Er is een heel opmerkelijk bericht waarbij gemeld wordt dat de regering rancuneuze maatregelen heeft getroffen tegen de Abop-leider Ronny Brunswijk. Vergunningen om economische activiteiten zijn nagenoeg altijd een gunst van de overheid aan burgers, menigeen heeft zijn ziel moeten verkopen om ervoor in aanmerking te komen. Vele burgers zijn gewend dat te doen.Er is een DNA-lid (voormalig Juspol-minister) vanuit Abop dat via zijn programma, dat een bepaalde kijkdichtheid heeft, hevige kritiek uit op de regering van Suriname. Hij doet dat op een wijze (in straattaal) die een deel van de bevolking aanspreekt. Nu schijnt de coalitiepartij te menen dat zij de enige partij is die de monopolie heeft over het bezigen van de straattaal in de politiek, er is nu dus hevige concurrentie. De scholing in Suriname is laag, ingewikkelde verhalen of moeilijk Nederlands brengen politici niet altijd even ver. Het is niet uitgesloten dat de economische sancties die door de regering zijn getroffen richting de Abop-leider, te maken hebben met de scherpe kritiek van zijn partijgenoot. De Abop-leider is zelf vrij gematigd, pacificerend en mild in zijn politieke benadering de laatste tijd. In een interview afgelegd door de minister van NH heeft hij niet kunnen ontzenuwen dat de acties tegen de politicus, politiek gemotiveerd zijn. Wel is het opvallend dat de minister opmerkingen maakte die de luisteraar graag wil horen en als spannend ervaart. Zo zei de minister dat hij van oordeel is dat Brunswijk teveel concessies in zijn bezit heeft. Ook heeft de minister openlijk kritiek geuit op voorgaande ministers op het departement. Nu is het wel zo dat deze minister niet over de track record beschikt om daarmee andere ministers te bekritiseren. Opmerkelijk is dat er sprake is in dit geval van kleinschalige mijnbouw op een concessie van Grassalco. Zo zou alleen Brunswijk zijn aangezegd om van deze concessies weg te trekken en de andere personen niet. Opvallend is dat Brunswijk duidelijk op de staatsradio heeft herhaald dat het de regering niet zal lukken om hem alleen van deze concessie weg te halen en anderen te laten. De regering moet behoedzaam met deze situatie omgaan. In de eerste plaats zijn er geen normen die aangeven hoe concessies voor de mijnbouw en de houtkap moeten worden uitgegeven in termen van de spreiding. Zonder deze normen is het willekeurig om dan te stellen dat een persoon teveel concessies in zijn bezit heeft. Opvallend is ook dat de minister bereid is geweest om Brunswijk gisteren al na officiële kantoortijd op zijn kantoor te ontvangen. Deze soort ontmoetingen zijn altijd dubieus, zeker als het gepaard gaat met een zekere mate van bereidwilligheid. Een kwestie die vraagtekens opwerpt is de tijd die de minister neemt om een besluit te nemen op de verlenging van een aangevraagde concessie. Het getuigt niet van goed bestuur als een minister misbruik maakt van zijn bevoegdheid om een besluit te nemen en burgers maanden laat wachten, alvorens hij een besluit neemt. Deze praktijken werken corruptie in de hand. Door de politicus en ondernemer is ook geklaagd dat juist in de meer kwalitatieve gebieden waar goud voorkomt, de concessies niet is verlengd. Door de minister is daarop simplistische gereageerd door te stellen dat de ondernemer dan de andere concessies moet indienen. In deze hele zaak blijkt weer dat het ondernemen in Suriname moeilijk wordt gemaakt voor personen die niet meer aan de regering zijn gelieerd. Ook is duidelijk gebleken dat personen die gelieerd zijn aan de regering, gemakkelijk aan meerdere concessies tegelijk kunnen komen. Het is in zijn geheel een corrupt systeem waar naar verluidt veel onder de tafel wordt betaald om aan vergunningen te komen. In het corrupt systeem is er veel ruimte voor willekeur en namens and faces. Dat geldt voor alle lucratieve vergunningen om zaken te doen. In Suriname is er noch formeel noch informeel een waakhond die het misbruiken van vergunningen monitort. Het gerucht in de samenleving is wel hardnekkig dat er bedragen moeten worden neergeteld voor concessies en verlengingen. Op de staatsradio heeft een meneer eens bedragen en de naam van een minister genoemd. Die meneer beweerde een audio-band te hebben waarop het bewijs voor de gevraagde tyuku is vastgelegd. De programmamaker en nu staatspersman had geen interesse in deze gegevens en sloot de bekende opbeller resoluut af. Terwijl het land nog steeds moeite heeft om uit het dal te kruipen, stapelen de gevallen van corruptie en wanbestuur zich op. Inmiddels is het bekend dat in het huidig systeem, de coalitie en de oppositie zich gemakkelijk kunnen vinden. De spanningen verdwijnen dan in de doofpot. De kijkers en luisteraars hebben geen volledig beeld over de verhoudingen die er zijn tussen de oppositie-DNA-leden en –politici en de regering. De malaise in Suriname is het gevolg van een klassenstrijd. De elite die heerst over het volk, werpt de schijn op dat ze vijanden van elkaar zijn en verdeeld door het leven gaan. Maar steeds blijkt dat het gaat om een complot om te roven wat collectief bezit is. We zijn benieuwd hoe deze zaak wordt afgehandeld.
