De begrotingsbehandeling is gisteren voortgezet. De afwezigheid van de president en van de vicepresident werd gehekeld door enkele DNA-leden. Er werd aangehaald een domeingrond-kwestie, waarbij stukken zijn kwijtgeraakt en waarbij gesjoemeld zou zijn op Domeinkantoor. Het betrof een geval van een persoon die de grond rechtmatig zou hebben aangevraagd. In de afhandeling zou zijn beslist dat de grond geen domeingrond, maar een eigendomsperceel zou zijn. De zaak van corruptie bij de afhandeling van grondaanvragen is al ettelijke decennia op de agenda in DNA, maar het wordt niet opgelost. Het wordt voor de jongeren van Suriname moeilijk gemaakt om een bestaan op te bouwen in Suriname. Door de corruptie worden de jongeren het land uitgejaagd. De regering komt de jongeren niet tegemoet, het wordt moeilijk voor ze gemaakt, waardoor er veel frustratie onder de jongeren ontstaat. De regering heeft geen beleid om de jongeren die studeren, ondernemen of arbeiden, te helpen in Suriname. Er moet een beleid gemaakt worden waarbij aan alle jongeren een stuk grond wordt toegewezen, in elk geval als ze een academische studie, een hbo-studie of een mbo-studie hebben afgerond. Deze grond moet worden toegewezen het moment men de 20-jarige leeftijd heeft overgeschreden. De domeingrond moet massaal worden voorbereid en klaargemaakt als bouwkavel. Het moet genoeg zijn om een huis te kunnen bouwen en een klein moestuintje te kunnen aanleggen. De grond moet voorwaardelijk worden toegewezen, de grond wordt ingetrokken als het wordt verkocht of voor speculatieve doeleinden wordt ingezet. De jongeren moeten in aanmerking komen voor een stuk bouwgrond als ze al niet in aanmerking zijn gekomen of niet reeds een stuk grond tot hun beschikking hebben. De grond moet worden ingeleverd als men voorgoed het land verlaat en emigreert naar een ander land. Voor jonge ambtenaren die behoren tot het midden en hoger kader moeten ook voorzieningen worden getroffen zodat ze een lening kunnen krijgen om te bouwen. Het salaris bij deze groep is behoorlijk laag, zelfs interieurverzorgsters verdienen soms in sommige bedrijven meer. Deze zachte lening kan dienen als een compensatie van het lage salaris. In ruil moeten deze jonge ambtenaren wel een aantal jaren voor de regering werken. Deze voorziening voor de jongeren zou een maatregel kunnen zijn om de jongeren in het land te houden. Het Decreet Beginselen Grondbeleid, waarmee men in de jaren ’80 getracht heeft om de ideologie van het grondbeleid en de grondpolitiek vast te leggen, heeft duidelijk aan dat elke burger het recht heeft om in aanmerking te komen voor domeingrond. Men heeft geen uitvoering gegeven aan deze ideologie. In de militaire periode heeft men getracht om met enkele verkavelingsprojecten (waaronder het Revoproject) uitvoering te geven aan de nieuwe ideologie van de grondpolitiek. Grond werd in de militaire periode inderdaad verdeeld voor de jonge burgers en jonge gezinnen. Er ontstonden nieuwe woonprojecten, de grond werd voor een groot deel toegewezen aan burgers die geen grond hadden en behoefte hadden voor een stuk grond voor bebouwing en voor een moestuintje. Maar ook hier speelde corruptie een grote rol, mensen met invloed pikten de beste gronden in, sommigen kregen meerdere stukken grond en anderen geen. Op gegeven moment werd hier en daar het verdelen van de grond overgelaten aan rechtspersonen zoals coöperatieve verenigingen. Deze verenigingen maakten flink misbruik van de documenten die ze onder hun beheer kregen en hun macht om namens de minister grond te verdelen c.q. toe te wijzen. Besturen van de verenigingen pleegden corruptie en verkochten de grond in plaats van het te verdelen. De verantwoording aan de regering raakte zoek, de besturen kregen vrij spel. Tekenend voor de corruptie en de willekeur was de uitbarsting waarbij een benadeelde een coöperatievoorzitter doodkapte met een houwer. De grond was tegelijk aan twee personen verkocht en klagen hielp niet terwijl men betalingen had verricht. In elk geval is het tijd dat de regering met de grond die in ruime mate aanwezig is, de ideologie die nog steeds geldig en belangrijk is, uitvoering te geven. Het gaat niet om veel jongeren die geholpen moeten worden. In DNA is terecht aandacht gevraagd voor de kwestie van de domeingronden, maar het valt op dat de DNA-leden geen oplossingen aandragen wat er precies moet gebeuren. Er wordt veel heibel gemaakt, maar de oplossingen blijven uit. In DNA is aangehaald dat twee ministeries al maandenlang zonder een minister zitten. De vraag rijst of het mogelijk is dat een ministerie van Justitie en Politie dat bijvoorbeeld voor de veiligheid moet zorgen, maandenlang zonder een minister kan zitten. Al maandenlang zit ook Onderwijs zonder een minister, terwijl het drop-outprobleem het grootste probleem is voor de ontwikkeling en de toekomst van Suriname.
