Het is volgens gewezen parlementariër Henk Ramnandanlal van de politieke partij Palu duidelijk dat de huidige situatie bij De Surinaamsche Bank (DSB) twee kanten heeft. Enerzijds heeft de bank zelf een paar maanden geleden de eigen directeur ontslagen, zonder dat er echt naar buiten is gekomen wat er speelde. Alles is uiteindelijk buiten de rechtszaal afgehandeld, zonder een verklaring van wat er precies afgespeeld heeft. Daarna bleek uit het jaarverslag dat DSB het afgelopen jaar met een groot verlies heeft afgesloten, wat ruimte heeft gegeven voor allerlei speculaties. Bekend is dat ondernemers in problemen zijn geraakt omdat de Surinaamse regering haar verplichtingen of te laat of helemaal niet nakwam. De problemen in de gezondheidszorg en bij instellingen, die afhankelijk zijn van subsidies vanuit de overheid, zeggen ook genoeg. Deze dienstverleners konden weer op hun beurt hun verplichtingen niet nakomen onder andere naar de banken, waardoor meerdere banken grote verliezen hebben geleden. “Sommige ondernemers zijn inmiddels failliet gegaan. Vele winkeliers hebben hun deuren gesloten. Als we de kranten opslaan, zien wij duidelijk een stijging van ‘executoriale verkopen’ door bankinstellingen. Anderzijds horen we van de regering zelf berichten die erg tegenstrijdig zijn, waardoor we de indruk krijgen dat er getracht wordt een slechte situatie te verbloemen. Zo zou de Centrale Bank een stichting in het leven hebben geroepen om de ‘soliditeit van de financiële sector te bevorderen’. Als er niets aan de hand zou zijn, waarom is zo een stichting dan nodig? Daarbij genomen, is in het gevoerd regeerbeleid weinig samenhang. Het is erg kort termijn gericht en is niet vertrouwenwekkend, omdat het volk geen goed beeld heeft waar we naartoe koersen”, stelt de politicus.
Financiële uitdaging is overduidelijk
De situatie is naar het oordeel van Ramnandanlal niet zo zorgwekkend als door de berichten, die onder andere in de Nederlandse media zijn verschenen, wordt gesuggereerd. Macro-economisch zien wij dat er een stabiliteit heeft plaatsgevonden van de koers. Maar dit is niet het resultaat van een bewust gevoerd beleid van de regering en zeker niet van het op en neer financieel beleid dat de regering sinds haar aantreden in 2015 heeft gevoerd. Enerzijds zijn de prijzen van de belangrijkste grondstoffen in de mijnbouw, goud en olie, omhoog gegaan op de internationale markt door ‘toevallige omstandigheden’. Anderzijds is door de sterke devaluatie de koopkracht achteruitgegaan. En de voorziene meer-investeringen van de twee grootste goudbedrijven hebben ook zo hun bijdrage geleverd. De regering heeft weinig tot niet geïnvesteerd in de productie, dus daaraan kan de stabilisatie niet gelegen hebben. De nieuwe leningen die zijn gesloten, zijn bedoeld geweest of om andere onvoordelige leningen af te lossen of om voor het grootste gedeelte consumptief te besteden. Zo is SRD 1.1 miljard door de overheid in 2016 geleend om lopende uitgaven te betalen. Voor 2017 moet een begrotingstekort van SRD 1.7 miljard gedekt worden en voor 2018 is een gat begroot van bijna SRD 1 miljard voor lopende uitgaven.
“Dat we een financiële uitdaging hebben, is overduidelijk. We gaan er slechts uitkomen als we een lange termijn doel neerzetten waar we willen zijn met onze economie, en daarmee samenhangend de financiële sector, over 35 jaren. Op basis hiervan moeten we samenhangende plannen maken voor middellange en korte termijn”, stelt Ramnandanlal. “De korte termijn maatregelen die nu genomen worden om de financiële crisis het hoofd te bieden, moeten volgens hem de lange-termijn-doelen niet in de weg staan, maar die doelen juist dichterbij brengen. Slechts deze werkwijze zal ons behoeden om ‘losse’ korte termijn maatregelen vandaag te nemen, die ons op lange termijn nergens zullen brengen. Ook de aangekondigde belastingmaatregelen (BTW, Rij- en Voertuigenbelasting, retributie etc.) moeten in dat licht bezien worden: ze moeten op korte termijn meer inkomsten opbrengen voor de Surinaamse staat. Maar op lange termijn werpen ze extra barrières op voor de productie als we naar de huidige ontwerpwetten kijken. De bancaire wereld zou daarom bij de regering moeten aandringen op een meer samenhangende productiestimulerend ontwikkelingsbeleid”, stelt de Palu-ondervoorzitter.
