Gespleten Chinese gemeenschap

In Latijns Amerika en het Caribisch gebied is Suriname het enige land waar Chinees Nieuwjaar een nationale vrije dag is. De positie van de Chinezen in Suriname is gedurende deze regering er sterker op geworden. De Chinese immigratie van de nieuwe Chinezen is nog gaande. Ons land kent de immigratie van enkele bevolkingsgroepen, maar geen enkele groep heeft nationaal, terwijl die immigratie gaande is, zoveel erkenning gehad als de Chinezen. We hebben het al enkele keren neergepend en zullen het blijven herhalen zodat een volledig en onvervormd beeld van de situatie blijft bestaan. De immigratie van de nieuwe Chinezen is bedacht en in uitvoering gebracht door president Ronald Venetiaan van de NPS, tijdens de regeerperiode 2005-2010. De influx van de Chinese immigranten was bedoeld om de economische macht van de VHP basis te breken. Dat ontging bijvoorbeeld de Amerikaanse ambassadrice hier te lande niet, en zij zond een bericht hierover naar het thuisfront. Dat was een van de ‘cables’ die vrijkwam in verband met Wikileaks. En inderdaad had president Venetiaan in zijn officiële redes het vaak over balans en evenwicht in de Surinaamse samenleving. Niet het stimuleren van een groep die economisch niet genoeg stappen had gezet, maar het afremmen van een groep die steeds grotere stappen zette, was de werkwijze van Venetiaan om evenwicht te brengen. Achteraf hebben Surinaamse professoren beaamd hetgeen door de Amerikaanse diplomaat naar haar thuisfront was gestuurd. De import van de Chinese kleinhandelaar was dus te vergelijken met de import van natuurlijke vijanden om bepaalde species hun groei te beperken. De NPS en de VHP liggen dus aan de basis van de influx van de nieuwe Chinese groep in Suriname. De cijfers moeten nog vrijgegeven worden na intensieve studies, maar er wordt vaker gezegd dat de nieuwe Chinese immigranten niet integreren in de Surinaamse samenleving en die intentie ook niet hebben. Dat integendeel tot de eerste generaties Chinezen, de oude Chinezen, die via onderwijs, de uitoefening van vrije beroepen, restaurants, ondernemers en de kleinhandel onlosmakelijk onderdeel werden van de Surinaamse samenleving. Een deel van de Chinese immigranten koos zelfs, door gebrek aan Chinese vrouwen, voor lokale zwarte vrouwen als echtgenote. En zo ontstond de zogenaamde groen zwarte Chinezen (blaka snesi). De afstammelingen van deze groep zijn een subgroep binnen de Creoolse bevolkingsgroep. De immigratie van de nieuwe Chinezen vindt onder heel andere omstandigheden plaats dan die van de eerste Chinezen. Dat heeft te maken met de positie en de aspiraties van China in de gemeenschap van naties toen en nu. China wordt nu vaker aangeduid als een imperialistisch land, weliswaar heeft de Chinese kolonisatie een ander gezicht.
Online informele gegevens wijzen niet uit dat Suriname de grootste groep Chinezen herbergt in de Caribbean. Jamaica (75.000; 2,7%), Dominicaans Republiek (50.000; 0,5%), Cuba (41.000; 0,3 %) en Trinidad and Tobago (21.000) hebben meer Chinezen, Suriname is met 15.700 Chinezen op de vijfde plaats. Dat is 2,8% van de bevolking. Er wordt gezegd dat de nieuwe Chinezen Suriname als springplank gebruiken naar bijvoorbeeld de USA direct of via Caribische eilanden die dichter bij de USA liggen. Er zijn door instituten van de VN vaker metingen gedaan over de investeringen van China in de regio. Door de val van de prijs van olie en andere grondstoffen zijn Caribische regeringen in problemen gekomen. Zelfs Barbados die op alle lijsten goed scoort, heeft een wisseling van de wacht moeten ervaren door een crisis die ook daar heeft plaatsgevonden. In de Caribbean wordt er behoorlijke geïnvesteerd door de Chinese regering. De Amerikanen stellen zich anders op tegenover de Caribbean nu, maar geheel achteloos zijn ze ook niet. Een voorbeeld is de aankondiging van de Amerikaanse president Trump dat hij mogelijk militair zal ingrijpen in Venezuela. De vraag is wat de investeringen precies betekenen in de verschillende kleine Caribische landen. Hier en daar zijn er blijvende resultaten van de ‘samenwerking’ met China, maar soms vergeten we dat zaken door de Chinese regering aan ons zijn geschonken. Een voorbeeld is het Anthony Nesty Nationaal Indoor Stadion. Nu lijkt het erop dat India het nieuwe Surinamestadion (Kamperveenstadion) zal financieren voor Suriname. We zullen dan in deze zelfde stadions zitten en racistische opmerkingen maken naar de bevolkingsgroepen die een link hebben met de financiers (de afkomstlanden). Een belangrijke vraag is hoeveel werkgelegenheid er voor de lokale bevolking komt als gevolg van de Chinese bestedingen in het land. En als er werk wordt aangeboden, wat is de kwaliteit van dat werk in termen van voorzieningen? En wat blijft dus hier hangen en wat gaat terug naar het thuisland? Zijn de Chinese ondernemers hier bereid om zich neer te leggen bij de regels die gelden in Suriname? Of is men zogenaamd onschuldig omdat men niets begrijpt? Morgen wordt dus Chinees Nieuwjaar in Suriname herdacht. Dan begint het jaar van het varken. In elk geval zijn er opvattingen in Suriname dat als men een politicus is, men zich niet als een varken moet gedragen. Het varken is volgens de Chinese astrologie tolerant en begrijpend, sensueel, geestdriftig, aardig, sympathiek en waarheidsgetrouw, gesteld op gezelligheid en lekker eten, goedgelovig en naïef. We wensen aan alle Surinamers een bezinningsvolle dag toe.

error: Kopiëren mag niet!