Een nieuwe trend in Suriname: “overlopen ”

Het is alom bekend dat men in de politiek ervan bewust moet zijn dat ethiek en vooral moraal hoog in het vaandel gehouden dienen te worden. Elke burger heeft in een democratisch land het volste recht om naar eigen inzichten te gaan naar welke organisatie en/of politieke partij men dan ook wil. Het is trouwens een goed recht, maar het advies dezerzijds is ook wel: maak een goede- en vooral ook de juiste keuze. In andere landen is dit geval / fenomeen niet zo bekend, maar het komt wel voor. Zie recent nog het voorbeeld in Guyana.
Men verlaat zijn/ haar partij wel vrijwillig. En, wat de drijfveer ook mag zijn, het zal op dat moment veelal gaan om ideologische principes en redenen.
Het overlopen gebeurt overal in de wereld en het zal blijven gebeuren. De eerste vraag die naar voren treedt is of er bij een overstap naar een andere partij sowieso sprake is van verraad? Het is wel te begrijpen dat er legio redenen zullen / kunnen zijn; bijv. het niet eens zijn met de te volgen koers, geen erkenning. Maar anderzijds kan het ook zijn, dat men normaal niet kan bereiken wat men wilt. Vaak spelen heden ten dage eigen- en familiebelangen een belangrijke rol en het staat vaak ook nog op de eerste plaats!
Het is wel frappant, dat leden van de regerende partrijen de oversteek doen naar de oppositionele partijen. In Suriname is het alom bekend, dat men eerder overstapt naar de regerende partijen. De laatste ontwikkelingen wat het overstappen betreft , spreken wel boekdelen. Uit ervaring is mij gebleken, dat overgelopen politici als voornaamste redenen opgeven dat corruptie zijdens de regering niet toelaatbaar is en dat de leiding van het land de burgers en het gehele land in armoede dompelt. Voorts, de huidige sociaaleconomische situatie en geen boodschap hebben aan partijgekonkel.
Deze en andere argumenten zijn wel te betwijfelen; aangezien men eerder aan eigen belang denkt en dat men niet gaat voor het nationale- en ’s landsbelang.
Wij, als oprechte Surinamers moeten waakzaam zijn voor de z.g. “valse profeten”. Het zij gesteld, dat een overloper nooit in vertrouwen wordt genomen. De historie in acht nemend, zijn er legio voorbeelden, zoals: tijdens de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 en tijdens de coup van Surinder Rambocus in maart 1982 . De meeste politieke partijen zijn trouwens slachtoffers geworden van dit euvel.
Ik wil tenslotte aan de z.g. gelukszoekers en/ of de overlopers meegeven, dat men zijn / haar partij vaarwel kan zeggen, maar wees objectief , eerlijk en vooral oprecht en hang dan geen vuile was naar buiten. De retorische vraag, die wordt gesteld, is n.l. : hoe betrouwbaar is een overloper?
Men moet weliswaar niet vergeten, dat verraad en overlopen sinds het bestaan van de mensheid een feit is. Judas verraadde Jezus en denk aan onze politici en de historie. Julius Caesar deed de volgende uitspraak tegen Marcus Brutus, voordat hij stierf: “ook gij mijn zoon?”
Met grote nadruk kan worden gesteld, dat iedereen medeverantwoordelijk is voor het wel en wee van ons geliefd land.
Roy Harpal

error: Kopiëren mag niet!