Boldewijn: ‘Er is helemaal geen scheiding der machten’

2Boldewijn Er is helemaal geen scheiding der machten1“De trias politica van de Franse filosoof en politiek theoreticus Charles Montesquieu, die stelt dat er een scheiding der machten is, is niet waar (in Suriname).” Dit stelt bestuurskundige August Boldewijn tegenover Dagblad Suriname, als hij kijkt naar de huidige status van de drie machten in Suriname, met name de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht.
“Montesquieu heeft gekeken naar de Grieken in het jaar 4000 voor Christus. Hij heeft gezien dat al de drie zogenaamde machten (want het zijn staatsfuncties) in één waren. Hij heeft de dingen gescheiden”, vertelt Boldewijn. Wat hij echter ziet aankomen in Suriname is dat zo meteen de rechterlijke macht wordt samengesmeed met de wetgevende en de uitvoerende macht.
“Dat ga je krijgen wanneer één partij continu de leiding heeft over dit land. Dan ga je geen enkele scheiding meer krijgen. Er is nu al geen scheiding tussen de wetgevende en de uitvoerende macht. Die werken samen om wetten tot stand te brengen. Hier moet het parlement samen werken met de regering. De rechter echter moet ook uitvoeren wat het politiek bestuur zegt. Zij maken zelf geen wetten. Zij voeren de wetten uit die door de wetgeving en de uitvoering zijn gemaakt. Wij moeten voorzichtig zijn in de toekomst, zodat de rechtelijke macht niet wordt meegezogen in die twee andere machten, waardoor wij in feite een complete dictatuur krijgen”, stelt Boldewijn.
Vaak wordt gesteld dat de politieke macht in handen van het volk is. Echter blijkt in de praktijk dat zodra de verkiezingen voorbij zijn, de macht in handen blijft van de drie voornoemde machten. “Zodra de mensen gekozen hebben, hebben deze drie machten het voor het zeggen”, aldus Boldewijn. “Montesquieu wil dat de burgers vrij zijn. Daarom moet een staatsmacht regels stellen (wetgevende), een andere ze uitvoeren en handhaven (uitvoerende) en nog een andere ze toepassen (rechterlijke). Die drie staatsmachten houden elkaar in evenwicht en beletten machtsmisbruik. Vermengt men deze staatsmachten, dan is er geen vrijheid volgens Montesquieu.”
“Hoewel we nog steeds de mond vol hebben van de scheiding der machten, beantwoordt ons politiek systeem helemaal niet meer aan die logica. Het parlement controleert de regering niet meer. De breuklijn tussen regering en parlement is vervangen door de breuklijn tussen meerderheid en oppositie. De meerderheid treedt op als deel van de regering en het parlement, de oppositie alleen in het parlement.”
“Politiek is niet langer een monopolie van de uitvoerende en de wetgevende macht. Ook rechters doen uitspraken die politieke keuzes impliceren en ze stellen regels. Montesquieu doorzag ook dit gevaar. Net om te beletten dat rechters normstellers worden, pleit hij voor juryrechtspraak en is hij tegen permanente rechtbanken.”
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!