De Conservation International (CI) hield donderdag een presentatie over ‘green-grey’ infrastructuur. Emily Corwin uit Californië ging speciaal voor deze gelegenheid in op de voordelen van deze methode, die vooral in het belang is van het behoud van de natuurlijke zeewering, zoals de mangroves. Het doel is om ook inzicht te helpen geven in de constructie van complexe (dijk) ontwerpen. In de afgelopen jaren is de kwetsbaarheid voor klimaatverandering steeds groter geworden. Ook in Suriname heeft de stijging van 10-15 cm van de zeespiegel voor veel overstromingen gezorgd. De mensen van Weg naar Zee kunnen zich dat nog maar al te goed herinneren.
Els van Lavieren, programme manager en technical manager van het marine and wildlife programma bij CI, zegt dat green-grey een infrastructuurtechniek is, waarbij de natuur (green) en de conventionele grijze techniek (grey) gecombineerd worden. Bij ‘green’ kan gedacht worden aan de inzet van graslanden en mangroves.
Te Weg naar Zee is aangekondigd dat een dijk gebouwd zal worden. “Professor Naipal is in het gebied bezig om met behulp van mangroven kusterosie tegen te gaan. Als je alleen een dijk bouwt, verlies je de connectie tussen het achterland, waar zoetwater komt, en de zee”, legt Van Lavieren uit. “Mangroven hebben ook dat zoetwater nodig.” Door de inzet van de green-grey techniek wordt er rekening gehouden met het herstel van de mangroven. “Als een dijk zonder de mangroven wordt gebouwd, heb je de directe impact van de golven op de dijk en heb je veel hogere onderhoudskosten”, zegt de technical manager. Mangroves zijn daarnaast ook belangrijk voor de visserij, landbouw en bijenteelt. “Deze combinatie voor de constructie is duurzamer en goedkoper. De gemeenschap te Weg naar Zee wil bescherming en door deze combinatie heeft het op lange termijn voordelen voor iedereen”, aldus Van Lavieren.
RB
