn beperkt. De resultaten zijn gepubliceerd door de American Chemical Society.
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!