Interne bespreking
Er werd dus geen inleiding gehouden. De leden werden bewogen om het onderwerp onder elkaar te bespreken en te discussiëren. Vragen te stellen waarop een ieder kon ingaan. Het bestuurslid Pierre van Zichem was discussieleider. Voorzitter Padarath trad op als regisseur. Gewezen vicepresident Robert Ameerali zat aan de bestuurstafel en leverde een coördinerende bijdrage aan de beraadslaging. Hoewel het om een interne bespreking ging, werd de aanwezigheid van de pers, vanwege het algemeen belang van het onderwerp, getolereerd.
Het idee van Ameerali
Er mocht wel niet gefotografeerd en gefilmd worden. De vraag waarom, werd aan meerdere personen gesteld. Enkele van de antwoorden luidden: ‘Het is in feite een interne aangelegenheid. Niet iedereen houdt ervan om in de krant of op televisie te verschijnen. De mensen klappen dicht als er gefotografeerd wordt. Velen willen niet op de voorgrond treden, want er kan rigoureus tegen hen opgetreden worden. Het is publiek geheim dat onze ondernemers hun plannen en belangen niet aan de grote klok hangen. Het zijn individualisten en nogal gesloten. Het gras zou ze voor de voeten weggemaaid kunnen worden. Tegenwerking, uit welke hoek of om welke reden dan ook, is niet denkbeeldig. Achterdocht en wantrouwen komen vanouds voor’. Oud KKF-voorzitter Ameerali kwam gaandeweg de discussie met het idee dat leden, die niet in het openbaar wilden spreken, hun belangen, vragen, ideeën en voorstellen op schrift konden voorleggen aan het bestuur en dat die ook verwerkt zullen worden in het schrijven aan de regering, waarin de standpunten van de vergadering vervat zullen worden.
Drogreden
Ondernemers uit verschillende bedrijfstakken namen deel aan de discussie. Het is bekend dat de ontmanteling van het Suralco emplacement is gegund aan een Nederlandse onderneming. Tijdens de discussieavond werd naar voren gebracht dat Surinaamse bedrijven het werk niet aankunnen. Suriname heeft geen mensen en bedrijven die met het opruimen van gevaarlijke stoffen kunnen omgaan. In de wandelgangen van het KKF werd gehoord: ‘Dat is een drogreden. Er hebben Surinaamse bedrijven in partnerschap met internationaal bekende ondernemingen, die over de nodige kennis en ervaring beschikken om gevaarlijke stoffen op te ruimen en te verwerken, meegedaan aan de inschrijving. Dat de opdracht is gegund aan een Nederlandse onderneming wordt gevoeld als een klap in het gezicht. De contractors en dienstverleners, die jarenlang naar volle tevredenheid werken hebben uitgevoerd voor de Suralco en door de sluiting van het bedrijf zwaar zijn getroffen, worden nu weer tekort gedaan, overgeslagen en aan de kant gezet. Het zou niet verkeerd zijn geweest als aan buitenlandse deelnemers de voorwaarde was gesteld dat zij in partnerschap met een Surinaams bedrijf moesten meedingen om in aanmerking voor gunning van het werk te komen.’
HD
