De ex-Jungle Commando leider Ronnie Brunswijk was op heel jonge leeftijd in een binnenlandse strijd die hem ongetwijfeld moet hebben veranderd. De leider van Abop heeft gisteren gesproken over het verleden, iets dat hij naar het schijnt niet graag doet, omdat het pijnlijke herinneringen van vernietiging en overleving met zich meebrengt. Er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd tijdens de Binnenlandse Oorlog in Suriname. Het is voor buitenlanders altijd gemakkelijk en spannend om vanuit een ander land verzet en vuur aan te stichten in een land dat door zwakke structuren zich daarvoor kan lenen. Buitenlanders stichten nu nog vuur, om te vluchten naar Nederland wanneer de bodem hen te heet onder de voeten wordt. Er is ettelijke keren door ons en door anderen gesteld dat de pogingen van een bekende broer van een 8 decemberslachtoffer en het comité waar hij onderdeel van is, vanuit een goed uitgekiemd plan bezig zijn om verwarring te zaaien in Suriname. Een deel van de Surinaamse bevolking, de jongeren, weten niet wat de binnenlandse oorlog was, nog minder hoe het aanvoelde om in de jaren ‘80te leven. Daarbovenop wordt er heel weinig geschreven over hetgeen in Suriname is gebeurd in de recente periode. Ouders praten niet met hun kinderen over de pijnlijke zaken in de geschiedenis. En omdat een deel van het volk de geschiedenis niet weet en de namen niet kent, kunnen de comités zoals hierboven genoemd, verwarring zaaien en accenten verleggen. Door de Abop-leider is heel helder uitgelegd de relaas rond de persoon Barabas (Lino Olijfveld). Naar hem is door het comité een zogenaamde verzoeningsconferentie genoemd. Barabas zou volgens de mensen van het comite een persoon zijn die vocht voor de vrede in Suriname. De voormalige Jungle Commando-leider vindt dat dit een verdraaiing is van de feiten en terecht. Ten eerste zegt hij dat het niet correct en zelfs een leugen is om te stellen dat het binnenland verzoening wil, kennelijk met de regering. Hij geeft aan dat de verzoening allang is gerealiseerd en wel in 1992 toen het Vredesakkoord werd getekend. Dus het binnenland wil geen verzoening, dat is er al. Wat het binnenland volgens de politicus wil, is gehaald worden en geraken uit het isolement. Ze willen toegang tot gezonde water en elektriciteit. Het comité is dus bezig iets te bewerkstelligen voor het binnenland dat er al 25 jaar lang bestaat. Brunswijk heeft dat op de radio op heel gepaste en heldere wijze uiteengezet. Tijdens de vredesonderhandelingen zijn twee bodyguards van Brunswijk in een gebouw waar de regering de controle over had, doodgeschoten. Dat zijn volgens Brunswijk mensen die voor vrede het leven hebben gelaten. Brunswijk is niet uitgenodigd op de naar Barabas vernoemde conferentie en zegt dat hij indien uitgenodigd, ook niet aanwezig zou zijn. De vraag rijst waarom de Surinamers die over zoveel informatie over Suriname en zijn geschiedenis beschikken, zich zo rustig houden en niet vaker daarover praten. Brunswijk heeft ontkracht de bewering van het comité dat de zogenaamde Barabas een persoon was die zijn leven verloor voor de vrede. Barabas was onderdeel van het leger van Jungle Commando ca. 4 jaren lang. Daarna vertrok hij naar de stad en sloot zich aan bij het nationaal leger tegen wie Jungle Commando vocht en wel in ruil voor o.a. een huis te Flora. Deze Barabas kende de kampen van Jungle Commando en bracht het leger ernaartoe zodat aanvallen konden worden gepleegd. Dit zou gebeurd zijn te ‘Dam 10’ te Brokopondo volgens Brunswijk. De beschietingen over en weer vonden plaats ongeveer 2 – 3 dagen lang. Daarna werd bekend dat Barabas was omgekomen. Het zou dus een leugen zijn dat Barabas was doodgeschoten, hij is omgekomen waarschijnlijke tijdens de beschietingen. In principe is het niet geheel duidelijk hoe Barabas, die samenwerkte met het leger, aan zijn einde is gekomen. Uit het verhaal van de ex Jungle Commando leider blijkt dus dat Barabas verraad had gepleegd tegen deze groep en overgelopen was naar het nationaal leger. De politicus had het over verdraaiing van feiten en de geschiedenis. Door het relaas van Brunswijk is het steeds duidelijker aan het worden waarmee het comité bezig is. Inmiddels vechten de comitéleden, inclusief de 2 nabestaanden, een verloren strijd. De conclusie kan getrokken worden dat de comitéleden bezig is met het uitvoeren van een opdracht die aan hen is gegeven en die ze hebben geaccepteerd. Er is hier vaker geschreven over de bedoelingen van de opdrachtgevers.
