Nurmohamed: ‘Suriname moest inmiddels al 450% schoner zijn van kwik’

Tijdens de openbare vergadering op 13 februari 2018 over het Minamata Verdrag heeft het DNA-lid Riad Nurmohamed aangegeven dat de regering Bouterse-Adhin maar blijft falen met het kwikbeleid in Suriname. Kwik is een krachtige gifstof, die de werking van het zenuwstelsel beïnvloedt. Kwik wordt al langer dan 15 jaren gebruikt in de kleinschalige goudwinning in Suriname. Tientallen bewoners in het binnenland van Suriname, waaronder kinderen, zijn ziek geworden. Hun leven en toekomst zijn vernietigd. “De regering Bouterse-Adhin zwijgt in alle talen. In plaats van aanpakken, deelt men nu pakketten uit en zelfs een vliegtuig om de mensen te misleiden in de dorpen”, meent Nurmohamed.
In de Jaarrede 2018 heeft de president van de Republiek Suriname aangegeven dat “het beleid nog steeds erop gericht zal blijven het gebruik van kwik bij de goudwinning volledig uit te bannen door voort te gaan met de introductie en het gebruik van milieuvriendelijke apparatuur en winningsmethoden”. In de ontwerpbegroting 2018 staat het volgende vermeld: “Daarnaast zal het beleid er ook op gericht zijn om het gebruik van kwik bij de goudwinning volledig uit te bannen door de voortgaande introductie van milieuvriendelijke apparatuur en winning methoden.” In de begroting van bijvoorbeeld 2015 stond het volgende vermeldt. “Daarnaast zal het beleid erop gericht zijn om het gebruik van kwik bij de goudwinning volledig uit te bannen door de voortgaande introductie van milieuvriendelijke apparatuur en winning methoden”. ‘Deze zin is 7 jaren lang steeds gekopieerd en geplakt in alle begrotingen en fysiek is er niets mee gedaan.’
Nurmohamed vindt dit het belachelijkste dat er bestaat van een regering. Dit geeft duidelijk aan dat de regering Bouterse-Adhin geen kennis, kunde en inzicht heeft. “Dit is het harde bewijs hoe de regeringen Bouterse I en II het parlement en de samenleving voor de gek hebben gehouden met betrekking tot het kwikbeleid”, stelt hij. Wat ook opvalt, is dat in de begrotingen van 2012, 2015, 2016, 2017, 2018 bij verwacht beleidsresultaat steeds staat: “Het gebruik van kwik en chemicaliën bij de goudwinning is voor 75% teruggedrongen”. Dit, terwijl de regering bij monde van minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) zelf heeft beaamd dat de situatie rond kwikgebruik en voorkomen in Suriname voor de regering in ieder geval nog moet worden vastgesteld. “Omdat milieu voor ons belangrijk is, willen wij kwik en milieu als een aparte monitoringsparagraaf hebben. Twee vragen die wij als ministerie dus moeten stellen, zijn: ‘wat is de omvang van de kwikvervuiling en wat is de omvang van het kwikgebruik?”, zei Dodson eerder aan Dagblad Suriname over de scalians die op het stuwmeer actief zijn.
Daar hadden de scalians volgens de bewindsman hun hulp voor geboden. Hij meent scalianhouders te hebben gevraagd te helpen bij dit onderzoek. Het blijkt maar telkens dat hetgeen zwart op wit staat, niet in de praktijk wordt gebracht. De bewindsman bevestigde ook dat de scalians, indien die goud tegenkwamen, dat ook meenamen. “Ik heb ze gevraagd. Ze helpen mee. Wat vinden zij daar? Daarachter vinden zij misschien 50 gram (goud) per dag. Dat is misschien om hun brandstof te betalen”, zei de bewindsman. Critici stellen dat de focus nog steeds is op de economische voordelen in plaats van gezondheid van de Surinamers voorop te stellen.
Vanaf de begroting in 2012 staat het getal (75%) en de activiteit opgenomen. Dus vanaf 2012 tot heden moest heel Suriname al 6 x 75% = 450% schoner zijn geworden. Dat is nooit gebeurd. “Nogmaals het bewijs hoe de regeringen Bouterse I en II het parlement en de samenleving voor de gek hebben gehouden met betrekking tot het kwikbeleid”, stelt de volksvertegenwoordiger.
Het DNA-lid vroeg de regering als dit het milieubeleid is wat zei steeds predikt op diverse podia. Dit is duidelijk misleiding met en van de begroting, misleiding van het milieubeleid en heldere misleiding van het volk.
Hoewel kleinschalige goudwinning grotendeels in de informele sfeer plaatsvindt, levert het een substantiële bijdrage aan de nationale economie, onder andere door het bieden van werkgelegenheid aan marginale groepen uit de samenleving en via de ontvangst van royalty bij de verkoop aan legale dealers. In het binnenland kan de goudwinning met recht de motor achter de lokale economie genoemd worden. Behalve de duizenden binnenlandbewoners die hun gezinnen onderhouden door werk in de goudvelden of gerelateerde dienstensector, zijn ook andere lokale ondernemers (bootsmannen, winkeliers) grotendeels afhankelijk van inkomsten uit de goudsector. Deze economische voordelen worden echter volgens een rapport deels teniet gedaan door de negatieve bijeffecten van de informele goudsector: een toename aan criminaliteit, smokkel en geweld, de verspreiding van malaria en seksueel overdraagbare ziektes (onder meer door de sekswerkindustrie), watervervuiling, kwikvergiftiging en de degradatie van het bosecosysteem.
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!